Αυστραλία: Έλληνες ομογενείς απευθύνονται σε τράπεζες τροφίμων εν μέσω υψηλού κόστους διαβίωσης

Τι υποστηρίζει εργαζόμενη στον τομέα ψυχικής υγείας.

   Με την κρίση κόστους ζωής να πλήττει να νοικοκυριά και στη Μελβούρνη, όλο και περισσότεροι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των Ελληνοαυστραλών, οδηγείται στη φτώχεια και την έλλειψη στέγης. Σύμφωνα μάλιστα με την Ελένη Ανδριανάκη, που εργάζεται στον τομέα της ψυχικής υγείας, η ζήτηση σε τράπεζες τροφίμων έχει αυξηθεί, με την ίδια να τονίζει πως «Απλώς γίνεται όλο και χειρότερο».

   Όπως λέει σε συνέντευξη της στο NeosKosmos, πολλοί πολίτες από τα εργατικά στρώματα βασίζονται πλέον σε τράπεζες τροφίμων για τα γεύματα τους. «Πολλοί από τους πελάτες μας δεν έχουν MyGov και διακόπτουν τις πληρωμές τους στο Centrelink επειδή δεν ενημερώνονται με το MyGov και μετά δεν μπορούν να πάνε στο Centrelink επειδή χρειάζεστε ένα ραντεβού».

   H Ανδριανάκης είπε ότι ακόμη και άνθρωποι από από τη μεσαία τάξη συμπεριλαμβανομένων πολλών Ελληνοαυστραλών, στρέφονται στις τράπεζες τροφίμων στις μέρες μας. «Έχω δει Έλληνες στα μέσα της δεκαετίας του ’60 και των ’70 να λένε “τα πράγματα είναι δύσκολα”. Είπε ότι μια γυναίκα μοιράστηκε πώς βασίζεται στις τράπεζες τροφίμων καθώς αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα ​​με τη σύνταξή της αυτές τις μέρες. «Μου είπε: «Νιώθω πραγματικά ντροπή γιατί είμαι εδώ από το 1968 και τώρα πρέπει να μπω στην ουρά και να πάρω μια τσάντα με ψώνια. Τα μισά από αυτά δεν τα τρώω… αλλά οι ζητιάνοι δεν μπορούν να είναι εκλεκτοί».

     Από την πανδημία, τα ζητήματα ψυχικής υγείας, η κατάχρηση ουσιών και η έλλειψη στέγης έχουν αυξηθεί, αλλά η χρηματοδότηση για την υποστήριξη των ανθρώπων έχει μειωθεί. Ο Έλληνας Αυστραλός κλινικός ιατρός είπε ότι επί του παρόντος η πολιτειακή κυβέρνηση δεν παρέχει «καμία απολύτως υποστήριξη», λόγω «περιορισμένων κεφαλαίων».«Υπάρχουν μόνο περιορισμένες υπηρεσίες και υποστήριξη που μπορούν να προσφέρουν τα κέντρα κρίσης και η χρηματοδότησή τους είναι επίσης περιορισμένη». Είπε ότι οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια και βοήθεια λαμβάνουν προέρχεται κυρίως από μέλη της κοινότητας, εκκλησίες και φιλανθρωπικές οργανώσεις.

   H Ανδριανάκης πρότεινε τη χρήση «κενών κτιρίων» ως μέρος της λύσης ενώ το συζήτησε και με άλλους αξιωματούχους. «Χρειαζόμαστε περισσότερα κέντρα κρίσης… τα Συμβούλια έχουν κτίρια που θα μπορούσαν να τα μετατρέψουν σε οικιστικές μονάδες».