Ανάκτηση εκχυλισμάτων προστιθέμενης αξίας από τα φύλλα Olea europaea.
Η ελιά (Olea europaea L.) είναι ένα από τα πιο σημαντικά και καλλιεργούμενα φυτά και είναι εγγενές σε μεσογειακές χώρες όπως η Ισπανία, η Ιταλία, η Ελλάδα, η Αλγερία, και Τυνησία. Οι ελιές καλλιεργούνται για τους καρπούς τους, οι οποίοι χρησιμοποιούνται για το ελαιόλαδο καθώς και για την παραγωγή επιτραπέζιων ελιών. Ωστόσο μαζί με το ελαιόλαδο και τις ελιές παράγονται με τεράστιες ποσότητες υποπροϊόντων, συμπεριλαμβανομένων των φύλλων. Για παράδειγμα, το κλάδεμα της ελιάς παράγει απόβλητα βιομάζας που εκτιμάται ότι κυμαίνονται μεταξύ 1 και 11 τόνων ανά εκτάριο ή 25−30 kg ανά δέντρο. Επιπλέον, έως και το 10% του συνολικού βάρους των ελιών που φτάνει στα εργοστάσια είναι φύλλα. Εκτός από την κύρια χρήση τους ως ζωοτροφή, παραγωγή pellets, ή για τη βελτίωση του εδάφους, τα φύλλα ελιάς έχουν χρησιμοποιηθεί στη λαϊκή ιατρική για την αύξηση των επιπέδων ενέργειας, την υποστήριξη του ανοσοποιητικού και τη θεραπεία πυρετού και άλλων ασθενειών. Αυτό γιατί είναι αποδεδειγμένο ότι τα φύλλα της ελιάς περιέχουν πολυάριθμες βιοδραστικές ενώσεις, συμπεριλαμβανομένων των σεκοϊριδοειδών, φλαβονοειδών, τριτερπενοειδή και άλλες φαινολικές ενώσεις.
Λαμβάνοντας υπόψη τα πολυάριθμα οφέλη για την υγεία (π.χ. αντιοξειδωτικά, αντιφλεγμονώδη, υπολιπιδαιμικά, αντιμικροβιακά, καρδιοπροστατευτικά, αντιυπερτασικά και αντικαρκινογόνα) των φύλλων ελιάς τις τελευταίες δεκαετίες έχει αυξηθεί το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας για αυτά τα υποπροϊόντα και για την αξιοποίηση τους.
Οι περισσότερες από τις δημοσιευμένες μελέτες για τον διαχωρισμό εκχυλισμάτων από τα φύλλα ελιάς περιλαμβάνουν τη χρήση συμβατικών τεχνικών, υπερήχων και μικροκυμάτων μαζί με συμβατικούς διαλύτες (όπως νερό, αιθανόλη και μεθανόλη) καθώς και νέους διαλύτες. Ωστόσο, , η συστηματική ενημέρωση σχετικά με τη χρήση της εξαγωγής υπερκρίσιμου υγρού (SFE) για τον διαχωρισμό πολύτιμων βιοδραστικών ενώσεων από τα φύλλα της ελιάς είναι περιορισμένες. Νέα μελέτη στην οποία συμμετείχε και η Γεωπονική σχολή του ΑΠΘ μαζί με πανεπιστήμια της Πολωνίας και της Σερβίας, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Foods Του Mdpi, είχε στόχο την διερεύνηση του SC-CO2 για τις συνθήκες εκχύλισης, δηλ. θερμοκρασία και παρουσία ή απουσία συνδιαλύτη για την ανάκτηση των πολύτιμων ενώσεων από τα φύλλα ελιάς.
Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η πιο αποτελεσματική υπερκρίσιμη εκχύλιση CO 2 ήταν στους 90 °C με προσθήκη αιθανόλης, η οποία επέτρεψε τον διαχωρισμό του εκχυλίσματος με την υψηλότερη περιεκτικότητα σε δοκιμασμένες ενώσεις. Μερικές από τις υψηλότερες καταγεγραμμένες τιμές ήταν για την ελευρωπαΐνη 1,9 mg/g, για τα καροτενοειδή 5,3 mg/g και για την α-τοκοφερόλη 2,0 mg/g. Αυτό το σύνολο παραμέτρων επέτρεψε τον διαχωρισμό της υψηλότερης περιεκτικότητα σε βιοδραστικές ενώσεις που ενδιαφέρουν την τρέχουσα μελέτη
Τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης αναμένεται να συμβάλουν στις προσπάθειες αξιοποίησης φύλλων ελιάς μέσω της πράσινης τεχνολογίας και για την ενίσχυση της χρήσης των υποπροϊόντων για την παραγωγή φυσικών προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας.
Για να διαβάσετε ολόκληρη τη μελέτη πατήστε ΕΔΩ.
Ακολουθήστε το Cibum 
