Επαγγελματίες της εστίασης επισημαίνουν τους συχνότερους τρόπους με τους οποίους τα εστιατόρια εξαπατούν τους επισκέπτες τους.
Για όσους έχουν στις προτεραιότητες ενός ταξιδιού τη γαστρονομία, τα εστιατόρια που θα επιλεχθούν είναι πολύ σημαντικό να είναι μοναδικά. Ένα γεύμα μπορεί να είναι το πιο αξιομνημόνευτο αποκορύφωμα ενός ταξιδιού, και όταν έχετε μόνο τόσα πολλά την ημέρα χωρίς να τα ξανακάνετε, δεν υπάρχει περιθώριο για μέτριο φαγητό.
Όταν όμως η επιλογή είναι ακριβή, μη αυθεντική, ή ακόμα χειρότερα, σε έναν κόσμο με τόσο διαφορετική κουζίνα, βαρετή, τότε μπορούμε να μιλήσουμεε για ένα εστιατόριο “τουριστική παγίδα“.
Σύμφωνα με μελέτη του παρόχου υπηρεσιών ηλεκτρονικής φωτογράφησης διαβατηρίων PhotoAiD, τα τρία βασικά κριτήρια που καθιστούν ένα μέρος τουριστική παγίδα είναι οι τιμές πάνω από το μέσο όρο, οι ανέσεις που είναι προσαρμοσμένες για τους τουρίστες και η έλλειψη πολιτιστικής αυθεντικότητας.
Η executive pastry chef Claudia Martinez απορρίπτει κάθε εστιατόριο που «δεν είναι τοπικής ιδιοκτησίας και δεν ενσαρκώνει το γαστρονομικό ταλέντο της πόλης στο σύνολό της, αλλά επικεντρώνεται στο να γεμίζει γρήγορα τραπέζια για το κέρδος και να προωθεί υποδεέστερο φαγητό». Αυτό μεταφράζεται σε υψηλότερες τιμές με χαμηλότερη ποιότητα, με έμφαση στο μεγαλύτερο κέρδος για τους ιδιοκτήτες αντί για την καλύτερη εμπειρία για τους πελάτες.
Όλα αυτά είναι μέρος του λόγου για τον οποίο σχεδόν το 70% των ταξιδιωτών που συμμετείχαν σε έρευνα της PhotoAiD δήλωσαν ότι η επίσκεψη σε μια τουριστική παγίδα μείωσε τη συνολική απόλαυση του ταξιδιού τους.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα “τουριστικής παγίδας”:
- Προσέξτε ένα δυνατό, υπερβολικά πρόθυμο καλωσόρισμα, ξεκινώντας από τη διακόσμηση. Τα θεματικά σημεία που είναι υπερβολικά κιτς, ή οποιοδήποτε beach bar που είναι γεμάτο χαρτονομίσματα του 1 δολαρίου είναι πιθανώς τουριστικές παγίδες.
Ο Okan Kizilbayir, chef de cuisine στο The Ritz-Carlton, Amelia Island, ανέφερε το εξής για την πατρίδα του: «Στην Τουρκία, αντί για λαμπερές και δυνατές εισόδους, υπάρχουν οικοδεσπότες με ένα μενού στο χέρι και θα σου μιλούν συνεχώς για να σε βάλουν στο εστιατόριο και θα σου πουν ότι θα σου δώσουν μεγάλη έκπτωση».
Ακόμα χειρότερα είναι αν ο εν λόγω πολύγλωσσος κατάλογος έχει πλαστική επένδυση και φωτογραφίες του φαγητού, σύμφωνα με τον Ιταλό σεφ Piero Premoli, και συνέταιρο του Pricci στην Ατλάντα. Κάθε φορά που επιστρέφει στην πατρίδα του για βαθιές γαστρονομικές καταδύσεις που τροφοδοτούν τη μηνιαία σειρά των μενού του εστιατορίου του, αποφεύγει αυτούς τους καταλόγους και τα καρό τραπεζομάντιλα.
