Ξεχωρίζουν σε αυτά με όρθια ανάπτυξη φυλλώματος και σε εκείνα που έχουν οριζόντια ανάπτυξη φυλλώματος
Τα ραδίκια (επιστημονική ονομασία Cichorium imtybus L.) είναι μονοετή φυτά της οικογένειας των σύνθετων (Compositae), συγγενικά με το αντίδι και το μαρούλι. Τα ραδίκια είναι φυτά ιδιαίτερα γνωστά στις χώρες της Μεσογείου από την αρχαιότητα στους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Ο Θεόφραστος, ο Διοσκουρίδης και ο Πλίνιος αναφέρονται στο είδος αυτό με τις ονομασίες κιχώρι ή κιχώριον, ήμερος Σέρις, πικρίδα κ.ά. Ο Γαληνός το ονομάζει “φίλο του συκωτιού”.
Οι ποικιλίες του ραδικιού ανάλογα με τον τύπο του φυλλώματος, χωρίζονται σε εκείνες που έχουν όρθια ανάπτυξη φυλλώματος, το ήμερο ραδίκι και το Ιταλικό ραδίκι και σε εκείνες που έχουν οριζόντια ανάπτυξη φυλλώματος, το άγριο ραδίκι και το ραδίκι ή αντίδι Βρυξελλών.
Είναι φυτό πολυετές, το οποίο καλλιεργείται ως ετήσιο ή διετές, χαμηλής ανάπτυξης με μέγιστο ύψος τα 60 cm. Η ρίζα είναι πασσαλώδης και σε ορισμένες ποικιλίες σαρκώδης. Τα φύλλα είναι μακριά με ή χωρίς οδοντώσεις, χρώμα πράσινο ή με αποχρώσεις κόκκινες και μίσχο πράσινο ή κόκκινου χρώματος, ανάλογα με την ποικιλία.
Ολόκληρο το φυτό είναι βρώσιμο.
Τα ωμά φύλλα ραδικιού είναι 92% νερό, 5% υδατάνθρακες, 2% πρωτεΐνη και περιέχουν αμελητέα λιπαρά. Σε ποσότητα αναφοράς 100 γραμμαρίων (3½ oz), τα ωμά φύλλα ραδικιού παρέχουν 23 θερμίδες και σημαντικές ποσότητες (πάνω από το 20% της Ημερήσιας Τιμής) βιταμίνης Κ, βιταμίνης Α, βιταμίνης C, ορισμένων βιταμινών Β και μαγγανίου. Η βιταμίνη Ε και το ασβέστιο υπάρχουν σε μέτριες ποσότητες. Το ωμό αντίδι είναι 94% νερό και έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε θρεπτικά συστατικά.
Σε περιόδους οικονομικής κρίσης και έλλειψης καφέ, οι ρίζες από κάποιες ποικιλίες ραδικιών ψήνονταν, αλέθονταν και χρησιμοποιούνταν ως υποκατάστατο καφέ και πρόσθετο τροφίμων. Επιπλέον, η ινουλίνη, ένα εκχύλισμα από ρίζα ραδικιού, έχει χρησιμοποιηθεί στην παρασκευή τροφίμων ως γλυκαντικό και πηγή διαιτητικών ινών.
Ακολουθήστε το Cibum 
