Ένα συνθετικό “πολυμερές αρωματικού υδρογονάνθρακα”, το πολυστυρένιο είναι το δομικό στοιχείο αυτού που οι περισσότεροι άνθρωποι αποκαλούν φελιζόλ και συχνά παίρνει τη μορφή αφρού ή EPS . Οι αφροί πολυστυρενίου είναι μια πολύ γνωστή βάση στη βιομηχανία συσκευασίας τροφίμων. Το μικρό βάρος, το χαμηλό κόστος, η αντοχή στο νερό και οι μονωτικές ικανότητες του, προσφέρονται για τη συσκευασία προϊόντων όπως τα θαλασσινά, οι οποίες πρέπει να διατηρούνται δροσερές και υγιεινές. Ωστόσο, ο αρνητικός περιβαλλοντικός αντίκτυπος των προϊόντων πολυστυρενίου έχει οδηγήσει επίσης σε πολλές περιοχές στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο να αρχίσουν να εξετάζουν –και να εφαρμόζουν– απαγορεύσεις για το υλικό.
Ήδη πολλές πολιτείες έχουν θεσπίσει ή έχουν προγραμματιστεί να θεσπίσουν απαγορεύσεις για το πολυστυρένιο. Η ανησυχία πίσω από σχεδόν όλες τις απαγορεύσεις του πολυστυρενίου αφορούν τον μακρύ χρόνο αποσύνθεσης του υλικού (περίπου 500 χρόνια) και τη βραχύβια ζωή του, καθώς είναι μιας χρήσης. Αυτό, σε συνδυασμό με ανησυχίες για την υγεία, εξαιτίας των χημικών ουσιών, έχει ωθήσει τα κράτη να πιέσουν για εναλλακτικές λύσεις. Διόλου αμελητέο είναι και το ζήτημα μόλυνσης του ανθρώπινου οργανισμού από τη διάσπαση του υλικού σε μικροπλαστικά, τα οποία πρόσφατα βρέθηκαν και στο ανθρώπινο αίμα. Στην Ευρώπη, η Ε.Ε έχει εκδώσει ήδη οδηγία από το 2019, η οποία στοχεύει στην αποτροπή και τη μείωση του αντικτύπου ορισμένων πλαστικών προϊόντων στο περιβάλλον, ιδίως στο υδάτινο περιβάλλον, κάτι που μπορεί σύντομα να αφορά και στο πολυστυρένιο, ειδικά στην χρήση του στην αλιεία.
Ορισμένοι λιανοπωλητές έχουν επίσης αρχίσει να απομακρύνονται από το υλικό ως μέρος των προσπαθειών βιωσιμότητας, όπως η Wegmans, που κατάργησε σταδιακά όλα τα δοχεία αυγών από αφρό πολυστερίνης το 2021 και την Aptar. Άλλες εταιρείες έχουν, επίσης δηλώσει ενδιαφέρον ως προς αυτό. Ωστόσο, οι δυσκολίες αντικατάστασης με κάτι βιοδιασπώμενο και ίδιας ποιότητας και αντοχής είναι πολλές, ειδικά σε μοριακό επίπεδο.
Πολλές εταιρείες έχουν στραφεί σε εναλλακτικές μορφές πλαστικών προϊόντων που δεν χρησιμοποιούν αφρό πολυστυρενίου, επιλέγοντας αντ’ αυτού υλικά με βάση το πολυπροπυλένιο που κοστίζουν ελαφρώς περισσότερο αλλά δεν έχουν τα ίδια προβλήματα βιωσιμότητας. Επιπλέον, τέτοια προϊόντα με βάση το πολυπροπυλένιο είναι ανακυκλώσιμα, πρωταρχικός στόχος για τις σύγχρονες συσκευασίες, χωρίς φυσικά να αποτελεί το τέλειο υποκατάστατο. Τα νεότερα πλαστικά, που κατασκευάζονται με χρήση θερμοδιαμόρφωσης, έχουν διαφορετικές απαιτήσεις από τον αφρό πολυστυρενίου, πράγμα που σημαίνει ότι τα ίδια σχήματα και μεγέθη δεν μεταφράζονται απαραίτητα μεταξύ των υλικών. Οι στρογγυλεμένες άκρες των δίσκων αφρού, για παράδειγμα, δεν είναι κάτι που μπορεί να αναπαραχθεί εύκολα με τα άλλα πλαστικά. Πολυπλοκότητα υπάρχει επίσης στο κομμάτι της κάλυψης, της στεγανοποίησης, καθώς και της συμβατότητας των υλικών.
Για όλους αυτούς τους λόγους, οι κατασκευαστές προϊόντων από αφρό πολυστυρενίου τονίζουν πως, αφού η αντικατάσταση δεν είναι ούτε ακριβής ούτε εύκολη, καλό είναι οι κυβερνήσεις να το λαμβάνουν στα υπόψιν τους προτού θεσπίσουν υποχρεωτικές αντικαταστάσεις. Παρόλα αυτά είναι μείζονος σημασίας να διεξάγονται έρευνες για να βρεθεί ο κατάλληλος «διάδοχος» του πολυστυρενίου.
Πηγές:
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/E-9-2020-005365_EN.html
Ακολουθήστε το Cibum 
