Μελέτη δείχνει πώς οι άποικοι του διαστήματος θα μπορέσουν να παράγουν τα δικά τους τρόφιμα.
Οι άνθρωποι δεν μπορούν να μη γοητευτούν από το διάστημα. Αυτό το ενδιαφέρον φαίνεται να κάνει πιο ευδιάκριτο το ενδεχόμενο να μετακινηθεί η ανθρωπότητα σε έναν άλλο πλανήτη, όπως ο Άρης ή το φεγγάρι, με τη NASA να ελπίζει στη δημιουργία αποικιών μέσα στις επόμενες δεκαετίες.
Αλλά αυτές οι αποστολές θα είναι βιώσιμες μόνο αν οι αστροναύτες μπορούν να παράγουν οι ίδιοι την τροφή τους. Για να αποικίσουν τον Άρη, θα πρέπει να καλλιεργούν τα δικά τους τρόφιμα σε συστήματα που θα είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην αυτοσυντήρηση, με ελάχιστη ή καθόλου συνεισφορά από τη Γη όταν αυτά έχουν εγκατασταθεί. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Άρης απέχει 54,6 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη και θα χρειαζόταν περίπου επτά μήνες για να φτάσει κανείς εκεί με τη χρήση της σημερινής τεχνολογίας.
Θα εξετάσουμε τον πλανήτη Άρη επειδή υπάρχουν σχέδια για την αποστολή ανθρώπων εκεί. Ενώ η ατμόσφαιρα είναι τοξική, με 95% CO2 (σε σύγκριση με το 0,04% στη Γη), ο Άρης έχει μήκος ημέρας παρόμοιο με αυτό της Γης. Όπως και στη Γη, η εντατική καλλιέργεια κηπευτικών θα χρειαζόταν παρατεταμένες περιόδους φωτισμού. Επίσης, είναι πιθανό να υπάρχει νερό σε μορφή πάγου στην επιφάνεια του Άρη και στα πετρώματα από κάτω.
Πως θα παράγονται τα τρόφιμα στο διάστημα
Μια ομάδα του πανεπιστημίου του Γκρίνουιτς δημιούργησε ένα σύστημα υδροπονίας για να δοκιμάσουν πώς θα προμηθεύσουν τους Αρειανούς με τρόφιμα στο μέλλον. Η υδραυλική είναι ένα σύστημα παραγωγής τροφίμων που συνδυάζει την υδατοκαλλιέργεια (εκτροφή υδρόβιων ζώων, όπως τα ψάρια, σε δεξαμενές) με την υδροπονία (καλλιέργεια φυτών στο νερό). Το πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά νερό από τις δεξαμενές υδατοκαλλιέργειας διοχετεύεται στα υδροπονικά μέρη του συστήματος, για να λιπαίνει και να αναπτύσσει τα φυτά.
Η μελέτη της ομάδας που δημοσιεύτηκε στο Ecocycles, διερεύνησε τον τρόπο παραγωγής ψαριών και λαχανικών, καθώς και το κατά πόσο θα μπορούσαν να προσθέσουν λύματα (υγρά απόβλητα) από την υδατοκαλλιέργεια για να προσομοιώσουν τις Αρειανές ρηγόλιθους. Τα κοιτάσματα αυτά είναι καλύμματα από αποσαθρωμένο βράχο, άμμο και χαλίκι που βρίσκονται πάνω από το μητρικό πέτρωμα.
Οι Αρειανοί ρηγόλιθοι στερούνται παντελώς οργανικού υλικού και συνεπώς στερούνται τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζονται τα φυτά και τα μικρόβια που βοηθούν στην παροχή νερού στα φυτά μέσω των ριζών τους.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι τα θρεπτικά συστατικά από το νερό των ψαριών μπορούν όχι μόνο να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη φυτών στα υδροπονικά τμήματα του συστήματος υδατοπονικής αλλά και δυνητικά στους Αρειανούς ρηγόλιθους, όταν επεξεργάζονται με λύματα που λαμβάνονται από τα συστήματα υδατοπονικής. Μόλις εγκατασταθεί η παραγωγή, τα θρεπτικά συστατικά από τα απόβλητα των ψαριών και των λαχανικών μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν ως κομπόστ για τη μετατροπή των Αρειανών ρηγόλιθων σε χώμα.
Η ομάδα καλλιέργησε με επιτυχία πατάτες, ντομάτες, νάνα φασόλια, καρότα, μαρούλια, φρέσκα κρεμμυδάκια, σχοινόπρασο και βασιλικό σε γλάστρες που περιείχαν προσομοιωμένους Αρειανούς ρηγόλιθους, όπου τα θρεπτικά συστατικά προστέθηκαν με το νερό των ψαριών.
