Επιστήμονες προτείνουν την θέσπιση ορίου κατανάλωσης στα θαλασσινά, λόγω κινδύνων για την υγεία.
Νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε σήμερα στο περιοδικό Exposure and Health υποστηρίζει ότι όσοι καταναλώνουν συχνά θαλασσινά μπορεί να αντιμετωπίσουν αυξημένο κίνδυνο έκθεσης σε PFAS, την οικογένεια των πανταχού παρόντων και ανθεκτικών ανθρωπογενών τοξινών γνωστών ως “για πάντα χημικά“. Τα PFAS είναι γνωστό ότι είναι επιβλαβή για την υγεία. Στους ανθρώπους, τα PFAS σχετίζονται με καρκίνο, εμβρυϊκές ανωμαλίες, υψηλή χοληστερόλη και διαταραχές του θυρεοειδούς, του ήπατος και της αναπαραγωγής. Οι χημικές ουσίες έχουν συσσωρευτεί στο έδαφος, το νερό και την άγρια ζωή και οι μελέτες έχουν δείξει ότι σχεδόν όλοι οι Αμερικανοί έχουν μετρήσιμες ποσότητες στο αίμα τους, ενώ πρόσφατα σε μία εντυπωσιακή πρωτοβουλία βρέθηκαν PFAS στο αίμα αξιωματούχων των Βρυξελλών.
Αν και οι ερευνητές τονίζουν πως τα θαλασσινά είναι μια εξαιρετική πηγή άπαχης πρωτεΐνης και ωμέγα λιπαρών οξέων, εντούτοις είναι μία μια πιθανώς υποτιμημένη πηγή έκθεσης σε PFAS στους ανθρώπους και προτείνουν να εκδοθούν πιο αυστηρές κατευθυντήριες γραμμές για τη δημόσια υγεία που θα καθορίζουν την ποσότητα των θαλασσινών που μπορούν να καταναλώσουν με ασφάλεια οι άνθρωποι για να περιορίσουν την έκθεσή τους σε υπερφθοροαλκυλ και πολυφθοροαλκυλικές ουσίες.
Οι ερευνητές μέτρησαν τα επίπεδα 26 ποικιλιών PFAS σε δείγματα των θαλάσσιων ειδών που καταναλώνονται περισσότερο: μπακαλιάρος, εγκλεφίνος, αστακός, σολομός, χτένι, γαρίδα και τόνος. Τα θαλασσινά που μελετήθηκαν αγοράστηκαν φρέσκα από μια αγορά στο παράκτιο New Hampshire των ΗΠΑ και προέρχονταν από διάφορες περιοχές.
Οι γαρίδες και ο αστακός είχαν τις υψηλότερες συγκεντρώσεις με μέσους όρους που κυμαίνονται έως και 1,74 και 3,30 νανογραμμάρια ανά γραμμάριο σάρκας, αντίστοιχα, για ορισμένες ενώσεις PFAS, αναφέρουν οι ερευνητές. Οι συγκεντρώσεις μεμονωμένων PFAS σε άλλα ψάρια και θαλασσινά μετρήθηκαν γενικά λιγότερο από ένα νανογραμμάριο ανά γραμμάριο.
Ο επιπολασμός του PFAS στο περιβάλλον καθιστά δύσκολο να γνωρίζουμε ακριβώς πού και πώς οι χημικές ουσίες εισέρχονται στη θαλάσσια τροφική αλυσίδα, αναφέρουν οι ερευνητές. Μερικά οστρακοειδή μπορεί να είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στη συσσώρευση PFAS στη σάρκα τους λόγω της διατροφής και της ζωής τους στον πυθμένα της θάλασσας, καθώς και της εγγύτητάς τους σε πηγές PFAS που βρίσκονται κοντά στην ακτή. Τα μεγαλύτερα θαλάσσια είδη μπορεί να καταπιούν το PFAS τρώγοντας μικρότερα είδη που, όπως τα οστρακοειδή, είναι επιρρεπή στη συσσώρευση των ενώσεων στα συστήματά τους.
«Η κατανόηση αυτής της αντιστάθμισης κινδύνου-οφέλους για την κατανάλωση θαλασσινών είναι σημαντική για τα άτομα που λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με τη διατροφή, ειδικά για ευάλωτους πληθυσμούς όπως οι έγκυες και τα παιδιά» καταλήγουν οι επιστήμονες.
Για να διαβάσετε ολόκληρη τη μελέτη πατήστε ΕΔΩ.
Ακολουθήστε το Cibum 
