Όσοι έχουν φτάσει τα 100 έχουν χαμηλότερα επίπεδα γλυκόζης, κρεατινίνης και ουρικού οξέος από τα εξήντα τους και μετά.
Οι αιωνόβιοι έχουν εδώ και καιρό έντονο ενδιαφέρον για τους επιστήμονες, καθώς μπορεί να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε τους τρόπους που μπορούμε να επιτύχουμε τη μακροζωία. Μέχρι στιγμής, οι μελέτες για αιωνόβιους ήταν μικρής κλίμακας και επικεντρώθηκαν σε μια επιλεγμένη ομάδα, για παράδειγμα, εξαιρουμένων των αιωνόβιων που ζουν σε γηροκομεία.
Μελέτη που πραγματοποίησε η Karin Modig, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Επιδημιολογίας, στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα, με την ομάδα της και αναφέρει το TheConversation, αποτελεί τη μεγαλύτερη μελέτη που συγκρίνει τα προφίλ βιοδεικτών. “Συγκρίναμε τα προφίλ βιοδεικτών των ανθρώπων που συνέχισαν να ζουν μετά την ηλικία των 100 ετών και των συνομηλίκων τους με μικρότερη διάρκεια ζωής και ερευνήσαμε τη σχέση μεταξύ των προφίλ και της πιθανότητας να γίνουν αιωνόβιοι”, λέει.
Η έρευνα περιελάμβανε δεδομένα από 44.000 Σουηδούς που υποβλήθηκαν σε αξιολογήσεις υγείας στις ηλικίες 64-99 και ήταν δείγμα της λεγόμενης κοόρτης Amoris. Αυτοί οι συμμετέχοντες παρακολουθήθηκαν στη συνέχεια μέσω δεδομένων σουηδικού μητρώου για έως και 35 χρόνια. Από αυτούς τους ανθρώπους, οι 1.224, ή το 2,7%, έζησαν μέχρι τα 100 χρόνια. Η συντριπτική πλειοψηφία (85%) των αιωνόβιων ήταν γυναίκες. Συμπεριλήφθηκαν δώδεκα βιοδείκτες με βάση το αίμα που σχετίζονται με τη φλεγμονή, το μεταβολισμό, τη λειτουργία του ήπατος και των νεφρών, καθώς και τον πιθανό υποσιτισμό και την αναιμία. Όλα αυτά έχουν συσχετιστεί με τη γήρανση ή τη θνησιμότητα σε προηγούμενες μελέτες.
Ο βιοδείκτης που σχετίζεται με τη φλεγμονή ήταν το ουρικό οξύ, ένα απόβλητο προϊόν στο σώμα που προκαλείται από την πέψη ορισμένων τροφών. Εξετάστηκαν επίσης δείκτες που συνδέονται με τη μεταβολική κατάσταση και τη λειτουργία, συμπεριλαμβανομένης της ολικής χοληστερόλης και της γλυκόζης, καθώς και δείκτες που σχετίζονται με τη λειτουργία του ήπατος. Εξετάστηκαν ακόμη η κρεατινίνη, η οποία συνδέεται με τη λειτουργία των νεφρών, και ο σίδηρος καθώς και η ολική ικανότητα δέσμευσης σιδήρου (TIBC), η οποία συνδέεται με την αναιμία. Τέλος, ερευνήθηκε επίσης η λευκωματίνη, ένας βιοδείκτης που σχετίζεται με τη διατροφή.
Τα ευρήματα έδειξαν ότι, συνολικά, όσοι έφτασαν στα εκατοστά γενέθλιά τους έτειναν να έχουν χαμηλότερα επίπεδα γλυκόζης, κρεατινίνης και ουρικού οξέος από τα εξήντα τους και μετά. Αν και οι διάμεσες τιμές δεν διέφεραν σημαντικά μεταξύ αιωνόβιων και μη αιωνόβιων για τους περισσότερους βιοδείκτες, οι αιωνόβιοι σπάνια εμφάνιζαν εξαιρετικά υψηλές ή χαμηλές τιμές. Για πολλούς από τους βιοδείκτες, τόσο οι αιωνόβιοι όσο και οι μη αιωνόβιοι είχαν τιμές εκτός του εύρους που θεωρούνται φυσιολογικές στις κλινικές οδηγίες. Αυτό οφείλεται πιθανώς στο ότι αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές έχουν καθοριστεί με βάση έναν νεότερο και υγιέστερο πληθυσμό.
Κατά τη διερεύνηση του ποιοι βιοδείκτες συνδέονταν με την πιθανότητα να φτάσετε τα 100, διαπιστώθηκε ότι όλοι εκτός από δύο (alat και λευκωματίνη) από τους 12 βιοδείκτες έδειξαν σχέση με την πιθανότητα να φτάσουν οι άνθρωποι τα 100. Τα άτομα στη χαμηλότερη από τις πέντε ομάδες για επίπεδα συνολικής λεστερόλης και σιδήρου είχαν μικρότερες πιθανότητες να φτάσουν τα 100 χρόνια σε σύγκριση με εκείνα με υψηλότερα επίπεδα. Εν τω μεταξύ, άτομα με υψηλότερα επίπεδα γλυκόζης, κρεατινίνης, ουρικού οξέος και δεικτών για τη λειτουργία του ήπατος μείωσαν επίσης την πιθανότητα να γίνουν αιωνόβιοι.
Ακόμα κι αν οι διαφορές που ανακαλύφθηκαν ήταν συνολικά μικρές, υποδηλώνουν μια πιθανή σχέση μεταξύ της μεταβολικής υγείας, της διατροφής και της εξαιρετικής μακροζωίας. Η μελέτη, ωστόσο, δεν επιτρέπει συμπεράσματα σχετικά με το ποιοι παράγοντες ή γονίδια του τρόπου ζωής ευθύνονται για τις τιμές των βιοδεικτών. Ωστόσο, είναι λογικό να πιστεύουμε ότι παράγοντες όπως η διατροφή και η πρόσληψη αλκοόλ παίζουν ρόλο. Το να παρακολουθείτε τις τιμές των νεφρών και του ήπατος, καθώς και τη γλυκόζη και το ουρικό οξύ καθώς μεγαλώνετε, μάλλον δεν είναι κακή ιδέα. Τούτου λεχθέντος, η πιθανότητα παίζει ρόλο κάποια στιγμή στο να να έχετε μακροζωία. Αλλά το γεγονός ότι οι διαφορές στους βιοδείκτες θα μπορούσαν να παρατηρηθούν πολύ καιρό πριν από το θάνατο υποδηλώνει ότι τα γονίδια και ο τρόπος ζωής μπορεί επίσης να παίζουν ρόλο.
Ακολουθήστε το Cibum 
