Νέα θεραπεία για τροφικές αλλεργίες – Ο ρόλος της ομαλιζουμάμπης

Κλινική δοκιμή αποκαλύπτει σημαντικά οφέλη στη διαχείριση αλλεργιών σε πολλά τρόφιμα.

Μια νέα κλινική μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό The New England Journal of Medicine έδειξε ότι η ομαλιζουμάμπη (Xolair) αποτελεί μια πιο αποτελεσματική και καλύτερα ανεκτή θεραπεία για τις τροφικές αλλεργίες, συγκριτικά με την ανοσοθεραπεία από το στόμα (OIT).

Η έρευνα, που χρηματοδοτήθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Αλλεργιών και Λοιμωδών Νοσημάτων (NIAID) των ΗΠΑ, ανέδειξε ότι τα άτομα με σοβαρές αλλεργίες σε κοινά τρόφιμα παρουσίασαν σημαντικά καλύτερα αποτελέσματα με τη χρήση της ομαλιζουμάμπης.

Η συγκεκριμένη θεραπεία δρα αναστέλλοντας την ανοσοσφαιρίνη Ε (IgE), τον βασικό μηχανισμό που ενεργοποιεί τις αλλεργικές αντιδράσεις. Με τον τρόπο αυτό, μειώνεται η ευαισθησία του ανοσοποιητικού συστήματος στα αλλεργιογόνα, καθιστώντας λιγότερο πιθανές τις σοβαρές αντιδράσεις.

Αντίθετα, η OIT λειτουργεί μέσω της σταδιακής έκθεσης στα αλλεργιογόνα με στόχο την οικοδόμηση ανοχής, αλλά συχνά προκαλεί έντονες αλλεργικές αντιδράσεις, με αποτέλεσμα πολλοί ασθενείς να διακόπτουν τη θεραπεία.

Η μελέτη περιέλαβε 177 παιδιά, εφήβους και ενήλικες με σοβαρές αλλεργίες στα φιστίκια και σε τουλάχιστον δύο ακόμη τρόφιμα, όπως γάλα, αυγό, κάσιους, σιτάρι, φουντούκι ή καρύδι. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το 36% των συμμετεχόντων που έλαβαν ομαλιζουμάμπη μπορούσαν να καταναλώσουν τουλάχιστον 2 γραμμάρια πρωτεΐνης φιστικιού και άλλα δύο αλλεργιογόνα χωρίς αντίδραση, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για την ομάδα που έλαβε OIT ήταν μόλις 19%.

Ένας σημαντικός παράγοντας που επηρέασε την έκβαση ήταν το γεγονός ότι η OIT συνδέθηκε με περισσότερες αλλεργικές αντιδράσεις και παρενέργειες. Το 25% των συμμετεχόντων που την έλαβαν διέκοψαν πρόωρα τη θεραπεία, ενώ το ποσοστό εγκατάλειψης στην ομάδα της ομαλιζουμάμπης ήταν μηδενικό.

Η OIT συνοδεύτηκε από υψηλό ποσοστό εγκατάλειψης, καθώς το 51% των συμμετεχόντων σταμάτησαν τη θεραπεία, είτε λόγω σοβαρών αλλεργικών αντιδράσεων είτε για άλλους λόγους, όπως η δυσκολία κατανάλωσης των τροφών ή η επιβάρυνση της συμμετοχής στη μελέτη. Αντίθετα, κανένας από την ομάδα που έλαβε μόνο ομαλιζουμάμπη δεν διέκοψε τη θεραπεία λόγω ανεπιθύμητων αντιδράσεων.