Dorito’s: Η ιστορία του μεξικάνικου σνακ που γεννήθηκε στη Disneyland

Στο “σπίτι” του Μίκυ Μάους, τη Disneyland της Καλιφόρνια φέρονται να “γεννήθηκαν” τα αγαπημένα Dorito’s προσθέτοντάς στο πλέον εύγεστο σνακ και μια δόση μαγείας αν μη τι άλλο.

Το Casa de Fritos (“Fritos” είναι σνακ από καλαμπόκι) ήταν ένα εστιατόριο που λειτουργούσε στη Disneyland για περισσότερα από σαράντα χρόνια και συγκεκριμένα, από το 1955 – όταν άνοιξε η Disneyland – μέχρι και το 1999.

Σύμφωνα με το επίσημο fan club της Disney, οι επισκέπτες απολάμβαναν εκεί “μεξικάνικο φαγητό”, ενώ οι – νεότερης ηλικίας – θαμώνες συναντούσαν τη “μασκότ” του εστιατορίου, το λεγόμενο “Frito Kid” που λειτουργούσε με κέρματα και μοίραζε γευστικά δωράκια.

Μερικά από αυτά ήταν τορτίγιες, αγαπημένο πιάτο των πελατών του εστιατορίου, τις οποίες το εστιατόριο αγόραζε από μια εταιρεία, την Alex’s Foods.

Σύμφωνα με το Consumer Report, το 1964 ο πωλητής της εταιρείες είδε τις ποσότητες από μπαγιάτικες τορτίγιες που κατέληγαν στο σκουπιδοτενεκέ και πρότεινε σε ένα σεφ να τις κόψει και να τις τηγανίσει, κάνοντάς τες, ουσιαστικά, τσιπς.

Ο σεφ ακολούθησε τη συμβουλή του και έτσι, γεννήθηκε ένα ολοκαίνουριο – αρχικά σκέτο – πιάτο στο οποίο στην πορεία προστέθηκαν πολλά καρυκεύματα με αποκορύφωμα το 1972 οπότε προστέθηκε για πρώτη φορά τυρί. Έτσι, προέκυψαν τα γνωστά σε εμάς Nacho Cheese Doritos.

Οι πελάτες λάτρεψαν εξ αρχής το νέο πιάτο με αποτέλεσμα να το φτιάχνουν συστηματικά στο εστιατόριο, ενώ ένας από τους μεγάλους φαν και ο πρώτος που συνειδητοποίησε ότι τα Doritos μπορεί να αποδειχθούν “χρυσωρυχείο” ήταν ο Arch West, ανώτερο στέλεχος της Frito-Lay.

Παρατήρησε δε τον ενθουσιασμό των θαμώνων που τα δοκίμαζαν και έτσι ήρθε σε επαφή με την Alex’s Foods το 1964 για να τα φτιάχνει προτού αναλάβει δύο χρόνια αργότερα, το 1966 η Frito-Lay να κυκλοφορήσει τα Doritos, τα οποία σημαίνουν στα Ισπανικά “Μικρά Χρυσά Πραγματάκια”, από άκρη σε άκρη στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Έτσι, δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο West θεωρείται ο “εφευρέτης” ή αλλιώς ο εμπνευστής του όλου εγχειρήματος αφού, άλλωστε, η Frito-Lay ήταν αυτή που έβαλε τα Doritos στον παγκόσμιο χάρτη με περισσότερες από 100 γεύσεις να έχουν κυκλοφορήσει συνολικά στην αγορά.

Το 1994, η Frito-Lay ξόδεψε 50 εκατομμύρια δολάρια, τα περισσότερα στην ιστορία των ΗΠΑ, για να κάνει rebrand στο πιο δημοφιλές προϊόν της, σύμφωνα με τους New York Times, αφού είχε προηγηθεί έρευνα αγοράς σε λάτρεις των τσιπς και σε παντοπωλεία. Το αποτέλεσμα ήταν τα Doritos να αποκτήσουν στρογγυλεμένες γωνίες, να έχουν περισσότερα καρυκεύματα και να είναι 15% πιο λεπτά και 20% πιο μεγάλα.

Επιπλέον, η Doritos έχει ξοδέψει – ανά τα χρόνια – σημαντικά ποσά στις διαφημίσεις της για το Super Bowl. Το 2007, μάλιστα, λάνσαραν το διαγωνισμό “Crash the Super Bowl”, προκαλώντας τους θαυμαστές να δημιουργήσουν μια διαφήμιση για Doritos, διεκδικώντας χρηματικό έπαθλο 100.000 δολαρίων και την ευκαιρία να παρακολουθήσουν από κοντά το μεγάλο τελικό. Ο διαγωνισμός διήρκεσε εννέα χρόνια, με δύο διαφημίσεις φτιαγμένες από φαν των Doritos να κερδίζουν το μεγαλύτερο αριθμό προβολών στην ιστορία των διαφημίσεων του Super Bowl, σύμφωνα με το “USA Today Super Bowl Ad Meter”.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο West έφυγε από τη ζωή το 2011 σε ηλικία 97 ετών, αλλά μέχρι και ένα μήνα πριν το θάνατό του ασχολούνταν με την εξέλιξη του προϊόντος, δοκιμάζοντας νέες γεύσεις. Έτσι, δεν προκαλεί καμία εντύπωση το γεγονός ότι την ημέρα της κηδείας του στον τάφο του έριξαν τιμής ένεκεν μερικά Doritos.

Βέβαια, δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε πως υπάρχει ακόμα μία εκδοχή της ιστορίας, σύμφωνα με την οποία τα Doritos τα ανακάλυψε ο West όχι στο εστιατόριο του Μίκυ Μάους, αλλά σε ένα περίπτερο στην άκρη του δρόμου.

Πάντως, εκτός από νόστιμο σνακ, τα Doritos αποτελούν εύφλεκτο υλικό χάρη στην υψηλή περιεκτικότητά τους σε λάδι και υδατάνθρακες, μια πληροφορία που μπορεί να είναι άγνωστη στο καταναλωτικό κοινό.

Τώρα όσον αφορά την ιστορία της τορτίγιας, σύμφωνα με τη HuffPost, αυτή πάει ακόμα πιο πίσω στον 20ό αιώνα και συγκεκριμένα, στη δεκαετία του 1940 όταν η Rebecca Webb Carranza διατηρούσε ολόκληρο εργοστάσιο τορτίγιας.

Σύμφωνα δε με τον ιστότοπο του εστιατορίου, Chapala, οι ρίζες της τορτίγιας χάνονται στα βάθη των αιώνων και συγκεκριμένα, περίπου στο 10.000 π.Χ. όταν εξημερώθηκε το καλαμπόκι για πρώτη φορά στην περιοχή, προσθέτοντας ότι “υπήρξε βασικό φαγητό για πολλές μεσοαμερικανικές κοινωνίες”, περιλαμβανομένων “των Αζτέκων και των Μάγια”.

Μάλιστα, οι Αζτέκοι πιστεύεται ότι βουτούσαν τις τορτίγιες τους σε σάλτσα τσίλι, αιώνες πριν τα Doritos γεμίσουν τα ράφια των σούπερ μάρκετ.

Πηγές: