Απαραίτητο στοιχείο του terroir, το ανθρώπινο χέρι.
Το φαινόμενο terroir θα μπορούσε να οριστεί ως η αποδεδειγμένη ικανότητα σε ένα κομμάτι γης να παράγει κρασιά με τυπική γεύση, που αναγνωρίζεται ως τέτοιο μακροπρόθεσμα από μια αγορά που είναι ικανή να εκτιμήσει την αξία της. Τα κρασιά πρέπει να μοιάζουν μεταξύ τους και ταυτόχρονα να διακρίνονται από άλλα γεωγραφικά κοντινά κρασιά ή κρασιά από την ίδια ποικιλία αμπέλου”, γράφει Andrew G. Reynolds, στο βιβλίο Managing Wine Quality. Αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο ορισμένων καλλιεργιών όπως του κρασιού, του καπνού, του ελαιόλαδου, του μηλίτη, του καφέ, της σοκολάτας, των πιπεριών τσίλι, του λυκίσκου, της αγαύης κ.α., καθώς αντανακλά όλα εκείνα τα αισθητήρια χαρακτηριστικά, που λαμβάνονται από τη γη.
Το Terroir μπορεί να οριστεί ως ένα διαδραστικό καλλιεργούμενο οικοσύστημα, σε ένα δεδομένο μέρος, συμπεριλαμβανομένου του κλίματος, του εδάφους και του αμπελιού. Η πρώτη προϋπόθεση για την υψηλή έκφραση terroir είναι ότι η πρωιμότητα της ποικιλίας αμπέλου θα πρέπει να ταιριάζουν στις τοπικές κλιματολογικές συνθήκες με τέτοιο τρόπο ώστε να επιτυγχάνεται πλήρης ωρίμανση του καρπού μέχρι το τέλος της καλλιεργητικής περιόδου. Η δεύτερη προϋπόθεση είναι ότι τα αμπέλια θα πρέπει να αντιμετωπίζουν έναν παράγοντα που περιορίζει την απόδοση και το σφρίγος, π.χ., έλλειμμα νερού ή χαμηλή διαθεσιμότητα αζώτου. Επειδή το terroir περιλαμβάνει πολλούς παράγοντες, που σχετίζονται τόσο με το φυτό όσο και με το φυσικό περιβάλλον, το terroir πρέπει να μελετηθεί με μια πολυεπιστημονική προσέγγιση. Η έκφραση του Terroir μπορεί να βελτιστοποιηθεί μέσω επαρκούς φυτικού υλικού και διαχείρισης αμπελώνων.
Είναι καθοριστικό στοιχείο του κόσμου του κρασιού και οι ειδικοί γνωρίζουν πως απαραίτητο κομμάτι του terroir, είναι το ανθρώπινο στοιχείο. Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, ένας αμπελώνας δεν είναι ένας φυσικός χώρος, είναι ένας χώρος που καλλιεργείται, τροποποιείται και προσαρμόζεται από τον άνθρωπο ώστε να ανταποκρίνεται στις κλιματολογικές και μετεωρολογικές συνθήκες ενός τόπου. Θα πρέπει να επιτραπεί από εμάς, σε μια περιοχή γης να παράγει κρασιά με μοναδική γεύση. «Δεν υπάρχει μεγάλος προκαθορισμένος αμπελώνας, υπάρχουν μόνο επίμονοι πολιτισμοί», είπε ο Pierre Veilletet. Αυτό δείχνει το βάρος του ανθρώπου στην κατασκευή του terroir. Ταυτόχρονα, το κρασί πρέπει να χαρακτηρίζεται περισσότερο από την προέλευσή του παρά από την τεχνική του οινοποιού.
Ακολουθήστε το Cibum 
