Επίδραση της σουκραλόζης στη μικροβιακή δραστηριότητα σε εδάφη εκβολών ποταμών και ελών γλυκού νερού.
Καθώς η διατροφή του γενικού πληθυσμού έχει αλλάξει για να αντικατοπτρίζει τις τρέχουσες τάσεις απώλειας βάρους, έχει σημειωθεί αύξηση στη χρήση τεχνητών γλυκαντικών μηδενικών θερμίδων. Η σουκραλόζη είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών των γλυκαντικών και βρίσκεται σε πάρα πολλά προϊόντα τροφίμων και ποτών με μηδενικές θερμίδες.
H σουκραλόζη, ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο τεχνητό γλυκαντικό, κυρίως από ζαχαροπλάστες, τον τελευταίο καιρό , μαζί με άλλα γλυκαντικά έχει βρεθεί στο στόχαστρο των επιστημονικών κύκλων, για τους κίνδυνους που επιφυλάσσει για την υγεία. Έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε ζώα, έδειξε πως η υψηλή κατανάλωση σουκραλόζης μειώνει τις ανοσολογικές αποκρίσεις. Στα παραπάνω ήρθε να προστεθεί και μία πιο πρόσφατη μελέτη, που διαπίστωσε ότι είναι και γονιδιοτοξική ακόμα και πριν καταναλωθεί και μεταβολιστεί.
Τα τελευταία χρόνια, η σουκραλόζη έχει αναγνωριστεί και ως περιβαλλοντικός ρύπος που δεν μπορεί εύκολα να διασπαστεί μέσω βακτηριακής αποσύνθεσης. Νέα επιστημονική μελέτη επικεντρώνεται στον αντίκτυπο της παρουσίας σουκραλόζης στις μικροβιακές κοινότητες σε συστήματα υφάλμυρου και γλυκού νερού.
Η ανικανότητα του ανθρώπινου σώματος να διασπάσει τη σουκραλόζη, είναι καλά τεκμηριωμένη από την επιστημονική έρευνα. Η ένωση είναι τόσο σταθερή που διαφεύγει της επεξεργασίας λυμάτων και βρίσκεται σε πόσιμο νερό και υδάτινα περιβάλλοντα.
«Δεν μπορούμε να διασπάσουμε τη σουκραλόζη και πολλοί μικροοργανισμοί δεν μπορούν επίσης να τη διασπάσουν, επειδή είναι ένα πραγματικά σκληρό μόριο που δεν αποικοδομείται εύκολα. Υπάρχουν λοιπόν πολλά ερωτήματα σχετικά με το πώς επηρεάζει το περιβάλλον και εάν είναι κάτι που θα μπορούσε να επηρεάσει τις μικροβιακές μας κοινότητες», δήλωσε η Tracey Schafer, βοηθός ερευνήτρια στο Whitney Laboratory for Marine Bioscience.
Οι ερευνητές συνέλεξαν χώμα και νερό από μια τοποθεσία γλυκού νερού και μια τοποθεσία υφάλμυρου νερού στο Marineland της Φλόριντα. Πίσω στο εργαστήριό τους στο St. Augustine, εξέθεσαν δείγματα σε διαφορετικές συγκεντρώσεις σουκραλόζης και μέτρησαν τη φωτοσύνθεση και τη μικροβιακή αναπνοή σε δύο ξεχωριστές χρονικές μελέτες: κάθε τέσσερις έως έξι ώρες κατά τη διάρκεια μιας ημέρας και κάθε 24 ώρες κατά τη διάρκεια πέντε ημερών.
Σε σύγκριση με μια ομάδα ελέγχου, η συγκέντρωση των κυανοβακτηρίων του γλυκού νερού αυξήθηκε όταν τα δείγματα εκτέθηκαν σε σουκραλόζη, αλλά η συγκέντρωση των υφάλμυρων κυανοβακτηρίων αυξήθηκε και στη συνέχεια μειώθηκε όταν δόθηκε δόση.
«Υπάρχει η πιθανότητα οι κοινότητες του γλυκού νερού να μπερδεύουν τη σουκραλόζη ως θρεπτικό συστατικό, με ζάχαρη που μπορούν να χρησιμοποιήσουν ως τροφή», δήλωσε η Amelia Westmoreland, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και επιστημονική ερευνήτρια.
Τόσο τα γλυκά όσο και τα υφάλμυρα διάτομα που εκτέθηκαν στη σουκραλόζη παρουσίασαν μια συνολική πτωτική τάση στον πληθυσμό σε σύγκριση με μια ομάδα ελέγχου. Η διαφορά μεταξύ των δειγμάτων με δόση και της ομάδας ελέγχου ήταν πιο έντονη, ωστόσο, στα πειράματα γλυκού νερού.
Η ικανότητα της σουκραλόζης να αυξάνει και να μειώνει τους πληθυσμούς της μικροβιακής κοινότητας θα μπορούσε ενδεχομένως να απειλήσει ένα φυσικά ισορροπημένο οικοσύστημα, είπε η Westmoreland.
Τόσο η Schafer όσο και η Westmoreland είπαν ότι απαιτείται περισσότερη έρευνα για την πλήρη κατανόηση της σουκραλόζης και των επιπτώσεών της στα υδάτινα περιβάλλοντα.
«Νομίζω ότι αυτή η μελέτη ήταν ένα καλό πρώτο βήμα για να αρχίσουμε να εξετάζουμε πώς η σουκραλόζη θα μπορούσε να επηρεάσει τις υδρόβιες κοινότητες μας και ελπίζω ότι θα οδηγήσει σε περισσότερη έρευνα προς τα εμπρός», είπε ο Schafer.
Για να διαβάσετε ολόκληρη την επιστημονική μελέτη πατήστε ΕΔΩ.
Ακολουθήστε το Cibum 