Τα ψάρια που χρησιμοποιήσαν ήταν τιλάπια (Oreochromis niloticus) επειδή είναι εύκολα στη φροντίδα τους και αναπτύσσονται σχετικά γρήγορα, φτάνοντας στην ωρίμανση σε πέντε έως επτά μήνες. Η ομάδα Aquaponics Group, στη Σχολή Σχεδιασμού του Πανεπιστημίου του Γκρίνουιτς, ερευνά επίσης εναλλακτικές τροφές, όπως πρωτεΐνες από φύκια και προνύμφες μύγας μαύρου στρατιώτη, οι οποίες ίσως είναι δυνατόν να εκτραφούν στον Άρη.
Στην πιλοτική αυτή μελέτη, τα ψάρια είχαν το κατάλληλο περιβάλλον και την κατάλληλη τροφή για να ευδοκιμήσουν, κάτι που μπορεί να αναπαραχθεί σε εσωτερικές δεξαμενές καλλιέργειας με ελεγχόμενο κλίμα στον Άρη. Τα φυτά αναπτύχθηκαν σε γλάστρες διαφόρων μεγεθών σε μια μεγάλη σκηνή καλλιέργειας που προσομοίαζε τις εσωτερικές συνθήκες καλλιέργειας στον Άρη όσον αφορά το φως, τη θερμοκρασία, την υγρασία και την κίνηση του αέρα.
Πιο κοντά στο σπίτι μας
Η έρευνα αυτή είναι σημαντική όχι μόνο για τις εξωγήινες αποικίες, αλλά και για τη Γη, η οποία έχει τα δικά της εχθρικά περιβάλλοντα, όπου υπάρχουν ρηγόλιθοι σε πολλά ξηρά και ερημικά περιβάλλοντα. Αυτές οι περιοχές είναι ιδιαίτερα κατάλληλες για συστήματα υδατοπονικής, καθώς εξοικονομούν νερό και επιτρέπουν στους ντόπιους να καλλιεργούν θρεπτικά τρόφιμα χρησιμοποιώντας το νερό των εκροών.
Η υδραυλική είναι μια από τις πιο βιώσιμες μεθόδους παραγωγής τροφίμων, καθώς εξοικονομεί τόσο πολύ νερό. Τα προϊόντα μπορούν επίσης να θεωρηθούν βιολογικά, καθώς δεν χρειάζονται πρόσθετα λιπάσματα και χημικά. Σε ορισμένες γευστικές δοκιμές, οι άνθρωποι θεώρησαν ότι τα προϊόντα ήταν ανώτερα από τα παραδοσιακά καλλιεργούμενα φυτά. Τα φυτά έχουν επίσης ευεργετική επίδραση στην υγεία και την ευημερία των ψαριών.
Η έρευνα διεξήχθη σε μια γκαλερί έκθεσης στο Πανεπιστήμιο του Γκρίνουιτς. Πολλοί επισκέπτες ήθελαν να μάθουν αν τα λαχανικά είχαν γεύση ψαριού, κάτι που δεν συνέβη. Στην έκθεση προβάλλονταν εικόνες, καταιγίδες σκόνης, μια φωτισμένη κόκκινη ατμόσφαιρα και μια μεγάλη οθόνη που παρουσίαζε απτικό αρειανό έδαφος. Το έργο παρείχε μια πιλοτική έκδοση που καθόρισε αρχές και δεδομένα για να βοηθήσει σε μια μελλοντική μεγαλύτερη συνεργατική προσφορά χρηματοδότησης.
Ενώ το έργο αυτό προσφέρει μια λύση για την παραγωγή τροφίμων μακριά από τη Γη, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η Γη είναι ένας παράδεισος και δεν υπάρχει σύγκριση όσον αφορά την αφθονία και την ποικιλία των μορφών ζωής της. Η τοποθέτηση της ανθρωπότητας στον Άρη είναι ένας τρόπος να εξασφαλιστεί η επιβίωση των ανθρώπων σε περίπτωση καταστροφής στη Γη.
Όμως, πρέπει πρώτα απ’ όλα να προστατεύσουμε τους βιότοπους και τη βιοποικιλότητα και να διασφαλίσουμε ότι κάθε άνθρωπος σε αυτόν τον πλανήτη θα έχει φροντίδα. Επιπλέον, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι προστατεύουμε καλύτερα το διάστημα και τους άλλους πλανήτες από τα σκουπίδια μας. Δεν θέλουμε να μεταφέρουμε τις τάσεις μας για ρύπανση. Πρέπει επίσης να έχουμε απαντήσεις σε ορισμένα δύσκολα ηθικά ερωτήματα σχετικά με το αν είναι σωστό να μεταφέρουμε άλλες μορφές ζωής πέρα από τη Γη, όπου έχουν εξελιχθεί επί εκατομμύρια χρόνια.
Ακολουθήστε το Cibum 
