Πώς η σεροτονίνη επηρεάζει τα εγκεφαλικά κύτταρα και τα κυκλώματα τόσο σε υγιείς συνθήκες, όσο και εν μέσω ασθενειών.
Σε νέα μελέτη, ερευνητές στο The Picower Institute for Learning and Memory στο MIT που εργάζονται σε ένα απλό ζωικό μοντέλο παρουσιάζουν μια ολοκληρωμένη καταγραφή του πώς η σεροτονίνη επηρεάζει τη συμπεριφορά από την κλίμακα των μεμονωμένων μορίων μέχρι τον εγκέφαλο ολόκληρου του ζώου, σύμφωνα με το ScienceDaily.
“Το σύστημα είναι εξαιρετικά περίπλοκο. Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι σεροτονινεργικών νευρώνων με εκτεταμένες προβολές σε όλο τον εγκέφαλο και η σεροτονίνη δρα μέσω πολλών διαφορετικών υποδοχέων, οι οποίοι συχνά ενεργοποιούνται σε συντονισμό για να αλλάξουν τον τρόπο που λειτουργούν τα νευρικά κυκλώματα”, δήλωσε ο Steve Flavell, αναπληρωτής καθηγητής στο The Picower Institute και στο Τμήμα Εγκεφάλου και Γνωστικών Επιστημών του MIT, και ανώτερος συγγραφέας της μελέτης στο Cell.
Δεδομένου ότι η σεροτονίνη είναι ένας από τους κυρίους νευροδιαβιβαστές της διάθεσης, είναι ο πιο κοινός στόχος των ψυχιατρικών φαρμάκων. Έτσι οι ερευνητές στο πλαίσιο βελτίωσης αυτής της αλληλεπίδρασης αλλά και των ίδιων των φαρμάκων, πρέπει να μάθουν περισσότερα για το πώς το μόριο επηρεάζει τα εγκεφαλικά κύτταρα και τα κυκλώματα τόσο στην υγεία όσο και εν μέσω ασθενειών. Οι έρευνα πραγματοποιήθηκε στο σκουλήκι C. elegans το οποίο διαθέτει τις ίδιες πολυπλοκότητες που αντιμετωπίζουν οι επιστήμονες στους ανθρώπους, αλλά σε πιο διαχειρίσιμο βαθμό. Η ομάδα του Flavell έχει αναπτύξει τεχνολογίες απεικόνισης που τους επιτρέπουν να παρακολουθούν και να χαρτογραφούν τη νευρική δραστηριότητα στον εγκέφαλο του σκουληκιού ταυτόχρονα.
Η νέα μελέτη λοιπόν, αποκαλύπτει πώς η εκτεταμένη μοριακή δραστηριότητα της σεροτονίνης αλλάζει τη δραστηριότητα και τη συμπεριφορά σε όλο τον εγκέφαλο. “Αυτά τα αποτελέσματα παρέχουν μια συνολική εικόνα του τρόπου με τον οποίο η σεροτονίνη δρα σε ένα διαφορετικό σύνολο υποδοχέων που κατανέμονται σε ένα σύνδεσμο για να ρυθμίζουν τη δραστηριότητα και τη συμπεριφορά σε όλο τον εγκέφαλο”, έγραψε η ερευνητική ομάδα στο Cell.
Ο Flavell είπε πως το C. elegans χρησιμοποιεί τη σεροτονίνη για να επιβραδύνει όταν φτάσει σε ένα κομμάτι τροφής και εντόπισε την πηγή της σε έναν νευρώνα που ονομάζεται NSM. Στη νέα μελέτη, η ομάδα χρησιμοποίησε τις πολλές νέες ικανότητές της που αναπτύχθηκαν από τότε στο MIT για να εξετάσει διεξοδικά τις επιδράσεις της σεροτονίνης. Στο μεταξύ νέες ανακαλύψεις για τη δράση της σεροτονίνης, οδήγησαν στο συμπέρασμα πως διαφορετικοί υποδοχείς εμπλέκονται σε διαφορετικούς χρόνους στο ζωντανό οργανισμό.
https://www.sciencedaily.com/releases/2023/05/230515131955.htm
Ακολουθήστε το Cibum 