- Είναι δύσκολο να αντισταθείτε στην ευκολία της εγγύτητας, ειδικά όταν περπατάτε όλη μέρα και το στομάχι σας γουργουρίζει. Αλλά το να είστε κοντά σε μεγάλα αξιοθέατα συνήθως συνοδεύεται από μεγάλο πλήθος κόσμου και υψηλά ενοίκια που μικρά εστιατόρια δεν θα μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά, εκτός αν φιλοξενούν δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες την εβδομάδα. Όπως επισημαίνει η Martinez, «επιχειρήσεις μεγαλύτερης κλίμακας, άνω των 200 θέσεων, συνήθως σε κεντρικά σημεία» είναι ενδεικτικές εταιρικής ιδιοκτησίας, με το μάρκετινγκ και τον προϋπολογισμό για να σχεδιάσουν μια τουριστική παγίδα.
«Θέλω να είμαι σίγουρη ότι τα χρήματά μου ξοδεύονται σε ανθρώπους που δουλεύουν σκληρά για να προωθήσουν την τοπική τους κουζίνα, όχι σε εταιρείες μαζικής αγοράς ή σε τουριστικές παγίδες που αγοράζουν φαγητό που έχει ήδη φτιαχτεί», συμπλήρωσε υποστηρίζοντας πως αναζητά εστιατόρια μακριά από τους κεντρικούς δρόμους.
- Κάτι που ενοχλεί τον Kizilbayir είναι όταν υπάρχουν «Πάρα πολλά στοιχεία στο μενού! Και πάρα πολλά διαφορετικά στυλ ή περιοχές». Αν ένα εστιατόριο προσπαθεί να είναι τα πάντα για όλους, είναι απίθανο να μαγειρεύει εποχιακά ή τοπικές συνταγές.
Επιπροσθέτως, ένα μενού πλούσιο σε επιλογές με τηγανητά σημαίνει ότι το εστιατόριο έχει δώσει προτεραιότητα σε τρόφιμα που είναι κατεψυγμένα, φθηνά, γρήγορα και εύκολα στην προετοιμασία. Σύμφωνα με τον Premoli, «Προσέξτε για επαναλαμβανόμενους συνδυασμούς συστατικών και μεγάλα φορτηγά με κατεψυγμένα τρόφιμα που σταθμεύουν εκεί το πρωί».
- Τα πολύ τέλεια κομμένα κέικ και πίτες είναι επίσης σημάδια μαζικής παραγωγής. Αν υπάρχουν επιδόρπια στην προθήκη ή στο μενού με φωτογραφίες ή εξωτερική σήμανση των γλυκών, ειδικά σε ένα εστιατόριο που φιλοξενεί πάνω από 200 άτομα, αυτό συνήθως σημαίνει ότι παρέχονται από εμπορικούς αρτοποιούς.
Αν, επίσης, τα επιδόρπια δεν έχουν περιγραφή και είναι διακοσμημένα με τον ίδιο τρόπο, όπως για παράδειγμα σαντιγί με αστεράκια και γαρνιτούρα μέντας, φράουλες κομμένες σε φέτες σαν τριαντάφυλλο, ή ζάχαρη άχνη σε όλα, είναι απίθανο τα εστιατόρια να έχουν στο προσωπικό τους ζαχαροπλάστη που ψήνει τα προϊόντα τους.
- Οτιδήποτε είναι υπερβολικά λαμπερό είναι ύποπτο, σύμφωνα με τον Kizilbayir, ο οποίος επισημαίνει τα Insta-spots που «ο κόσμος έχει την ανάγκη να βγάλει φωτογραφίες και το εστιατόριο προβάλλει περισσότερα από αυτό που θα έπρεπε να πουλάει, που είναι το καλό φαγητό».
Αυτού του είδους η παραποίηση και η κατασκευασμένη διαφημιστική εκστρατεία είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο η Martinez είναι επιφυλακτική με αυτό που αποκαλεί “επιδεικτικά ή Ινσταγκραμικά εστιατόρια” όταν ταξιδεύει, καθώς και με οποιονδήποτε χρησιμοποιεί υπερβολικά διαχυτικούς επαίνους στην κοινωνική τους κάλυψη.
Οι λέξεις “το καλύτερο” ή “καταπληκτικό” αποτελούν για εκείνη το κλειδί, ενώ «διστάζει να πιστέψει την ιστοσελίδα ή το μάρκετινγκ οποιουδήποτε εστιατορίου που ισχυρίζεται ότι είναι το Νο 1 για οτιδήποτε στην πόλη του, αλλά δεν λέει πού κέρδισε αυτό το έπαθλο».
Ακολουθήστε το Cibum 
