Η ανάγκη για πιο αξιόπιστες μεθόδους και η πρόκληση της διατροφικής εκπαίδευσης.
Η επαρκής πρόσληψη πρωτεϊνών είναι ζωτικής σημασίας για την ανθρώπινη υγεία, καθώς συμβάλλει στη διατήρηση της μυϊκής μάζας, στη σωστή λειτουργία του εγκεφάλου και στην πρόληψη σοβαρών διατροφικών διαταραχών, όπως το kwashiorkor και ο μαρασμός. Ωστόσο, η πρόσβαση σε τρόφιμα πλούσια σε πρωτεΐνες αποτελεί πρόκληση για εκατομμύρια ανθρώπους, κυρίως λόγω του υψηλού κόστους τους.
Μια νέα επιστημονική έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Πρετόρια φέρνει στο προσκήνιο το σοβαρό ζήτημα των μεθόδων που χρησιμοποιούνται διεθνώς για τη μέτρηση της περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες στα τρόφιμα και συχνά οδηγούν σε ανακριβή αποτελέσματα.
Οι ερευνητές του Τμήματος Επιστήμης των Ζώων και της Σχολής Συστημάτων Υγείας και Δημόσιας Υγείας διαπίστωσαν ότι οι παραδοσιακές μέθοδοι, όπως η μετατροπή του αζώτου σε πρωτεΐνη με τη χρήση του συντελεστή Jones (6,25 για το κρέας και 6,38 για τα γαλακτοκομικά), υπερεκτιμούν συστηματικά την περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες.
Το πρόβλημα των ανακριβών μετρήσεων
Η πιο διαδεδομένη μέθοδος υπολογισμού της πρωτεΐνης στηρίζεται στην υπόθεση ότι όλες οι πρωτεΐνες περιέχουν περίπου 16% άζωτο. Ωστόσο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η πραγματική περιεκτικότητα σε άζωτο ποικίλλει ανάλογα με την πηγή της πρωτεΐνης, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές ανακρίβειες.
Η έρευνα βασίστηκε σε ανάλυση αμινοξέων από ζωικές πηγές, χρησιμοποιώντας μεθόδους όπως η Kjeldahl για τα γαλακτοκομικά και η Dumas για το κρέας, και επιβεβαίωσε ότι οι παραδοσιακές προσεγγίσεις δεν αντικατοπτρίζουν πάντα την πραγματική σύνθεση των πρωτεϊνών.
Η Dr. Beulah Pretorius εξηγεί: «Η χημική ανάλυση για τον προσδιορισμό των αμινοξέων είναι περίπλοκη και δαπανηρή, γεγονός που την καθιστά μη βιώσιμη για αναπτυσσόμενες χώρες. Ωστόσο, η επικαιροποίηση των συντελεστών μετατροπής θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση του υποσιτισμού και στην καλύτερη αξιοποίηση των πρωτεϊνικών πόρων».
Η ανακάλυψη αυτή έχει σοβαρές επιπτώσεις για τη διατροφική πολιτική και την επισιτιστική ασφάλεια. Όπως σημειώνει η Dr. Hettie Schönfeldt: «Αν γνωρίζαμε με ακρίβεια την περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες, θα μπορούσαμε να ενθαρρύνουμε την καλλιέργεια ποικιλίας φυτικών ειδών, τα οποία θα προσέφεραν βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις πρωτεΐνης και θα συνέβαλαν στην αύξηση της βιοποικιλότητας».
Ωστόσο, το μεγαλύτερο εμπόδιο παραμένει η αποδοχή των νέων διατροφικών επιλογών από τον γενικό πληθυσμό. Οι άνθρωποι είναι ανθεκτικοί στις αλλαγές, ειδικά όταν πρόκειται για διατροφικές συνήθειες. Σύμφωνα με την Dr. Pretorius, απαιτείται εντατική εκπαίδευση για την προώθηση πιο ποικιλόμορφων και θρεπτικών διατροφικών επιλογών.
Ακολουθήστε το Cibum 
