Ετήσια απώλεια περίπου 765 εκατομμυρίων μονάδων IQ στα παιδιά παγκοσμίως, από την έκθεση σε μόλυβδο.
Η χρόνια δηλητηρίαση από μόλυβδο σε χαμηλά επίπεδα αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακές παθήσεις στους ενήλικες και γνωστικά ελλείμματα στα παιδιά, ακόμη και σε επίπεδα που θεωρούνταν προηγουμένως ασφαλή, σύμφωνα με μια νέα μελέτη της Σχολής Δημόσιας Υγείας Mailman του Πανεπιστημίου Κολούμπια, του Πανεπιστημίου Simon Fraser στον Καναδά, της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ και του Νοσοκομείου Παίδων της Βοστώνης. Η δηλητηρίαση από μόλυβδο σε χαμηλό επίπεδο αποτελεί παράγοντα κινδύνου για πρόωρη γέννηση, γνωστικά ελλείμματα και διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητας (ADHD), καθώς και για αυξημένη αρτηριακή πίεση και μειωμένη μεταβλητότητα του καρδιακού ρυθμού. Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν στο New England Journal of Medicine.
Η έκθεση σε μόλυβδο, ευθύνεται για ετήσια απώλεια περίπου 765 εκατομμυρίων μονάδων IQ στα παιδιά παγκοσμίως. Η δηλητηρίαση από μόλυβδο σε χαμηλό επίπεδο αποτελεί παράγοντα κινδύνου για τους ενήλικες, ο οποίος μπορεί να οδηγήσει σε χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, υπέρταση και καρδιαγγειακά νοσήματα. Ο μόλυβδος ευθύνεται για 5,5 εκατομμύρια θανάτους ετησίως από καρδιαγγειακές παθήσεις.
«Το παγκόσμιο βάρος των ασθενειών από την έκθεση σε μόλυβδο είναι συγκλονιστικό», δήλωσε η Ana Navas-Acien, MD, PhD, καθηγήτρια Leon Hess και πρόεδρος του Τμήματος Επιστημών Περιβαλλοντικής Υγείας στη Σχολή Mailman του Κολούμπια. « Ένα στα τρία παιδιά παγκοσμίως – περισσότερα από 600 εκατομμύρια παιδιά – πάσχουν από δηλητηρίαση από μόλυβδο».
Ο μόλυβδος απορροφάται εύκολα από τα ταχέως αναπτυσσόμενα βρέφη. Στους ενήλικες, το 95 % του συγκρατούμενου μολύβδου αποθηκεύεται στο σκελετό. Παράγοντες όπως η εμμηνόπαυση και ο υπερθυρεοειδισμός απελευθερώνουν τον μόλυβδο που έχει δεσμευτεί στον σκελετό, γεγονός που προκαλεί κορύφωση στις συγκεντρώσεις μολύβδου στο αίμα.
«Η απότομη μείωση του δείκτη νοημοσύνης και η απότομη αύξηση του κινδύνου θανάτου από καρδιαγγειακές παθήσεις, ακόμη και στις χαμηλότερες μετρήσιμες συγκεντρώσεις μολύβδου στο αίμα, σε συνδυασμό με τη διάχυτη έκθεση, υποδεικνύουν ότι οι πληθυσμιακές στρατηγικές είναι κρίσιμες για την εξάλειψη της δηλητηρίασης από μόλυβδο», δήλωσε ο Bruce Lanphear του Πανεπιστημίου Simon Fraser και συγγραφέας της μελέτης. «Ενώ η έκθεση στον μόλυβδο έχει μειωθεί κατά σχεδόν 100% από το 1970 και δεν χρησιμοποιείται πλέον στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, οι γιατροί υποθέτουν ότι η δηλητηρίαση από μόλυβδο αποτελεί πρόβλημα του παρελθόντος. Ωστόσο, οι εκθέσεις παραμένουν από τη μολύβδινη βαφή σε παλαιότερα σπίτια, τη μολυβδούχα βενζίνη στο έδαφος, τον μόλυβδο που διαρρέει από τις γραμμές ύδρευσης και τις εκπομπές από βιομηχανικές μονάδες και αποτεφρωτήρες».
Ορισμένα άτομα διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο δηλητηρίασης από μόλυβδο σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό. Η συμπεριφορά των νηπίων που βγάζουν αντικείμενα στο στόμα τους θέτει σε μεγαλύτερο κίνδυνο κατάποσης μολύβδου και τα νήπια που ζουν σε κακοσυντηρημένα σπίτια που χτίστηκαν πριν από το 1960 διατρέχουν κίνδυνο δηλητηρίασης από μόλυβδο από την κατάποση κομματιών μπογιάς. Κινδυνεύουν επίσης τα άτομα που πίνουν νερό βρύσης από “μολύβδινες παροχές” ή ζουν κοντά σε αεροδρόμια ή άλλες περιοχές που εκπέμπουν μολύβδινη ρύπανση. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι συγκεντρώσεις μολύβδου στον αέρα είναι αισθητά υψηλότερες σε φυλετικά διαχωρισμένες κοινότητες από ό,τι σε ολοκληρωμένες κοινότητες.
Η ποσότητα μολύβδου στο αίμα που θεωρείται ότι σηματοδοτεί πιθανή βλάβη έχει αναθεωρηθεί αρκετές φορές προς τα κάτω. Στα παιδιά μειώθηκε από 100 μg ανά λίτρο σε 50 μg ανά λίτρο το 2012 και σε 35 μg ανά λίτρο το 2021. «Ωστόσο, δεν έχει προσδιοριστεί κανένα ασφαλές επίπεδο μολύβδου στο αίμα των παιδιών», σημείωσε ο David Bellinger της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ και του Νοσοκομείου Παίδων της Βοστώνης.
Η Navas-Acien και οι συν-συγγραφείς της αναγνωρίζουν περαιτέρω, ότι πολλά ερωτήματα σχετικά με τη συμβολή της έκθεσης στον μόλυβδο στην καρδιαγγειακή νόσο παραμένουν αναπάντητα, αλλά η μακροπρόθεσμη, σωρευτική έκθεση στον μόλυβδο που μετράται στα οστά φαίνεται να αποτελεί ισχυρότερο προγνωστικό παράγοντα από τη βραχυπρόθεσμη έκθεση που μετράται στο αίμα.
«Η επιτήρηση και ο στοχευμένος έλεγχος είναι σημαντικοί, αλλά η λύση για την προστασία των ανθρώπων από τη δηλητηρίαση από μόλυβδο είναι ο εντοπισμός και η εξάλειψη των περιβαλλοντικών πηγών μολύβδου, όπου κι αν βρίσκονται». Αυτό σημαίνει την εξάλειψη των μπαταριών μολύβδου, την αντικατάσταση των μολύβδινων παροχών, την απαγόρευση των μολυβδούχων αεροπορικών καυσίμων, τη μείωση του μολύβδου στα τρόφιμα, την εξάλειψη των μολύβδινων χρωμάτων σε παλαιότερες κατοικίες και την περαιτέρω μείωση του μολυσμένου με μόλυβδο εδάφους και άλλων παλαιών πηγών, προτείνει η Navas-Acien
Συν-συγγραφέας είναι ο David C. Bellinger, Ιατρική Σχολή Χάρβαρντ και Νοσοκομείο Παίδων της Βοστώνης.
Τα δεδομένα συγκεντρώθηκαν από έρευνες NHANES (1976 έως 2020).
Για να διαβάσετε ολόκληρη τη μελέτη πατήστε ΕΔΩ.
Ακολουθήστε το Cibum 
