Το ποτό mezcal, με ιδιαίτερη πατρίδα του την Oaxaca του Μεξικού αποτελείται ως επί τω πλείστον από το λεγόμενο κόκκινο σκουλήκι gusano rojo, όπως επιβεβαιώνει και νέα έρευνα.
Ενώ πολλοί άνθρωποι στον κόσμο τρέμουν τα έντομα – ακόμα και την ιδέα ότι αναμένεται να εξελιχθούν στην διατροφική τάση του μέλλοντος- στο Μεξικό τα… πίνουν. Μιας και η χώρα φιλοξενεί περισσότερα από 400 βρώσιμα έντομα, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι κάποια ενδεχομένως πίνονται, αλλά τι ακριβώς εννοούμε με αυτό;
Πρόκειται για την περίπτωση του σκουληκιού mezcal, μια προνύμφη εντόμου που βρίσκεται σε ορισμένους τύπους του ομώνυμου μεξικάνικου ποτού mezcal με ιδιαίτερη πατρίδα του την Oaxaca. Το είδος της προνύμφης από το οποίο προέρχεται το σκουλήκι είναι συνήθως είτε gusano rojo (κόκκινο σκουλήκι), το οποίο και συνήθως προτιμάται λόγω γεύσης ή chinicuil (σκουλήκι maguey), η κάμπια του σκώρου Comadia redtenbacheri.
Στην Ελλάδα όπως και σε πολλές χώρες του δυτικού κόσμου είναι έθιμο η νύφη να πετάει την ανθοδέσμη για να την πιάσει η επόμενη που θα παντρευτεί. Στο Μεξικό ισχύει περίπου το ίδιο μόνο που αντί η νύφη να πετάξει την ανθοδέσμη, τρώει ένα σκουλήκι που αποτελεί συστατικό στο σφηνάκι mezcal, στα bachelorette party, ως συμβολισμό του ότι δίνει την “σκυτάλη” της παντρειάς σε ένα κοντινό της αγαπημένο πρόσωπο.
Αυτό το παράδοξο για κάποιους συστατικό που κρύβεται στον πάτο πολλών μπουκαλιών στο Μεξικό, έδωσε την έμπνευση σε κάποιους επιστήμονες να αναλύσουν τι είναι αυτή η προνύμφη που κρύβεται εκεί.
Aναλύοντας σχεδόν 21 μπουκάλια αλκοόλ, σε μπαρ της Oaxaca, από 18 διαφορετικούς παραγωγούς και κοσκινίζοντας το καθένα για τον εντοπισμό της προνύμφης, διαπίστωσαν ότι όλα τα «σκουλήκια» που εξέτασαν ανήκαν σε ένα μόνο είδος σκώρου.
Σύμφωνα με τη μελέτη τους, η οποία δημοσιεύθηκε στις 8 Μαρτίου στο PeerJ, παρότι γενικά εντοπίζονται 3 είδη προνυμφών σε ένα mezcal, μια πεταλούδα που ονομάζεται Aegiale hesperiaris, το ρύγχος αγαύης, Scyphophorus acupunctatus και το Comadia redtenbacheri, ένας σκώρος του οποίου η νεανική μορφή είναι γνωστή ως το κόκκινο σκουλήκι της αγαύης, προς μεγάλη τους έκπληξη σε όλα τα μπουκάλια βρέθηκε μόνο το τελευταίο!
Συγκεκριμένα, βρήκαν το σκουλήκι σε 18 από αυτά, μιας και στα υπόλοιπα 3 το σκουλήκι είχε ψηθεί υπερβολικά για να μπορέσουν να το εξετάσουν- ωστόσο από το ελάχιστο DNA που έλαβαν, οι ενδείξεις έδειξαν πως επρόκειτο για το κόκκινο σκουλήκι.
Ορισμένοι επιστήμονες που δεν συμμετείχαν στη μελέτη, όμως, βρήκαν την ανακάλυψη “προβλέψιμη”. Σύμφωνα με τον Ρικάρντο Κάστρο-Τόρες, εντομολόγο στο Μεταπτυχιακό Κολλέγιο στο Μεξικό, ο οποίος έστειλε ένα e-mail στο Scientific American, αν και η μελέτη είναι η πρώτη γενετική ανάλυση των σκουληκιών mezcal, είναι αρκετά κοινό να περιλαμβάνεται στο ποτό μόνο το λεγόμενο κόκκινο σκουλήκι, αφού θεωρείται πως απελευθερώνει περισσότερη γεύση από τα υπόλοιπα.
Όπως αναφέρει ο ιστότοπος Scientific American, οι σκώροι C. redtenbacheri βασίζονται αποκλειστικά στα φυτά αγαύης για το μεγαλύτερο μέρος του κύκλου ζωής τους, ακόμη και όταν το τοπικό περιβάλλον αλλάζει. Οπότε, όσο η ζήτηση για mezcal και αγαύη αυξάνεται, αυτό θα οδηγεί μεν σε περισσότερη παραγωγή σκουληκιών και κατ’ επέκταση περισσότερων φυτών αγαύης για να ζήσουν τα σκουλήκια, αλλά η ζημιά στις καλλιέργειες θα μπορούσε να οδηγήσει τους καλλιεργητές να αρχίσουν να χρησιμοποιούν βλαπτικά φυτοφάρμακα.
Ακολουθήστε το Cibum 
