Μετά τα υποκατάστατα ζάχαρης στο προσκήνιο ήρθαν και τα υποκατάστατα αλατιού, μετά τις συνεχείς συστάσεις του ΠΟΥ και πολλών οργανώσεων.
Η κατανάλωση υπερβολικού αλατιού το καθιστά τον κορυφαίο παράγοντα κινδύνου για θανάτους που σχετίζονται με τη διατροφή, σύμφωνα με νέα έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Το νάτριο, είναι μεν ένα απαραίτητο θρεπτικό συστατικό, όμως αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων, εγκεφαλικού και πρόωρου θανάτου όταν καταναλώνεται σε υπερβολική ποσότητα. Γι’ αυτό και ο ΠΟΥ κάλεσε πρόσφατα και για άλλη μία φορά τα κράτη να εφαρμόσουν χωρίς καθυστέρηση πολιτικές μείωσης της πρόσληψης νατρίου, προκειμένου να μετριαστούν οι βλαβερές συνέπειες της υπερβολικής κατανάλωσης.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων των ΗΠΑ FDA προτείνει έναν κανόνα που επιτρέπει στη βιομηχανία τροφίμων να χρησιμοποιεί υποκατάστατα αλατιού σε προϊόντα αντί για το συνηθισμένο αλάτι. Ο κανόνας δεν απαιτεί από τη βιομηχανία να κάνει κάτι διαφορετικό. Απλώς προσφέρει ευελιξία στη χρήση υποκατάστατων αλατιού για προϊόντα στις 140 κατηγορίες που ορίζονται από ομοσπονδιακά ρυθμιζόμενα πρότυπα ταυτότητας. Επίσης δεν ορίζει πόση ποσότητα υποκατάστατου πρέπει να χρησιμοποιείται, ποια υποκατάστατα είναι καλύτερα ή παρέχουν μέγιστες ποσότητες νατρίου. Εν ολίγοις, οι εταιρείες είναι ελεύθερες να κάνουν όποιες και όσες αντικαταστάσεις θέλουν.
Ποια είναι τα υποκατάστατα αλατιού;
Ένα υποκατάστατο αλατιού, γνωστό και ως αλάτι χαμηλής περιεκτικότητας σε νάτριο, είναι μια εναλλακτική λύση χαμηλής περιεκτικότητας σε νάτριο στο επιτραπέζιο αλάτι που διατίθεται στο εμπόριο για να παρακάμψει τον κίνδυνο υψηλής αρτηριακής πίεσης και καρδιαγγειακών παθήσεων που σχετίζονται με υψηλή πρόσληψη χλωριούχου νατρίου διατηρώντας παρόμοια γεύση.
Τα κύρια υποκατάστατα αλάτων είναι τα επιτραπέζια άλατα χωρίς νάτριο, η γεύση των οποίων είναι αποτέλεσμα άλλων ενώσεων, εκτός από το χλωριούχο νάτριο. Τα άλατα που δεν περιέχουν νάτριο μειώνουν την ημερήσια πρόσληψη νατρίου και κατ’ επέκταση μειώνουν και τις επιπτώσεις του στην υγεία.
Το κάλιο μοιάζει πολύ με την αλμύρα του νατρίου. Στην πράξη, το χλωριούχο κάλιο (γνωστό και ως άλας καλίου) είναι το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο υποκατάστατο άλατος καθώς η γεύση του μοιάζει πολύ με το χλωριούχο νάτριο.
Το γαλακτικό κάλιο μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για τη μείωση των επιπέδων νατρίου στα τρόφιμα και χρησιμοποιείται συνήθως στο κρέας και τα προϊόντα πουλερικών. Η συνιστώμενη ημερήσια δόση καλίου είναι υψηλότερη από αυτή για το νάτριο, ωστόσο ένας τυπικός ενήλικας, καταναλώνει λιγότερο κάλιο από νάτριο σε μια δεδομένη ημέρα. Το χλωριούχο κάλιο έχει πικρή επίγευση όταν χρησιμοποιείται σε υψηλότερες αναλογίες, κάτι που οι καταναλωτές μπορεί να βρουν δυσάρεστο. Ως αποτέλεσμα, ορισμένα σκευάσματα αντικαθιστούν μόνο το μισό χλωριούχο νάτριο με κάλιο.
Όμως διάφορες ασθένειες και φάρμακα μπορεί να μειώσουν την απομάκρυνση του καλίου από το σώμα, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο δυνητικά θανατηφόρου υπερκαλιαιμίας. Τα άτομα με νεφρική ανεπάρκεια , καρδιακή ανεπάρκεια ή διαβήτη δεν συνιστάται να χρησιμοποιούν υποκατάστατα αλατιού χωρίς ιατρική συμβουλή.
Άλλα υποκατάστατα αλατιού
Το μηλικό νάτριο είναι αλμυρό στη γεύση και μπορεί να αναμιχθεί με άλλα υποκατάστατα αλατιού. Αν και περιέχει νάτριο, το κλάσμα μάζας είναι χαμηλότερο.
Το γλουταμινικό μονονάτριο χρησιμοποιείται συχνά ως υποκατάστατο του αλατιού σε επεξεργασμένα τρόφιμα και εστιατόρια, λόγω της αλμυρής του γεύσης και της χαμηλής περιεκτικότητάς του σε νάτριο σε σύγκριση με το επιτραπέζιο αλάτι, αν και μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά στη μαγειρική στο σπίτι.
Οι κόκκοι φυκιών κυκλοφορούν επίσης στο εμπόριο ως εναλλακτικές λύσεις αντί του αλατιού.
Η αφυδατωμένη, κονιοποιημένη σαλικορνία (υαλόχορτο, σαμπείρι ελών) πωλείται με την εμπορική ονομασία “Green Salt” ως υποκατάστατο αλατιού που υποστηρίζεται ότι είναι τόσο αλμυρό στη γεύση όσο το επιτραπέζιο αλάτι, αλλά με λιγότερο νάτριο.
Τα ενισχυτικά γεύσης , αν και δεν είναι αληθινά εναλλακτικά αλάτι, βοηθούν στη μείωση της χρήσης του αλατιού ενισχύοντας την αλμυρή γεύση. Υδρολυμένη πρωτεΐνη ή 5′ – νουκλεοτίδια, προστίθενται μερικές φορές στο χλωριούχο κάλιο για να βελτιώσουν τη γεύση των υποκατάστατων αλατιού.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, το χλωριούχο λίθιο χρησιμοποιήθηκε ως υποκατάστατο άλατος για άτομα με υπέρταση. Δυστυχώς, ωστόσο, η υπερδοσολογία ήταν συχνή και σημειώθηκαν θάνατοι, με αποτέλεσμα την απαγόρευσή της το 1949.
Τα υποκατάστατα αλατιού μπορούν επίσης να εμπλουτιστούν περαιτέρω με τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά. Ένα υποκατάστατο αλατιού μπορεί, ανάλογα με το πρόβλημα της ανεπάρκειας ιωδίου, να βοηθήσει στην εξάλειψη της «κρυφής πείνας», δηλαδή στην ανεπαρκή παροχή απαραίτητων μικροθρεπτικών συστατικών όπως ο σίδηρος. Τέτοιες ουσίες προωθούνται από τη UNICEF ως «υπερ-αλάτι».
Ακολουθήστε το Cibum 
