Οι σερβιτόροι είναι υπεύθυνοι για την καλή εμπειρία του πελάτη από τη στιγμή που θα κάτσει ως τη στιγμή που θα φύγει, αλλά όλοι οι πελάτες πολλές φορές έχουν παράλογες απαιτήσεις.
Xαμογελαστοί, διασκεδαστικοί, ευρηματικοί, καλοί στον αυτοσχεδιασμό και ειδικοί στο να τραγουδούν άψογα το «Χρόνια Πολλά». Όχι δεν μιλάμε για καλλιτέχνες και ηθοποιούς, αλλά για τους σερβιτόρους, τους καλλιτέχνες κάθε καταστήματος στην εστίαση.
Οι σερβιτόροι είναι υπεύθυνοι για την καλή εμπειρία του πελάτη από τη στιγμή που θα κάτσει ως τη στιγμή που θα φύγει. Τα ταλέντα τους ποικίλουν από σβελτάδα και υπομονή, μέχρι και την περιγραφή ενός πολύπλοκου πιάτου, που δεν έχουν δοκιμάσει καν, με απόλυτη ακρίβεια. Αλλά υπάρχει μια λέξη που δεν συγκαταλέγεται στο job description τους, αλλά όλοι οι πελάτες κατά καιρούς έχουν πιστέψει πως πάει πακέτο με το επάγγελμα: υπηρέτες.
Πριν σχολιάσετε την υπερβολή αυτής της λέξης, αναρωτηθείτε οι ίδιοι πόσες φορές έχετε νευριάσει μαζί τους αναίτια ή τους ζητάτε κάτι που θέλετε με «ύφος» ή αν δεν το κάνατε εσείς πόσο κόσμο έχετε δει να το κάνει.
Ωστόσο, οι σερβιτόροι δεν είναι εκεί για να σας διασκεδάσουν, για να εξυπηρετήσουν. Κι όμως συχνά αντιμετωπίζονται έτσι, ως μέρος μιας ευρύτερης ψυχαγωγίας και πολλές φορές το υπομένουν μέχρι να πάνε σπίτι, ελπίζοντας τουλάχιστον στο μεσοδιάστημα για ένα καλό tip.
O Darron Cardosa, επαγγελματίας σερβιτόρος, με πάνω από 30 χρόνια εμπειρίας στο χώρο των εστιατορίων, γνωστός και ως Bitchy Waiter για τον καυστικό τρόπο που περιγράφει τα δεινά του κλάδου, έγραψε στο Food&Wine για μια προωθητική ενέργεια που έκανε στη δεκαετία του 90’ σε ένα από τα καταστήματα που δούλευε.
Η προωθητική ονομαζόταν «15 λεπτά ή δωρεάν» και ουσιαστικά, αν ο πελάτης παράγγελνε κάτι και χρειαζόταν περισσότερο από ένα τέταρτο της ώρας για να του σερβιριστεί, όλο του το γεύμα θα ήταν δωρεάν.
Σύμφωνα με τον Cardosa, όλοι οι “πονηροί” πελάτες ανέλυαν κάθε σπιθαμή του μενού, για να δουν ποιο πιάτο θα «ξεγελούσε» το σερβιτόρο, παίρνοντας παραπάνω χρόνο, επιλέγοντας πιάτα, όπως μπριζόλα καλοψημένη, που θα χρειαζόταν σίγουρα περισσότερα από 15 λεπτά για να φτιαχτεί.
Το αποτέλεσμα ήταν πως σχεδόν ποτέ δεν χρειάστηκε κάτι πάνω από 14 λεπτά και κάτι δευτερόλεπτα για να τους παραδοθεί, παρά την αποδοκιμασία πολλών πελατών που θα έπρεπε να πληρώσουν τελικά το γεύμα. Αυτό δεν δείχνει κάτι περισσότερο από το ότι το προσωπικό δούλεψε ιδιαίτερα σκληρά για να προετοιμαστεί και να σερβιριστεί ένα ολόκληρο γεύμα σε 15 λεπτά.
«Οι σερβιτόροι είναι σαν έναν πίθηκο σε τσίρκο που κρατά ένα τσίγκινο φλιτζάνι ελπίζοντας για ένα γυαλιστερό νόμισμα», αναφέρει ο Cardosa σε μια φράση που αν την ακούσεις σου εντυπώνεται στο μυαλό και σε κάνει να σκέφτεσαι πόσα υπομένει ο μέσος σερβιτόρος και πόσο έχουν υποβαθμιστεί οι συνθήκες σε αυτό το επάγγελμα.
Πρέπει να εκτιμάμε τους σερβιτόρους μας. Γιατί θα κάνουν πραγματικά στην πλειοψηφία τους ότι μπορούν για να περάσουμε καλά και να φάμε στην ώρα μας- και να αποκομίσουν και κάτι από την εξυπηρέτηση που προσφέρουν. Οπότε τώρα που έχουμε γιορτές και λίγο περισσότερο χρόνο (ίσως) για να φάμε έξω, ας βγούμε από την σάρκα του κακού πελάτη και ας φερθούμε με αξιοπρέπεια. Μπορούμε;
Ακολουθήστε το Cibum 
