Κάποτε η χρήση του θεωρούνταν ιεροσυλία καθώς “Ο Θεός με τη σοφία του έδωσε στον άνθρωπο φυσικά πιρούνια, τα δάχτυλά του”.
Της Δέσποινας Χάρου
Τα μαχαιροπήρουνα είναι απαραίτητα για τη λήψη τροφής κυρίως στο σύγχρονο δυτικό κόσμο, όμως πως δημιουργήθηκαν; Θα το πιστεύατε πως κάποτε οι άνθρωποι θεωρούσαν ιεροσυλία και προσβολή στο θεό να βλέπουν κόσμο να τρώει με πιρούνι; Και όμως…
Για τα πρώιμα πιρούνια είχαν γίνει αναφορές στην αρχαία Ελλάδα και Αίγυπτο αλλά και τη Ρώμη και διέθεταν δυο ή τρία ίσια δόντια. Χρησιμοποιήθηκαν μόνο για το ακόντιο και την συγκράτηση αντικειμένων κατά την κοπή, όποτε δεν συνδέονταν με την κατανάλωση τροφής.
Λέγεται πως η πρώτη καταγεγραμμένη εισαγωγή του πιρουνιού στη Δυτική Ευρώπη, ήταν από τη Θεοφανώ Σκλήραινα, βυζαντινή σύζυγο του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Όθωνα Β’, η οποία το χρησιμοποίησε επισήμως σε ένα αυτοκρατορικό γεύμα τον 10ο αιώνα, εντυπωσιάζοντας τους οικοδεσπότες. Ωστόσο κάποιοι το θεώρησαν προσβολή προς το θεό. “Ο Θεός με τη σοφία του έδωσε στον άνθρωπο φυσικά πιρούνια, τα δάχτυλά του”, φέρεται να είπε ένας από τους περιφρονητικούς Βενετούς. “Ως εκ τούτου, είναι προσβολή για αυτόν να αντικαθιστά τα τεχνητά μεταλλικά πιρούνια όταν τρώει”.
Έναν αιώνα αργότερα το πιρούνι είχε διαδοθεί στην Ιταλία, ενώ την ίδια εποχή οι Άγγλοι εξακολουθούσαν να κοροϊδεύουν εκείνους που χρησιμοποιήσουν ένα πιρούνι για την κατανάλωση τροφής. Όταν το πιρούνι εισήχθη για πρώτη φορά ως εργαλείο φαγητού, οι άνθρωποι συνήθιζαν να φτιάχνουν το δικό τους μαχαιροπίρουνο και να το παίρνουν μαζί κάθε φορά που θα έτρωγαν. Έπειτα το 1533 η Catherine de Medici έφερε μια συλλογή από ασημένια πιρούνια από την Ιταλία στη Γαλλία όταν παντρεύτηκε τον μελλοντικό βασιλιά Ερρίκο Β’. Σιγά σιγά οι δυτικοί καθιέρωναν όλο και περισσότερο τη χρήση πιρουνιού, το οποίο τους φαινόταν πιο αποτελεσματικό από ένα μαχαίρι που κάποιοι χρησιμοποιούσαν. Στην Αγγλία, τη χρήση πιρουνιού καθιέρωσε ένας Άγγλος ταξιδιώτης, ο Thomas Coryate ο οποίος είχε υιοθετήσει αυτή την τακτική και αρχικά είχε γελοιοποιηθεί από τον κόσμο.
Ωστόσο στους Αμερικανούς δεν ήταν ακόμη διαδεδομένο το πιρούνι καθώς ο τρόπος που έτρωγαν τότε, ήταν με μαχαίρια με αμβλύ άκρο που είχαν εισαχθεί στις αποικίες, συνδυασμένα με κουτάλια, ωστόσο τα δυο αυτά δυσκόλευαν την πρόσληψη τροφής. Από το 1850 και έπειτα καθιερώθηκαν και στις ΗΠΑ, μια περίοδο που ήταν αρκετά διαδεδομένο και το spork, μια μεταλλική σύνθεση κουταλιού με δοντάκια στην άκρη και ίσιο τμήμα να προεξέχει από το πλάι. Το spork αποτελεί ακόμα εργαλείο για τη λήψη τροφής σε φυλακές. Το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του spork κατοχύρωσε ο εφευρέτης Samuel W. Francis το 1874. Αυτό βοήθησε περεταίρω την ανάπτυξη του πιρουνιού, το οποίο την ίδια περίοδο διαδόθηκε και στη Γερμανία. Έπειτα η εξάπλωση του έφτασε και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Πηγές:
https://www.mentalfloss.com/article/65500/man-who-invented-spork
Ακολουθήστε το Cibum 
