Μελέτη εξέτασε το εάν οι σεφ και οι μάγειρες είναι πιο ευαίσθητοι στο αίσθημα της αηδίας.
Το αίσθημα αηδίας σε μερικά φαγητά έχει τις ρίζες του πρώτα στον πολιτισμό κάθε ανθρώπου και συνδυάζεται με τις ατομικές προτιμήσεις αλλά και τυχόν τραυματικές εμπειρίες που έχει βιώσει. Γενικά η ευαισθησία στην αηδία είναι ένας προσαρμοστικός εξελικτικός μηχανισμός που μας βοηθά να αποφύγουμε μια πιθανή απειλή και πυροδοτείται κυρίως από ερεθίσματα που σχετίζονται με παθογόνα, ασθένειες και λοιμώξεις. Εάν για παράδειγμα, σκέφτεστε να απομακρυνθείτε από ένα άτομο με έντονο βήχα ή να αποφύγετε να φάτε ένα γεύμα με περίεργη μυρωδιά σαπίλας, τότε είναι μια αντίδραση αηδίας που οδηγεί αυτή την αποφυγή. Μέσω ενός καλά λειτουργικού μηχανισμού αηδίας, μπορεί κανείς να κρατήσει αποστάσεις από ανθρώπους ή αντικείμενα που μπορεί να του προκαλέσουν βλάβη.
Ωστόσο, το σύστημα αηδίας μπορεί να αποδειχθεί υπερευαίσθητο ή όχι αρκετά ευαίσθητο. Στην περίπτωση του πρώτου, μπορεί κανείς να απωθηθεί από αντικείμενα που δεν αποτελούν πραγματική παθογόνο απειλή. Στην περίπτωση του τελευταίου, ένα άτομο μπορεί να μην βρει τόσο αποκρουστικά στοιχεία παθογόνου (όπως μούχλα ή μυρωδιά αποσύνθεσης) και να θέσει τον εαυτό του σε κίνδυνο να μολυνθεί από μικρόβια. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι ποικίλλουν ως προς τον βαθμό που αντιδρούν σε έναν δεδομένο παράγοντα αηδίας και στην ικανότητά τους, να διακρίνουν την παρουσία ή την απουσία παθογόνων.
Οι άνθρωποι δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στα σημάδια παθογόνων που βρίσκονται στο πιθανό γεύμα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για άτομα που ασχολούνται με την προετοιμασία φαγητού. Στους προγονικούς μας καιρούς, αυτή η ευθύνη έπεφτε κυρίως στις γυναίκες, κάτι που μπορεί να οδήγησε, μέσω διαφορετικών εξελικτικών πιέσεων, σε διαφορές φύλου ως προς την ευαισθησία στα σημάδια αηδίας όπως έδειξε και πρόσφατη έρευνα σύμφωνα με την οποία οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς και αηδιάζουν περισσότερο σε σχέση με τους άντρες.
Νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Appetite, εξέτασε το εάν οι σεφ και οι μάγειρες είναι πιο ευαίσθητοι στο αίσθημα της αηδίας. Η παρούσα μελέτη ελέγχει εάν η μεγαλύτερη συμμετοχή σε συμπεριφορές που σχετίζονται με την προετοιμασία του φαγητού, τόσο όσον αφορά τον χρόνο που αφιερώνεται στο μαγείρεμα όσο και την κατοχή επίσημης θέσης παρασκευαστή γευμάτων σε γαστρονομικές εγκαταστάσεις, σχετίζεται με αυξημένη ευαισθησία αηδίας.
Για να δουν τι ισχύει στους επαγγελματίες της εστίασης οι ερευνητές πραγματοποίησαν μία μελέτη σε 493 άτομα (55% γυναίκες), με 280 από αυτά να εργάζονται στον κλάδο των εστιατορίων. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Στη μία συμμετείχαν επαγγελματίες μάγειρές και στην άλλη άτομα που δεν μαγειρεύουν καθόλου. Οι ερευνητές μέτρησαν την ευαισθησία αηδίας με δύο διαφορετικά ερωτηματολόγια. Το ένα αφορούσε την κλίμακα Αηδίας Τροφίμων που σχετίζεται αυστηρά με την αηδία που προκαλείται από ερεθίσματα τροφίμων, και το άλλο είχε να κάνει με την κλίμακα αηδίας των παθογόνων η οποία περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα διεγερτικών αηδίας.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ενώ ο χρόνος που αφιερώθηκε στο μαγείρεμα δεν συσχετίστηκε με την ευαισθησία αηδίας, οι άνθρωποι που ασχολούνται επαγγελματικά με την προετοιμασία φαγητού εμφάνισαν υψηλότερα επίπεδα ευαισθησίας αηδίας που σχετίζεται με τα τρόφιμα. Δεν υπήρξε καμία επίδραση του μαγειρέματος στη γενικευμένη ευαισθησία αηδίας σε παθογόνα. Επιπλέον, παρατηρήσαν διαφορές μεταξύ των δύο φύλων και στους δύο τύπους ευαισθησίας σε αηδία και διαπίστωσαν ότι οι χορτοφάγοι εμφάνιζαν χαμηλότερη ευαισθησία σε αηδία από τους κρεατοφάγους. Συνολικά, τα ευρήματά επισημαίνουν ότι οι μηχανισμοί που προσαρμόζουν τα επίπεδα ευαισθησίας μας στην αηδία, είναι συγκεκριμένοι για κάθε κατηγορία, ακόμη και στον ευρύτερο τομέα της αηδίας των παθογόνων.
Για να διαβάσετε ολόκληρη τη μελέτη πατήστε ΕΔΩ.
Ακολουθήστε το Cibum 
