Νεροκάρδαμο: Προστατευόμενο είδος παραδοσιακών σπεσιαλιτέ από την ΕΕ

Τα χόρτα νεροκάρδαμου έχουν χαρακτηριστική γεύση μουστάρδας, πιπεράτη, καυτερή και ελαφρώς πικρή. 

Η Επιτροπή ενέκρινε την προσθήκη του νεροκάρδαμου ή κιτρινοκάρδαμου «Watercress» / «Cresson de Fontaine» / «Berros de Agua» / «Agrião de Água» / «Waterkers» / «Brunnenkresse» στο μητρώο των Traditional Specialty Guaranteed (TSG). Στο μητρώο Εγγυημένων Παραδοσιακών σπεσιαλιτέ (TSGs) εγγράφονται ονομασίες προϊόντων που έχουν καταχωριστεί και προστατεύονται σε όλη την ΕΕ για τη διαφύλαξη των παραδοσιακών μεθόδων παραγωγής και συνταγών. Αυτή η ετικέτα διαφέρει από τις γεωγραφικές ενδείξεις, την προστατευόμενη ονομασία προέλευσης (ΠΟΠ) και την προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη (ΠΓΕ), καθώς αυτό το σύστημα ποιότητας δεν πιστοποιεί ότι το προστατευόμενο τρόφιμο συνδέεται με μια συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή και επομένως ένα προϊόν μπορεί να να παράγεται εκτός της περιοχής ή της χώρας από την οποία προέρχεται.

Το προϊόν που ονομάστηκε πρόσφατα είναι ένα υδρόβιο/ημιυδρόβιο φυτό που εξακολουθεί να αναπτύσσεται άγρια ​​σε ρυάκια και πηγές σε όλη την Ευρώπη, καθώς και σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου με εύκρατο κλίμα. Καλλιεργείται παραδοσιακά σε τρεχούμενο νερό και χαρακτηρίζεται από απαλά μεσοπράσινα, υγρά φύλλα ωοειδούς σχήματος. Τα χόρτα αυτά έχουν χαρακτηριστική γεύση μουστάρδας, πιπεράτη, καυτερή και ελαφρώς πικρή. 

Ο παραδοσιακός χαρακτήρας του «Watercress» / «Cresson de Fontaine» / «Berros de Agua» / «Agrião de Água» / «Waterkers» / «Brunnenkresse» κατοχυρώνεται στη μέθοδο παραγωγής του και έχει συνδεθεί με το ρέον νερό για χιλιάδες χρόνια. Ιστορικά, η καλλιέργεια συνδέθηκε πάντα με την υδρόβια παραγωγή και παρέμεινε αναλλοίωτη από την επιλογή και την αναπαραγωγή ως προς τη μορφολογία και τη γεύση. Σήμερα εξακολουθεί να μοιάζει με τις απεικονίσεις του φυτού που χρονολογούνται στη ρωμαϊκή εποχή. Η νέα ονομασία θα προστεθεί στη λίστα των 68 Εγγυημένης Παραδοσιακής Ειδικότητας ήδη προστατευμένο.

Το νεροκάρδαμο STG συλλέγεται με ή χωρίς ρίζες ή υπόστρωμα και πωλείται πλυμένο ή άπλυτο. Τα τσαμπιά χαρακτηρίζονται συνήθως από ωχρούς μίσχους χωρίς φύλλα και ρίζες για 5-6 cm, που συγκρατούνται μεταξύ τους με ένα λαστιχάκι ή ένα δέσιμο, πέρα ​​από το οποίο τα φύλλα, με μέγεθος από 2 έως 5 cm, σχηματίζουν το στέμμα του τσαμπιού. Οι μέθοδοι εμπορίας του προϊόντος ενδέχεται να διαφέρουν τόσο ως προς το ίδιο το προϊόν (χαλαρά φύλλα, ροζέτες, με ή χωρίς ρίζες ή/και υπόστρωμα) όσο και ως προς τη συσκευασία.

Οι αρχαίοι Ρωμαίοι πίστευαν ότι η κατανάλωση του θα θεράπευε ψυχικές ασθένειες. Η μυστικίστρια Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν του 12ου αιώνα σκέφτηκε ότι τρώγοντας το στον ατμό και πίνοντας το νερό θα θεράπευε τον ίκτερο ή τον πυρετό. Μερικοί ιθαγενείς της Αμερικής το χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία παθήσεων των νεφρών και δυσκοιλιότητας, και ορισμένοι θεωρούσαν ότι ήταν αφροδισιακό .