Μελέτες περίπτωσης μικρομεσαίων επιχειρήσεων τροφίμων σε όλο τον κόσμο: Σημαντικοί περιορισμοί και οφέλη από την εφαρμογή συστημάτων διαχείρισης της ασφάλειας των τροφίμων.
Mελέτη του πανεπιστημίου Πελοποννήσου και του Πανεπιστημίου Θράκης, που δημοσιεύτηκε το περασμένο Σάββατο στο επιστημονικό περιοδικό foods του Mdpi στο Special Issue: «Παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια και αειφορία» , εξέτασε την παγκόσμια εφαρμογή των προτύπων ασφάλειας των τροφίμων, με έμφαση σε έξι κρίσιμες πτυχές: πρότυπα τροφίμων, HACCP, προϋποθέσεις, μικροβιολογικά κριτήρια, υγιεινή των τροφίμων και ελέγχους της διαδικασίας και ταυτόχρονα εντόπισε τις προκλήσεις και τα οφέλη από την εφαρμογή τους. Συγγραφείς της μελέτης είναι οι: Jocelyn C. Lee, Μαρίνα Νεονάκη, Αθανάσιος Αλεξόπουλος και Θεόδωρος Βαρζάκας.
Χρειάστηκαν σχεδόν δεκαέξι μήνες εντατικής έρευνας και ανάλυσης από μια ομάδα παγκόσμιων ειδικών στην ασφάλεια των τροφίμων για την παραγωγή ενός αξιόπιστου, και περιεκτικού άρθρου. Η ομάδα πραγματοποίησε μια ποικιλία από εργασίες, συμπεριλαμβανομένης της διαβούλευσης με ειδικούς στην ασφάλεια των τροφίμων, του σχεδιασμού, της ολοκλήρωσης και της κατάρτισης δεδομένων έρευνας. Οι ερευνητές ανέλυσαν τις πρακτικές 116 μικρομεσαίων επιχειρήσεων από όλο τον κόσμο: 36 από ανεπτυγμένες χώρες και 80 από αναπτυσσόμενες. Οι έρευνες χωρίστηκαν σε δύο κατηγορίες: η μία με δεδομένα πριν από την εφαρμογή των προτύπων ασφάλειας των τροφίμων και η άλλη με δεδομένα μετά την εφαρμογή των προτύπων ασφάλειας τροφίμων.
Τα ευρήματα αποκάλυψαν ότι πολλές χώρες, έχουν εφαρμόσει πρότυπα τροφίμων, αλλά η εφαρμογή και η επιβολή διαφέρουν. Το HACCP αναγνωρίζεται ευρέως ως κρίσιμη πτυχή της ασφάλειας των τροφίμων, αλλά η έλλειψη εκπαιδευμένου προσωπικού, αποτελεί σημαντικό εμπόδιο στην εφαρμογή του. Επίσης οι ερευνητές αποκάλυψαν πως αν και τα GMP και τα GHP είναι απαραίτητα για τη διασφάλιση της ασφάλειας τροφίμων, η επιβολή τους σε ορισμένα έθνη απαιτεί βελτίωση. Τα μικροβιολογικά πρότυπα είναι επίσης απαραίτητα για την εγγύηση της ασφάλειας των τροφίμων, αλλά πολλές χώρες δεν διαθέτουν τα απαραίτητα πρότυπα.
Εμπόδια στην διασφάλιση της ασφάλειας τροφίμων, αντιμετωπίζουν τόσο οι αναπτυσσόμενες χώρες, λόγω ανεπαρκών υποδομών, έλλειψης οικονομικών πόρων, έλλειψη νερού ή μολυσμένων υδάτων, αλλά και οι ανεπτυγμένες χώρες εμποδίζονται από πολύπλοκες κανονιστικές ρυθμίσεις και περιορισμένους πόρους.
Οι στάσεις απέναντι στους περιορισμούς και τα οφέλη από την εφαρμογή προτύπων FSMS πριν και μετά την εφαρμογή σε ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες έδειξαν ότι μετά την υλοποίηση υπήρξε σημαντική αύξηση στο ποσοστό των εταιρειών που έχουν εφαρμόσει το διεθνές FSMS τόσο σε αναπτυγμένες (από 16,7% σε 63,9%) όσο και σε αναπτυσσόμενες χώρες (από 26,6% σε 48,1%). Η πιστοποίηση έχει επίσης αυξηθεί από 34,2% σε 59,6% στο συνολικό δείγμα, συγκεκριμένα από 33,3% σε 61,1% στις ανεπτυγμένες χώρες και από 34,6% σε 59,0% στις αναπτυσσόμενες χώρες. Η κουλτούρα για την ασφάλεια των τροφίμων και η εφαρμογή ηγεσίας ήταν αυξημένη κατά πάνω από 80% μετά την εφαρμογή FSMS τόσο σε αναπτυγμένες όσο και σε αναπτυσσόμενες χώρες. Εντοπίστηκε επίσης μείωση στις εταιρείες που ανέφεραν ότι η εφαρμογή FSMS είναι ένα δαπανηρό και περίπλοκο έργο, ενώ υπήρξε αύξηση στις εταιρείες που ανέφεραν τη μη εξοικείωση των FSMS σε πελάτες και καταναλωτές.
Όσον αφορά τις διαφορές στις γεωγραφικές περιοχές, οι ευρωπαϊκές εταιρείες ανέφεραν σημαντικές αυξήσεις στις αλλαγές/αναβαθμίσεις των προτύπων FSMS, την εφαρμογή προτύπων ποιότητας, τις εφαρμογές GFSI, την κουλτούρα για την ασφάλεια των τροφίμων και τις εφαρμογές ηγεσίας διαχειριστών.
Οι εταιρείες της Βόρειας Αμερικής (ΗΠΑ και Καναδάς) έδειξαν σημαντική αύξηση στην εφαρμογή διεθνών FSMS, Πιστοποίησης και ενσωμάτωσης SQF, αλλαγές που δεν εντοπίστηκαν στην Ευρώπη. Οι τομείς μεταποίησης σε φρούτα και λαχανικά, σνακ και αρτοσκευάσματα, υπηρεσία φαγητού, συστατικά και κρέας, ανέφεραν μεγαλύτερους περιορισμούς όσον αφορά τη μη εξοικείωση των προτύπων FSMS στους καταναλωτές και τους πελάτες μετά την εφαρμογή του FSMS.
Αυτό το άρθρο παρέχει λύσεις και πλαίσια που μπορούν να βοηθήσουν τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, τις ρυθμιστικές αρχές και τους ενδιαφερόμενους φορείς του κλάδου να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητα στα συστήματα διαχείρισης ασφάλειας των τροφίμων.
Για να διαβάσετε ολόκληρη τη μελέτη πατήστε ΕΔΩ.
Ακολουθήστε το Cibum 
