Του Γιάννη Ζαμπετάκη*
Όλα τα εγχειρίδια περί στρατηγικής έχουν στόχο, το πώς μπορούμε να βελτιστοποιήσουμε τις δομές και τις επεξεργασίες της εταιρείας μας ώστε να μειώσουμε το ρίσκο και το κόστος και πώς να αυξήσουμε τα έσοδα και τα κέρδη.
Ο Ρωσο-ουκρανικός πόλεμος καθιστά άμεση και επιτακτική την ανάγκη να ξαναγυρίσουμε στον «μαυροπίνακα» και να αρχίσουμε να καταστρώνουμε νέα σχέδια. Σχέδια για πρώτες ύλες αλλά και σχέδια πώλησης των προϊόντων μας.
Ο πόλεμος αποδεικνύει με ωμό τρόπο ότι η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση έχει τα…ρίσκα της και αν θέλουμε να μειώσουμε αυτά τα ρίσκα για την επιχείρησή μας, θα πρέπει να επανασχεδιάσουμε την στρατηγική μας.
Ένα χρήσιμο εργαλείο για αυτή την διαδικασία είναι οι λεγόμενες πέντε δυνάμεις κατά τον Porter (Porter’s five forces).
Το Porter’s Five Forces είναι ένα μοντέλο που προσδιορίζει και αναλύει πέντε ανταγωνιστικές δυνάμεις που διαμορφώνουν κάθε κλάδο και βοηθά στον προσδιορισμό των αδυναμιών και των δυνατών σημείων του. Η ανάλυση Five Forces χρησιμοποιείται συχνά για τον προσδιορισμό της δομής ενός κλάδου και τον προσδιορισμό της εταιρικής στρατηγικής.
Το μοντέλο του Porter μπορεί να εφαρμοστεί σε οποιοδήποτε τμήμα της οικονομίας για να κατανοήσει το επίπεδο ανταγωνισμού στον κλάδο και να ενισχύσει τη μακροπρόθεσμη κερδοφορία μιας εταιρείας. Το μοντέλο των Five Forces πήρε το όνομά του από τον καθηγητή του Harvard Business School, Michael E. Porter.
Για να διαβάσετε το πως μπορείτε να εκμεταλλευτείτε το “Porter’s Five Forces” και να ανταπεξέλθετε στις νέες προκλήσεις που έφερε ο πόλεμος πατήστε ΕΔΩ
Ακολουθήστε το Cibum 
