Γιατί η Γερμανία -κατ’ εξοχήν χώρα της μπύρας- αποτελεί αγορά-στόχο για τον ελληνικό οίνο
Πριν από λίγες ημέρες ο αρθρογράφος του Cibum και Πρόεδρος του τμήματος Βιολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Λίμερικ στην Ιρλανδία Γιάννης Ζαμπετάκης, αναφέρθηκε σε άρθρο του στη λάθος στόχευση των εξαγωγών του ελληνικού οίνου. Σύμφωνα με όσα υποστήριξε στη στήλη του ο κ. Ζαμπετάκης, η επιλογή της Γερμανίας ως αγοράς – στόχο για τις εξαγωγές από την Εθνική Διεπαγγελματική Οργάνωσης Αμπέλου & Οίνου (Ε.Δ.Ο.Α.Ο.) αποτελεί στρατηγικό λάθος καθώς οι Γερμανοί αγαπούν περισσότερο την μπύρα και όχι το κρασί.
Η απάντηση στο άρθρο, ήρθε από την κ. Αλεξάνδρα Γκισλή* Οινολόγο και τεχνολόγο ποτών και μέλος της επιτροπής γευσιγνωσίας του ΕΔΟΑΟ για την περιοχή της Ζίτσας, η οποία αναλύει το σκεπτικό της στόχευσης της Γερμανικής αγοράς. Η κ. Γκισλή στην επιστολή της τονίζει πως οι Γερμανοί ενώ φημίζονται για την αγάπη τους προς τη μπύρα, ταυτόχρονα λατρεύουν και το κρασί κι έχουν μεγαλύτερη κατά κεφαλήν κατανάλωση από τους Έλληνες. Στην επιστολή-απάντηση επισημαίνεται επίσης, πως οι χώρες που έχουν όντως, κουλτούρα για το κρασί, η Γαλλία – Ιταλία – Ισπανία, καλύπτουν το 50% της παγκόσμιας παραγωγής οίνου, υπονοώντας πως σε αυτές τις χώρες οι εξαγωγές ελληνικού οίνου ίσως και να μην αποδώσουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Επιπλέον στην επιστολή σημειώνεται πως ο ΕΔΟΑΟ “επιδιώκει το rebranding του ελληνικού κρασιού και τη στόχευση σημείων που μπορούν να εκτιμήσουν τους πραγματικούς θησαυρούς της χώρας μας. Ίσως δύσκολο εγχείρημα, αλλά έχει νόημα, συγκριτικά με τη στόχευση αγορών που δεν είναι καν ανοιχτές σε εισαγωγές οίνου”.
Η διευκρινιστική επιστολή της κ. Γκισλή στο άρθρο του Γιάννη Ζαμπετάκη
“Επικοινωνώ μαζί σας σχετικά με το άρθρο σας για τη στόχευση της Γερμανίας, ως εξαγωγικής αγοράς για το ελληνικό κρασί. Με όλο το σεβασμό, καθώς έχω διαβάσει πολύ αξιόλογα άρθρα σας, επισυνάπτω αρχείο με στοιχεία του OIV, όπου μπορείτε να δείτε πως οι χώρες που έχουν όντως, κουλτούρα για το κρασί, η Γαλλία – Ιταλία – Ισπανία, καλύπτουν το 50% της παγκόσμιας παραγωγής οίνου (!). Η παραγωγή δε, της κάθεμιάς είναι περίπου η διπλάσια της κατανάλωσής της, ενώ αντίθετα η παραγωγή οίνου της Γερμανίας, όπως μπορείτε να δείτε, είναι μισή από την κατανάλωσή της. Οι Γερμανοί πράγματι, φημίζονται για την αγάπη τους προς τη μπύρα, αλλά ταυτόχρονα λατρεύουν και το κρασί κι έχουν μεγαλύτερη κατά κεφαλήν κατανάλωση από τους Έλληνες (περίπου 28% έναντι 24%)!.
Η Γερμανία (μαζί με τις ΗΠΑ όπως πολύ σωστά αναφέρατε) βρίσκονται στην κορυφή των εισαγωγέων κρασιών παγκοσμίως και το μόνο μειονέκτημα, είναι πως αποτελούν στόχο για πολλές οινοπαραγωγικές χώρες, άρα υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός. Και οι δύο λόγω ελληνισμού αποτελούσαν παραδοσιακά για την Ελλάδα τις σημαντικότερες εξαγωγικές αγορές, με κύριο μειονέκτημα, ότι η εικόνα που υπάρχει για το ελληνικό κρασί έχει δημιουργηθεί κυρίως από τα brands ευρείας κατανάλωσης, που δεν αναδεικνύουν τη μοναδικότητα της χώρας μας. Αυτο που επιδιώκεται τώρα, όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι, είναι το rebranding του ελληνικού κρασιού και η στόχευση σημείων που μπορούν να εκτιμήσουν τους πραγματικούς θησαυρούς μας. Ίσως δύσκολο εγχείρημα, αλλά έχει νόημα, συγκριτικά με τη στόχευση αγορών που δεν είναι καν ανοιχτές σε εισαγωγές οίνου. Ειδικά για τη Γαλλία, επειδή έχω βρεθεί για επαγγελματικούς λόγους αρκετές φορές, πολλές φορές, δυσκολεύεσαι να βρεις κρασιά από άλλες οινοπαραγωγικές περιοχές της ίδιας τους της χώρας! Καλή συνέχεια και σας ευχαριστούμε για τη γνώση & την εμπειρία που μοιράζεστε μέσα από τα άρθρα σας”.
Με εκτίμηση, Αλεξάνδρα Γκισλή*
*Η Αλεξάνδρα Γκισλή είναι απόφοιτος του τμήματος Οινολογίας & Τεχνολογίας Ποτών, του Τ.Ε.Ι. Αθηνών. Είναι κάτοχος του WSET Diploma in Wines and Spirits και μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής για τον μεταπτυχιακό τίτλο Διοίκησης Επιχειρήσεων (MBA) με κατεύθυνση στο Marketing.
Έχει πραγματοποιήσει την πρακτική της άσκηση στο Ινστιτούτο Αμπελουργίας του Geisenheim στη Γερμανία κι έχει εργαστεί ως οινολόγος στο Αναλυτικό Εργαστήριο Α.Τσακαλίδης, καθώς και ως υπεύθυνη παραγωγής στο Κτήμα Γκλίναβος στη Ζίτσα. Έχει ασχοληθεί με την τεχνική υποστήριξη οινοποιείων και την προώθηση οινολογικών προϊόντων, σε συνεργασία με τις εταιρείες ALINDA A.Ε. και ΑΜΠΕΛΟΟΙΝΙΚΗ ΙΚΕ.
Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Πτυχιούχων Οινολόγων (ΠΑΝ.Ε.Π.Ο.) και έχει διατελέσει διαδοχικά ως Μέλος, Γενική Γραμματέας και Αντιπρόεδρος στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης. Είναι μέλος της επιτροπής κατάταξης των οίνων Π.Ο.Π. της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Αμπέλου & Οίνου (Ε.Δ.Ο.Α.Ο.) για την περιοχής της Ζίτσας.
Ακολουθήστε το Cibum 
