Το «στυλ» χορού των μελισσών που επηρεάζει την επιτυχία στην αναζήτηση τροφής.
Οι μέλισσες έχουν αναπτύξει ένα μοναδικό και περίπλοκο σύστημα επικοινωνίας για την αναζήτηση τροφής: Τον χορό του κουνήματος (waggle dance). Μέσα από συγκεκριμένες κινήσεις, μια μέλισσα μπορεί να ενημερώσει τις συντρόφους της για την κατεύθυνση και την απόσταση μιας πηγής τροφής. Ωστόσο, αν και το σύστημα αυτό έχει εξελιχθεί εδώ και εκατομμύρια χρόνια, δεν είναι πάντα αποτελεσματικό.
Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Current Biology από ερευνητές του Τμήματος Εντομολογίας του Κολλεγίου Γεωπονικών και Βιολογικών Επιστημών εξέτασε γιατί ορισμένες μέλισσες δεν καταφέρνουν να βρουν την τροφή που τους υποδεικνύουν οι συντρόφοί τους. Οι επιστήμονες Margaret Couvillon και Laura McHenry ανέλυσαν το φαινόμενο, εστιάζοντας στο αν η ποικιλομορφία στον τρόπο που επικοινωνούν οι μέλισσες επηρεάζει την επιτυχία του χορού του κουνήματος.
Για να κατανοήσουν την επιτυχία ή την αποτυχία του χορού των μελισσών, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν κυψέλες με διαφανή τοιχώματα, βιντεοκάμερες και μια μέθοδο σήμανσης των μελισσών, ώστε να μπορούν να παρακολουθούνται ατομικά.
Οι μέλισσες εκπαιδεύτηκαν να επισκέπτονται μια τεχνητή πηγή τροφής, και στη συνέχεια πραγματοποιούσαν τον χορό του κουνήματος για να ενημερώσουν τις υπόλοιπες. Οι επιστήμονες κατέγραψαν ποιοι νεοσύλλεκτοι ανταποκρίθηκαν στον χορό και αν κατάφεραν να βρουν την τροφή.
Η αρχική υπόθεση ήταν ότι οι μέλισσες που είχαν παρόμοιο «στυλ» χορού θα επικοινωνούσαν πιο αποτελεσματικά, άρα η αναζήτηση τροφής θα ήταν πιο επιτυχημένη.
Αντίθετα με τις αρχικές προσδοκίες, η μελέτη αποκάλυψε ότι η ομοιομορφία στον χορό δεν αύξανε την επιτυχία της στρατολόγησης. Αντιθέτως, οι πιο επιτυχημένοι χοροί ήταν αυτοί που περιέγραφαν ελαφρώς μεγαλύτερη απόσταση από την πραγματική πηγή τροφής, υποδεικνύοντας στις μέλισσες να την προσπεράσουν και να αναζητήσουν ξανά στην επιστροφή τους.
Επιπλέον, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι κάθε μέλισσα έχει το δικό της μοναδικό στυλ επικοινωνίας, γεγονός που προσφέρει ένα πλεονέκτημα στην κυψέλη. Αν όλες οι μέλισσες επικοινωνούσαν με τον ίδιο τρόπο, οι πιθανότητες εύρεσης τροφής θα μειώνονταν, καθώς δεν θα υπήρχαν διαφορετικές προσεγγίσεις στην αναζήτηση.
Ήδη γνωρίζουμε ότι η γενετική ποικιλομορφία βοηθά τις μέλισσες να αναπτύσσουν αντίσταση σε ασθένειες, καλύτερη θερμορύθμιση και αποτελεσματικότερη αναζήτηση τροφής. Τώρα, αποδεικνύεται ότι και η διαφορετική επικοινωνία μπορεί να συμβάλλει στην επιτυχία της στρατολόγησης και στη συνολική επιβίωση της αποικίας.
«Η ποικιλομορφία στον τρόπο που επικοινωνούν οι μέλισσες ενισχύει την επιτυχία της αποικίας τους, επιτρέποντας σε περισσότερες μέλισσες να βρουν τροφή», δήλωσε η Margaret Couvillon.
Ακολουθήστε το Cibum 
