Παιδί: Υπερκινητικότητα και χρώματα τροφίμων.

Παιδικά πάρτυ, γενέθλια, γιορτές, παιδότοποι, παιδικές χαρές, όλα γεμάτα ζωή, γέλια, παιχνίδια και χρώματα. Μικρά χεράκια που ψάχνουν για πολύχρωμες καραμέλες, που λερώνονται από κόκκινο γλάσσο, που λαχταράνε να κρατήσουν ένα μπλε παγωτό. Αυτή η πολύχρωμη πανδαισία γεύσεων πόσο αθώα ή πόσο ένοχη είναι; Και γιατί ακριβώς κατηγορούνται τα τεχνητά χρώματα που χρησιμοποιούνται στα τρόφιμα προκειμένου να διακοσμήσουν και να απογειώσουν την εικόνα ενός γιορτινού εδέσματος;

Πριν από περισσότερα από 30 χρόνια, θεωρείτο ότι μεγάλο μέρος της υπερδραστηριότητας που σχετίζεται με μαθησιακές δυσκολίες θα μπορούσε να αποδοθεί σε τεχνητά χρώματα τροφίμων (AFCs), καθώς και σε ορισμένα φρούτα και λαχανικά που περιέχουν σαλικυλικά και ζάχαρη. Από τότε, δεκάδες επιστήμονες έχουν ερευνήσει και υιοθετήσει αυτές τις θεωρίες, αλλά τα στοιχεία παραμένουν μέχρι και σήμερα αμφιλεγόμενα.

Τι είναι η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ);

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) – διεθνώς Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) – είναι μια από τις συχνότερες νευροβιολογικές διαταραχές της παιδικής ηλικίας, η οποία συνεχίζεται, κατά ένα σημαντικό ποσοστό, και στην ενήλικη ζωή. Εμφανίζεται στο 5-7% του μαθητικού πληθυσμού με σχέση συνήθως 3:1 υπέρ των αγοριών. Αρκετοί επιστήμονες, ωστόσο, πιστεύουν ότι η συχνότητα εμφάνισης είναι περίπου η ίδια και στα δυο φύλα, με τη διαφορά ότι τα κορίτσια συχνά δεν είναι υπερκινητικά και διαχειρίζονται καλύτερα τη διαταραχή τους, γι αυτό και η διάγνωση μπορεί να διαλάθει ή να γίνει αργότερα. Παρόλο που πρόκειται για μια τόσο συχνή κατάσταση, η ΔΕΠΥ συνεχίζει να είναι ελάχιστα κατανοητή στην κοινότητα και να μην είναι αποδεκτή από όλες τις επιστημονικές και κοινωνικές ομάδες. Βέβαια, την τελευταία 5ετία έχουν ενταθεί οι προσπάθειες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της κοινωνίας, αναφορικά με τη διαταραχή, από διάφορες επιστημονικές ομάδες και φορείς. Αν και είναι, όμως, η ΔΕΠΥ μια από τις πιο μελετημένες και τεκμηριωμένες παιδοψυχιατρικές διαταραχές παγκοσμίως, έχει συγχρόνως προκαλέσει τις περισσότερες συζητήσεις και εξακολουθεί να υποδιαγιγνώσκεται σε πολλές χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.