Τι μπορεί να προκαλέσει η παρατεταμένη κατανάλωση ξυδιού;
Κατά καιρούς αναδεικνύονται διαφορά διατροφικά “κόλπα” για την απώλεια βάρους, εκ των οποίων ορισμένα έχουν μια βάση αλήθειας ενώ άλλα εγκυμονούν κινδύνους για την υγεία. Ένα από αυτά μπορεί να θεωρηθεί και το ξύδι, που χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες, με τους ειδικούς να τονίζουν πως η μακροχρόνια κατανάλωσή του μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στη νευρική ανορεξία ή και σε βουλιμία. Τέτοια επεισόδια αντιμετώπιζε και ο λόρδος Βύρωνας, ο οποίους χρησιμοποιούσε τη δίαιτα με ξύδι, του οποίου το παράδειγμα χρησιμοποιούν οι επιστήμονες διατροφής και ιατρικής στο TheConversation, για να καταρρίψουν κάθε παραφιλολογία που συνδέει το ξύδι με τι αδυνάτισμα.
Ο ρομαντικός ποιητής, κατα τη διάρκεια της ζωής του, λέγεται πως υπέφερε από μια σειρά από προβλήματα υγείας, που κυμαίνονταν από ίλιγγο, ραιβοποδία και γονορραία έως ελονοσία, ακόμη και βουλιμία και ανορεξία. Στα γραπτά του καταγράφηκαν διάφορες αμφίβολες μέθοδοι θεραπείας της εποχής, για διαφορά ζητήματα. Αυτό όμως που κέντρισε το ενδιαφέρον των ειδικών, είναι το ξίδι, στο οποίο είχε στραφεί τα τελευταία χρόνια της ζωής του, πιστεύοντας ότι το ξινό υγρό θα μπορούσε να μειώσει την όρεξή του. Και πράγματι το ξύδι είχε αποτέλεσμα και θεαματική απώλεια βάρους. Ωστόσο του προξένησε κάποια άλλα προβλήματα υγείας όπως τα οδοντικά, οι έμετοι και η διάρροια που έγιναν για εκείνος σχεδόν καθηερινότητα.
Ως αποτέλεσμα αυτής και άλλων ακραίων πρακτικών δίαιτας, ο συγγραφέας κατάφερε να μειώσει σημαντικά τον Δείκτη Μάζας Σώματος του τουλάχιστον δύο φορές στη ζωή του, το 1806 και το 1822. Ενώ βρισκόταν στη Βενετία, πριν από τη δεύτερη σημαντική απώλεια βάρους, ο δικηγόρος του ανέφερε ότι ένιωθε άρρωστος και φουσκωμένος. Οι ειδικοί συνεχίζουν, αναφέροντας κι αλλά παραδείγματα χρόνιας χρήσης ξυδιού για απώλεια βάρους που ναι μεν οι χρήστες είδαν το βάρος τους να μειώνεται, αλλά είχαν ως αποτέλεσμα συμπτώματα όπως βήχα, νυχτερινές εφιδρώσεις, ναυτία, πρησμένα πόδια, διάρροια ακόμη και θάνατο.
Παρά τις περιπτώσεις όπως αυτές, το συνηθισμένο μαγειρικό συστατικό αποτέλεσε τη βάση των δίαιτων αδυνατίσματος σε όλη την Ευρώπη, ειδικά στη Γαλλία, καθ’ όλη τη διάρκεια του 18ου αιώνα και παρέμεινε δημοφιλές μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα.
Το 1998, μια ομάδα ερευνητών στο Τμήμα Εσωτερικής Ιατρικής στο Ιατρικό Πανεπιστήμιο του Ίνσμπρουκ (Αυστρία) παρατήρησε ότι η υψηλή κατανάλωση ξιδιού μπορεί να έχει τρεις κύριες επιβλαβείς συνέπειες:
- Υπασβεστιαιμία: Χαμηλά επίπεδα ασβεστίου στον ορό του αίματος, τα οποία μπορεί να προκαλέσουν μυϊκούς σπασμούς.
- Υπερρενιναιμία: Υπερβολικά επίπεδα ρενίνης (μιας ορμόνης που παράγεται από τα νεφρά) στο αίμα. Η ομοιοστατική απόκριση του σώματος σε αυτό έχει ως αποτέλεσμα υψηλή αρτηριακή πίεση και νεφρική ανεπάρκεια.
- Οστεοπόρωση: Μια κατάσταση που αποδυναμώνει τα οστά, καθιστώντας τα εύθραυστα και πιο επιρρεπή σε σπασίματα ή κατάγματα.
Το 2012, δημοσιεύτηκε μια κλινική έκθεση ενός 15χρονου κοριτσιού που υπέφερε από διαβρωμένα δόντια που προκλήθηκαν από την κατανάλωση ενός ποτηριού ξίδι μηλίτη κάθε μέρα. Περιέργως, ο λόρδος Βύρων αντιμετώπιζε και ο ίδιος τέτοια προβλήματα. Τουλάχιστον μία μελέτη έδειξε ότι το λευκό ξύδι, το ξίδι μηλίτη και το υπεροξείδιο του υδρογόνου μπορούν να λευκαίνουν και να αποδυναμώνουν τα δόντια. Επιπλέον, το 2016 παρατηρήθηκε ότι το λευκό ξύδι μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερα επίπεδα βλάβης στη σκληρότητα και την ποιότητα του σμάλτου των δοντιών.
Ωστόσο, σύμφωνα με μια μελέτη με επικεφαλής τον Philipp Kanzow, η παρουσία και η σοβαρότητα αυτών των διαβρωτικών ελαττωμάτων εξαρτώνται επίσης από διάφορους παράγοντες, όπως η διατροφή, η σύνθεση του σάλιου, η ασθένεια και το στρες.
Οι ειδικοί καταλήγουν πως το αδυνατιστικό αποτέλεσμα που απέδωσε ο Μπάιρον στο ξύδι πιθανότατα προήλθε από την ικανότητά του να καταστέλλει την όρεξη. Το 1998 αποδείχθηκε ότι το οξικό οξύ, η χημική ουσία που δίνει στο ξύδι τη χαρακτηριστική γεύση και οσμή του, μειώνει σημαντικά την απόκριση γλυκόζης και ινσουλίνης μετά το φαγητό, ίσως λόγω του μειωμένου ρυθμού πέψης. Αυτό υποδηλώνει ότι η απότομη αύξηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα μετά από ένα γεύμα μπορεί να μειωθεί από την κατανάλωση ξιδιού. Αυτό συμβαίνει επειδή κάνει το σώμα να χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να αφομοιώσει την τροφή, που σημαίνει ότι οι υδατάνθρακες διασπώνται πιο αργά.
Έτσι, μπορεί η δίαιτα του Λόρδου Μπάιρον να τον βοήθησε να χάσει βάρος , ωστόσο, η μακροχρόνια κατανάλωσή του μπορεί να συνέβαλε σημαντικά στη νευρική ανορεξία, που περιπλέκεται από επεισόδια βουλιμίας, από την οποία υπέφερε.
Ακολουθήστε το Cibum 
