Ας μιλήσουμε για μπαλίτσα

Το ποδόσφαιρο ως ομαδικό άθλημα μπορεί να διδάξει πολλά σε όλους εμάς που εργαζόμαστε σε ομάδες και θέλουμε πάντα το κάτι παραπάνω.

Του Γιάννη Ζαμπετάκη*

Παίζοντας ως αριστερό εξτρέμ όλο αυτό τον καιρό, δεν έχω γράψει για το αγαπημένο μου άθλημα. Σήμερα, λοιπόν, ας μιλήσουμε για μπαλίτσα και ποδόσφαιρο. Ας θυμηθούμε τον αείμνηστο Νίκο Αλέφαντο να παραδίδει μαθήματα μπαλίτσας (σε ένα βίντεο κλιπ από το μακρινό 1999).

Την Κυριακή 22 Μάη έγιναν τα ματς της τελευταίας αγωνιστικής για το αγγλικό πρωτάθλημα (Premier League). Η πρωτοπόρος Manchester City έπαιζε στην έδρα της με την Aston Villa και έπρεπε να κερδίσει για να στεφθεί πρωταθλήτρια. Αλλά στο 69^ο λεπτό βρέθηκε να χάνει 0-2. Οι θεατές απογοητευμένοι…Η ήττα ερχόταν και μαζί ένα χαμένο πρωτάθλημα…

Και εκεί που φαίνονταν όλα χαμένα, μέσα σε πέντε λεπτά (από το 76^ο ως το 81^ο λεπτό), το 0-2 έγινε 3-2. Στο γήπεδο πανζουρλισμός…Το αδύνατο έγινε δυνατό!

Τι έγινε όμως μέσα σε αυτά τα 5 λεπτά; Η απάντηση είναι απλή: οι παίκτες της City ξύπνησαν και άρχισαν να αποδίδουν σύμφωνα με την αξία τους. Η ομαδικότητα και το πείσμα ξαναγύρισαν. Και με την βοήθεια του κόσμου, έγινε η μεγάλη ανατροπή.

Το ποδόσφαιρο ως ομαδικό άθλημα μπορεί να διδάξει πολλά σε όλους εμάς που εργαζόμαστε σε ομάδες και θέλουμε πάντα το κάτι παραπάνω.

Το ομαδικό πνεύμα και η πίστη στη νίκη δεν είναι κάτι που μπορεί να τα φέρει ένας μάνατζερ με ένα μαγικό ραβδί.

Χρειάζονται καθημερινή δουλειά, φιλοσοφία νικητή και αλληλοσεβασμός από όλα τα μέλη της ομάδας. Αυτά χρειάζονται χρόνο και επιμελή εργασία. Αλλά μόνο έτσι κτίζονται οι μεγάλες ομάδες που μπορούν να γυρίσουν ένα ματς, ένα Project ή να μετατρέψουν μια κρίση σε ευκαιρία.