Η υιοθέτηση νέων τεχνολογιών αστικής γεωργίας μπορεί να μειώσει την εξάρτηση από την παραδοσιακή γεωργία και να συμβάλει στη δημιουργία πιο βιώσιμων πόλεων.
Η παγκόσμια επισιτιστική κρίση, παρότι συχνά παραμελείται στις δημόσιες συζητήσεις, αποτελεί μία από τις πιο ανησυχητικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο πλανήτης, ειδικά σε σχέση με τις πόλεις. Η κλιματική αλλαγή, οι ένοπλες συγκρούσεις, οι γεωπολιτικές εντάσεις και τα διδάγματα από την πανδημία COVID-19 έχουν αποκαλύψει την ευθραυστότητα της παγκόσμιας αλυσίδας εφοδιασμού τροφίμων.
Καταστροφικές πλημμύρες, παρατεταμένες ξηρασίες και δυσκολίες στη μεταφορά αγαθών έχουν αναδείξει το πόσο εξαρτημένο είναι το αστικό περιβάλλον από την αγροτική παραγωγή που συχνά βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Σε αυτό το πλαίσιο, η αναζήτηση λύσεων για την επισιτιστική ασφάλεια είναι επιτακτική, ειδικά καθώς το 79% των τροφίμων καταναλώνεται σε αστικές περιοχές. Οι πόλεις είναι σήμερα οι κύριοι καταναλωτές τροφίμων, όμως δεν έχουν τη δυνατότητα να παράγουν επαρκείς ποσότητες για την κάλυψη των αναγκών τους.
Αν και πρωτοβουλίες όπως οι ταράτσες, οι κάθετοι κήποι και τα μπαλκόνια για την καλλιέργεια τροφίμων φαίνονται ελπιδοφόρες, δεν μπορούν να προσφέρουν λύσεις μεγάλης κλίμακας, αφού αντιμετωπίζουν προκλήσεις όπως η αστική ρύπανση και οι ακραίες θερμοκρασίες, που καθιστούν την παραγωγή τροφίμων μη ασφαλή ή ανεπαρκή.
Πρόσφατη μελέτη είχε μάλιστα διαπιστώσει ότι φρούτα και λαχανικά που καλλιεργούνται σε αστικά αγροκτήματα και κήπους έχουν πολλαπλάσιο αποτύπωμα άνθρακα σε σύγκριση με τα συμβατικά παραγόμενα τρόφιμα.
Η τεχνολογία προσφέρει ένα κεντρικό εργαλείο για την επίλυση αυτών των προβλημάτων. Οι αεροφάρμες, για παράδειγμα, αποτελούν μια καινοτόμο λύση αστικής γεωργίας. Χρησιμοποιώντας αεροπονική μέθοδο, όπου οι ρίζες των φυτών αναπτύσσονται στον αέρα και τροφοδοτούνται με μια ομίχλη θρεπτικών στοιχείων και νερού, οι αεροφάρμες μπορούν να βελτιστοποιήσουν την παραγωγή τροφίμων σε περιορισμένο χώρο, χωρίς την ανάγκη χώματος. Επιπλέον, ενσωματώνουν τεχνολογίες όπως LED φωτισμό και αυτοματοποιημένα συστήματα παρακολούθησης του περιβάλλοντος, επιτρέποντας την αύξηση της παραγωγικότητας με λιγότερους πόρους.
Μια πιθανή μελλοντική εξέλιξη είναι η εμφάνιση ολόκληρων αστικών ή περιαστικών περιοχών αφιερωμένων στην καλλιέργεια τροφίμων μέσω αεροφάρμες ή άλλες σύγχρονες μεθόδους αστικής γεωργίας. Φανταστείτε πόλεις όπου τα γεωργικά κτίρια συνυπάρχουν με κατοικίες και γραφεία, ενώ παράλληλα μειώνουν την εξάρτηση από την αγροτική ύπαιθρο. Αυτή η ενσωμάτωση της γεωργίας στον αστικό ιστό θα μπορούσε να αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τις πόλεις, μετατρέποντάς τες σε κέντρα αυτάρκειας.
Πέρα από τις αεροφάρμες, η προσαρμοστική επαναχρησιμοποίηση υφιστάμενων κτιρίων θα μπορούσε να αποτελέσει μια βιώσιμη λύση για την αστική παραγωγή τροφίμων. Μέρος του υπάρχοντος κτιριακού αποθέματος, όπως παλαιά κτίρια ή εγκαταλελειμμένες αποθήκες, θα μπορούσαν να μετατραπούν σε κόμβους αστικής γεωργίας, συνδυάζοντας γεωργία και ενέργεια μέσω αγροβολταϊκών συστημάτων.
Η χρήση ηλιακών συλλεκτών που παράγουν ενέργεια, ενώ παράλληλα επιτρέπουν την καλλιέργεια τροφίμων κάτω από αυτούς, μεγιστοποιεί τη χρήση του διαθέσιμου χώρου και συνεισφέρει στην ενεργειακή αυτάρκεια.
Η τεχνολογία της γεωργίας ακριβείας, που βασίζεται στη συλλογή δεδομένων μέσω τεχνητής νοημοσύνης και ρομποτικής, επιτρέπει τη βελτιστοποίηση της παραγωγής, μειώνοντας τη σπατάλη πόρων όπως το νερό και τα λιπάσματα. Η ενσωμάτωση αυτών των τεχνολογιών στις αστικές φάρμες μπορεί να μειώσει την εξάρτηση από την παραδοσιακή γεωργία και να συμβάλει στη δημιουργία πιο βιώσιμων πόλεων.
Οι ρομποτικές λύσεις μπορούν να αναλάβουν βασικές λειτουργίες όπως η φύτευση, η συγκομιδή και η φροντίδα των φυτών, μειώνοντας την ανάγκη για ανθρώπινη εργασία και βελτιώνοντας την παραγωγικότητα.
Καθώς η επισιτιστική κρίση αναμένεται να επιδεινωθεί λόγω κλιματικών, γεωπολιτικών και οικονομικών προκλήσεων, είναι κρίσιμο να αλλάξουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την παραγωγή τροφίμων. Η επανασύνδεση της πόλης με την παραγωγή της τροφής της, μέσω καινοτόμων τεχνολογικών λύσεων, μπορεί να δημιουργήσει πιο ανθεκτικά και βιώσιμα συστήματα.
Ταυτόχρονα, πρέπει να αναθεωρήσουμε τις συνήθειες κατανάλωσης και παραγωγής, προάγοντας ένα πιο υπεύθυνο και βιώσιμο μοντέλο που συνδυάζει τη γεωργία με την αστική ανάπτυξη.
Αυτό το νέο μοντέλο θα μπορούσε να προσφέρει λύσεις για την επισιτιστική κρίση, ενώ παράλληλα θα ενισχύσει την αυτάρκεια των πόλεων και θα μειώσει τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Οι πόλεις του μέλλοντος θα μπορούσαν να αποτελέσουν συνδυασμό αρχιτεκτονικής και γεωργίας, όπου η τεχνολογία και η βιωσιμότητα θα διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στην αντιμετώπιση των προκλήσεων της επισιτιστικής ασφάλειας.
Ακολουθήστε το Cibum 
