Φαγητό και παιδικές μνήμες

Το φαγητό, ως βασικό συστατικό της επιβίωσης μας, είναι συνδεδεμένο με την οικογένεια, με τη μητέρα, που είναι και η πρώτη τροφός μας και το οικογενειακό τραπέζι. Πολλά φαγητά μας ανακαλούν ευχάριστες  μνήμες από την παιδική μας ηλικία, τις οποίες συχνά θέλουμε να αναβιώσουμε με τους αγαπημένους μας ανθρώπους, με την οικογένεια που έχουμε δημιουργήσει, με τα παιδιά μας. Αυτό είναι πολύ όμορφο, γιατί μας δίνει έντονη συναισθηματική ικανοποίηση, σύνδεση με την οικογένειά μας και ανταλλαγή σκέψεων και συναισθημάτων. Επίσης, έχοντας βιώσει γεύσεις, αναμνήσεις από το οικογενειακό τραπέζι το μεταδίδουμε στα παιδιά μας, κάνοντας έτσι πιο αισθητή την σύνδεση μεταξύ των γενεών.

Γι’ αυτό και για πολλούς άλλους λόγους το αγαπημένο φαγητό της γιαγιάς, αξίζει και πρέπει να μάθουμε να το μαγειρεύουμε κι εμείς και, να το μεταδώσουμε στα παιδιά μας. Το φαγητό που φτιάχνεται με αγάπη και φροντίδα, θα έλεγα, ότι έχει θεραπευτική δράση στην ψυχολογία μας, αλλά ακόμα, τολμώ να πω και στην σωματική υγεία.

Η συνεύρεση, λοιπόν, στο οικογενειακό τραπέζι, μέσα από την αναπόληση γεύσεων από το παρελθόν, είναι σημαντικό να συζητιέται και να περιγράφεται στους δικούς μας. Έτσι, οι αγαπημένοι μας άνθρωποι μας γνωρίζουν καλύτερα, μαθαίνουν τις συνήθειές μας από την πατρική οικογένεια, ευαισθητοποιούνται ως προς τις προτιμήσεις μας και τις επιθυμίες μας και κατά συνέπεια, βελτιώνεται η επικοινωνία, όχι μόνο μεταξύ φίλων και συντρόφων, αλλά και μεταξύ γονιών και παιδιών. Μιλήστε, λοιπόν, άφοβα για τις αναμνήσεις από τα τραπέζια της παιδικής ηλικίας, για τις αγαπημένες γεύσεις, για τους τρόπους παραγωγής και προετοιμασίας του γεύματος. Όλα αυτά μας φέρουν πιο κοντά και «γλυκαίνουν» τα οικογενειακά τραπέζια, φέρνοντας πιο κοντά την οικογένεια και μειώνοντας τις συγκρούσεις και τις αντιθέσεις.

* Δρ. Ίλια θεοτοκά ΚΛΙΝΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ-ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ, Αιγινήτειο  Νοσοκομείο.