Τα ευρήματα μελέτης που προβληματίζουν τους επιστήμονες.
Τα δελφίνια θεωρούνται “είδη-δείκτες”, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να παρέχουν έγκαιρες προειδοποιήσεις για υφιστάμενους ή αναδυόμενους κινδύνους για την υγεία του ανθρώπου από τον ωκεανό.
Είναι επίσης μεγαλύτερα ζώα που ζουν περισσότερο, βρίσκονται ψηλότερα στην τροφική αλυσίδα και μοιράζονται ορισμένα χαρακτηριστικά με τον άνθρωπο. Η διατροφή τους αποτελείται από μια ποικιλία μικρών ψαριών, όπως ο κροκόδειλος και η κηλίδα, γαρίδες και καλαμάρια. Όλα αυτά τα είδη είναι ευάλωτα στη μόλυνση από υδράργυρο και καταναλώνονται και από τους ανθρώπους.
«Ως είδος-δείκτης, τα δεδομένα των ρινοδέλφινων που παρουσιάζονται εδώ μπορούν να κατευθύνουν μελλοντικές μελέτες για την αξιολόγηση της έκθεσης σε υδράργυρο των κατοίκων του ανθρώπου», γράφουν οι συγγραφείς της μελέτης σε δελτίο τύπου. Τα ευρήματά τους δημοσιεύονται στο περιοδικό Toxics.
Η μελέτη δεν μπόρεσε να βγάλει συμπεράσματα για τα επίπεδα υδραργύρου των κατοίκων της Φλόριντα και της Τζόρτζια. Ωστόσο, οι συγγραφείς αναφέρθηκαν σε άλλη έρευνα από διαφορετική ομάδα που εξέθεσε μια σχέση μεταξύ των υψηλών επιπέδων υδραργύρου στα δελφίνια στη λιμνοθάλασσα Indian River Lagoon της Φλόριντα και της μόλυνσης μεταξύ των ανθρώπων που ζουν στην περιοχή αυτή.
Τα ψάρια αποτελούν μέρος μιας υγιεινής διατροφής, οπότε ανάλογα με τη συσσώρευση υδραργύρου στα ψάρια που καταναλώνονται, είναι λογικό οι ντόπιοι που τα τρώνε ή πίνουν τοπικό νερό να εμφανίζουν υψηλότερα επίπεδα δηλητηρίασης από υδράργυρο.
Ταυτόχρονα, πολλές ανησυχίες για τον υδράργυρο έχουν μεγαλοποιηθεί χωρίς να λαμβάνονται υπόψη όλες οι πτυχές του προβλήματος. Η συσσώρευση υδραργύρου έχει σχέση με το μέγεθος του ζώου. Το πόσο απορροφάται από το σώμα έχει σχέση με την περιεκτικότητα σε σελήνιο μέσα στο ζώο. Οπότε, η κατανάλωση καρχαριών, δελφινιών και φαλαινών είναι πιο επικίνδυνη από την κατανάλωση σολομού ή σαρδέλας.
Αυτές οι πιο συνηθισμένες επιλογές θαλασσινών έχουν συνήθως σημαντικά λιγότερο υδράργυρο σε σχέση με τα μεγαλύτερα ζώα και έχουν επίσης περισσότερο σελήνιο για την απορρόφηση αυτών των τοξινών. Το σελήνιο είναι ένα μέταλλο που είναι κρίσιμο για την υγεία του θυρεοειδούς και για την παρεμπόδιση της απορρόφησης του υδραργύρου από τα θαλασσινά.
Παρόλο που η ακριβής περιεκτικότητα σε σελήνιο και υδράργυρο ποικίλλει από ψάρι σε ψάρι, σε γενικές γραμμές, τα περισσότερα θαλασσινά που τρώγονται συνήθως έχουν αρκετό σελήνιο για να καλύψουν τους κινδύνους από τον υδράργυρο.
Πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι ο υδράργυρος είναι φυσικό φαινόμενο και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να απομακρυνθεί 100% από τις διάφορες πηγές. Το πρόβλημα έγκειται στους αφύσικους τρόπους με τους οποίους ο υδράργυρος εισέρχεται στα τρόφιμα και τα νερά μας, όπως μέσω της καύσης ορυκτών καυσίμων, της εξόρυξης και της κατασκευής χημικών προϊόντων.
Τα βακτήρια στο νερό μετατρέπουν τον υδράργυρο σε μεθυλ-υδράργυρο, ο οποίος στη συνέχεια απορροφάται ή τρώγεται από μικρά ψάρια. Στη συνέχεια μεταφέρεται στην τροφική αλυσίδα στα είδη που καταναλώνουν αυτά τα ψάρια, όπως τα δελφίνια.
Τα ευρήματα της μελέτης
Για τη μελέτη αυτή, η ομάδα εξέτασε 175 δείγματα δέρματος που συλλέχθηκαν από κοινά ρινοδέλφινα σε εκβολές ποταμών μεταξύ 2005 και 2019 από τους κόλπους St. Joseph, Choctawhatchee και Biscayne στη Φλόριντα και τις εκβολές των ποταμών Skidaway και Turtle/Brunswick και το νησί Sapelo στη Τζόρτζια. Ο μετρούμενος υδράργυρος στο δέρμα των δελφινιών συνδέεται άμεσα με τον μεθυλυδράργυρο σε άλλους ιστούς και όργανα.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα επίπεδα υδραργύρου στον κόλπο του Σεντ Τζόζεφ, όπου τα δελφίνια είχαν κατά μέσο όρο 14.193 νανογραμμάρια υδραργύρου ανά γραμμάριο (ng/g) στο δέρμα, ήταν τα υψηλότερα που έχουν καταγραφεί. Η Μακένζι Γκρίφιν, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και βιολόγος της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA), αναφέρει ότι οι βιομηχανικές δραστηριότητες θα μπορούσαν να ευθύνονται εν μέρει για τα επίπεδα στον κόλπο.
Η Γκρίφιν ανέφερε επίσης ότι ο κόλπος δεν ξεπλένεται με γλυκό νερό από άλλες υδάτινες οδούς, γεγονός που θα βοηθούσε στη μείωση των επιπέδων υδραργύρου. Για παράδειγμα, οι συγγραφείς παραθέτουν ήδη δημοσιευμένες μελέτες που δείχνουν ότι τα δελφίνια κοντά στο Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνας είχαν τα χαμηλότερα μέσα επίπεδα μόλυνσης από υδράργυρο σε σύγκριση με εκείνα στα παράκτια Everglades της Φλόριντα, τα οποία είχαν τα υψηλότερα.
Αν και η έρευνα αυτή δεν είναι σαφής όσον αφορά τις επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία, μπορεί να μας βοηθήσει να δώσουμε καλύτερες κατευθύνσεις για μελλοντικές μελέτες. Μέχρι στιγμής γνωρίζουμε ότι ο υδράργυρος σε υπερβολική ποσότητα μπορεί να έχει βλαβερές συνέπειες στον οργανισμό, ιδίως στον εγκέφαλο. Εάν ανησυχείτε για την έκθεση στον υδράργυρο, η κατανάλωση μικρότερων ψαριών που δεν έχουν μεγάλη συσσώρευση, όπως οι σαρδέλες και οι ρέγγες, είναι ο σωστός τρόπος.
Ο σολομός είναι επίσης μια καλή επιλογή. Η κατανάλωση ψαριών πολλές φορές την εβδομάδα είναι εντάξει για τους περισσότερους ανθρώπους, ειδικά αν λάβουμε υπόψη τις αλληλεπιδράσεις σεληνίου-υδράργυρου. Υπάρχει πολύ μεγαλύτερη ανησυχία όταν πρόκειται για την κατανάλωση σημαντικά μεγαλύτερων ψαριών που τρέφονται με μεγάλη ποικιλία μικρότερων ψαριών και ζουν για πολύ μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα.
Ακολουθήστε το Cibum 
