Πως βιομηχανία υπερ-επεξεργασμένων τροφίμων “βοηθά” τη βιομηχανία φαρμάκων απώλειας βάρους.
Του Νίκου Ζορζοβίλη BSc Dietetics – MSc Sport Nutrition
Όταν υπήρξε έλεγχος της αγοράς για τις καπνοβιομηχανίες, εξαιτίας του φαινομένου εθισμού στο κάπνισμα, οι εταιρίες έστρεψαν το βλέμμα τους στα υπερ-γευστικά τρόφιμα.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η πιο απότομη αύξηση στην επικράτηση των παραπάνω τροφίμων σημειώθηκε μεταξύ 1988 και 2001, την εποχή που η Philip Morris και η R.J. Reynolds χαρακτηρίζονταν ως οι κορυφαίες εταιρείες τροφίμων στον κόσμο. Επιπλέον, τα τρόφιμα που πωλούσαν ήταν πολύ πιο πιθανό να είναι υπερ-γευστικά από άλλα παρόμοια τρόφιμα που δεν ανήκαν σε καπνοβιομηχανίες.
Πλέον, με φάρμακα όπως το Mounjaro, το Wegovy και το Ozempic, έχουν ανοίξει νέες προοπτικές εταιρικής εκμετάλλευσης. Τα συγκεκριμένα σκευάσματα περιέχουν σεμαγλουτίδη, η οποία σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε χθες, μπορεί να προκαλέσει κλινικά σημαντική απώλεια βάρους και να μειώσει το μέγεθος της μέσης για τουλάχιστον 4 χρόνια σε υπέρβαρους ή παχύσαρκους ενήλικες, που δεν πάσχουν από διαβήτη και παρέχει καρδιαγγειακά οφέλη ανεξάρτητα από το βάρος που έχει χαθεί.
Οι εταιρείες όμως είναι πρόθυμες να βρουν τον καλύτερο τρόπο να εκμεταλλευτούν τους ανθρώπους που μπορεί να χάνουν την όρεξη τους για τις άφθονες θερμίδες που οι παραγωγοί τροφίμων τους έκαναν εξαρτημένους εξ αρχής.
Επιθετικό μάρκετινγκ
Πολλά από τα υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα προωθούνται ειδικά στα παιδιά, τα οποία με τη σειρά τους μπορούν να αλλάξουν τη χημεία του εγκεφάλου τους ώστε να επιθυμούν αυτά τα τρόφιμα για όλη τους τη ζωή. Σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Science Daily, η σημερινή επιδημία παχυσαρκίας οφείλεται, εν μέρει, σε ορμονικές αντιδράσεις λόγω αλλαγών στην ποιότητα των τροφίμων, ιδίως σε τρόφιμα υψηλού γλυκαιμικού φορτίου, τα οποία επηρεάζουν ριζικά τον μεταβολισμό.
Σήμερα θα μας προκαλούσε αποτροπιασμό η ιδέα της εμπορίας καπνού σε παιδιά, αλλά οι ίδιες εταιρείες προωθούν εθιστικές τροφές στα παιδιά, και παρόλο που οι μεγάλες καπνοβιομηχανίες δεν ασχολούνται με τα τρόφιμα, οι πρακτικές τους παραμένουν ευρέως διαδεδομένες.
Καθώς τα ποσοστά παχυσαρκίας έχουν αυξηθεί στις ΗΠΑ, υπάρχει ένα πολύ γνωστό παιχνίδι ενοχοποίησης που εξατομικεύει τη ζημιά που προκαλείται από ένα καπιταλιστικό σύστημα που ευδοκιμεί από τον εθισμό. Οι γιατροί προειδοποιούν τους ανθρώπους που παλεύουν να διαχειριστούν το βάρος τους ότι πρέπει απλώς να περιορίσουν την πρόσληψη θερμίδων, ενώ παράλληλα να καταναλώνουν περισσότερες θερμίδες μέσω αυστηρής άσκησης.
Υψηλού προφίλ ριάλιτι σόου, όπως το The Biggest Loser, έχουν εδραιώσει την αφήγηση ότι η παχυσαρκία είναι αποτέλεσμα του ότι τα άτομα δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν τις παρορμήσεις τους για φαγητό. Και η εμμονή της Αμερικανικής ποπ κουλτούρας με το όλο και πιο ανέφικτο αδύνατο σώμα, δημιουργεί αίσθημα ντροπής και τροφοδοτεί περαιτέρω την ιδέα ότι οι άνθρωποι έχουν αυξημένο βάρος, απλώς επειδή είναι πολύ αδύναμοι για να ελέγξουν τον εαυτό τους.
Η «ευκαιρία» για πωλήσεις φαρμάκων απώλειας βάρους
Παράλληλα με το επιθετικό μάρκετινγκ των υπερ-γευστικών τροφών υπάρχει μια μαζικά κερδοφόρα βιομηχανία απώλειας βάρους με περισσότερα από 60 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Ορισμένες από τις ίδιες εταιρείες που προωθούν τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε θερμίδες, δραστηριοποιούνται στον τομέα της απώλειας βάρους.
Σήμερα, οι κατασκευαστές φαρμάκων για την απώλεια βάρους είναι ξεκάθαροι νικητές στο μεταβαλλόμενο τοπίο της κατανάλωσης τροφής και του βάρους. Οι υψηλές τιμές, όμως, δεν κρατούν μόνο αυτά τα φάρμακα μακριά από τα χέρια των ανθρώπων με χαμηλό εισόδημα που αγωνίζονται να διαχειριστούν το βάρος τους, αλλά και από τα χέρια των διαβητικών για τους οποίους προορίζονταν αρχικά τα φάρμακα.
Η βιομηχανία υπερ-επεξεργασμένων τροφίμων τείνει να γίνει συμβιωτική με τη βιομηχανία φαρμάκων για την απώλεια βάρους, καθώς αμφότεροι το βλέπουν ως «ευκαιρία» για την αύξηση των πωλήσεων τους. Η πρώτη εξασφαλίζει ότι κάνουμε λανθασμένες διατροφικές επιλογές και η δεύτερη είναι εκεί για να εκμεταλλευτεί αυτή τη συνθήκη.
Ακολουθήστε το Cibum 
