“Greenhushing”: Μετά τις υποσχέσεις για το περιβάλλον, η απόλυτη σιωπή

Άλλος ένα όρος στην “θύελλα” της βιωσιμότητας.

Μετά το φαινόμενο greenwashing- το λεγόμενο πράσινο ξέπλυμα των εταιρειών προβάλλοντας πομπώδεις πλην ψευδείς ισχυρισμούς οικολογίας- έρχεται το greenhushing, η πρακτική στην οποία οι εταιρείες κρατούν κρυφούς τους περιβαλλοντικούς τους στόχους υπό τον φόβο μιας δημόσιας αντίδρασης ή κριτικής, ειδικά στην Αμερική της «εταιρικής ευθύνης», η οποία μαίνεται τα τελευταία χρόνια με την κλιματική αλλαγή.

Όπως και για το greenwashing, έτσι και για αυτό το φαινόμενο είναι υπεύθυνες οι εταιρείες που ως επί τω πλείστω ευθύνονται για την κλιματική αλλαγή και την ρύπανση. Όμως Greenhushing είναι όταν οι εταιρείες επιλέγουν να μην κοινοποιήσουν τις προσπάθειές τους για βιωσιμότητα ίσως δηλαδή το άκρως αντίθετο του greenwashing.

Δεν ξεχνάμε μάλιστα, πως ένα έτος πριν, η Coca Cola, η οποία είχε δεσμευτεί μεν σε 50% ανακυκλωσιμότητα στα πλαστικά της μπουκάλια, τη μείωση των θαλάσσιων απορριμμάτων και γενικότερα να φτάσει πιο κοντά στο «απόλυτο μηδέν» ως το έτος 2030, αντιμετώπισε μεγάλη κατακραυγή για τη χορηγία της στο συνέδριο για την κλιματική αλλαγή COP 27 στην Αίγυπτο, μιας και ευθύνεται για ένα από τα μεγαλύτερα μέρη της ρύπανσης, ενώ οι πραγματικές επιδόσεις της όσον αφορά στους στόχους της ήταν ελάχιστες έως μηδενικές, όπως επισημαίνουν οι περιβαλλοντολόγοι.

Λαμβάνοντας σοβαρά τους ισχυρισμούς των ειδικών ότι όλα αυτά δεν είναι παρά μια «βιτρίνα» από τις εταιρείες, αυτό σημαίνει πως οι διαφημίσεις, τα τραγούδια και οι δεσμεύσεις των εταιρειών για έναν πιο πράσινο κόσμο δεν είναι καν κοντά στην αλήθεια και ως εκ τούτου, οι περιβαλλοντολόγοι βρίσκονται συχνά σε επιφυλακή για τις αντιφάσεις. Πάρτε για παράδειγμα τη διαφήμιση της Coca-Cola με χαρακτήρες που τραγουδούν για να «φτιάξουν» τον κόσμο, την οποία η Αρχή Προτύπων Διαφήμισης της Βρετανίας έκρινε ως παραπλανητική, καθώς τα πλαστικά μπουκάλια μιας χρήσης της εταιρείας δεν θα επέτρεπαν ούτως ή άλλως μικρότερο περιβαλλοντικό αντίκτυπο.

Η Coca- Cola φυσικά είναι μια εκ των πολλών εταιρειών ποτών που κάνουν δεσμεύσεις να μειώσουν τις περιβαλλοντικές τους επιπτώσεις.

Η επίσης εταιρεία ποτών Diageo λέει ότι «μέχρι το 2030, κάθε ποτό που φτιάχνουμε θα καταναλώνει 30% λιγότερο νερό από ό,τι σήμερα και μέχρι το 2026 θα αναπληρώνουμε περισσότερο νερό από ό,τι καταναλώνουμε σε όλες τις περιοχές με πρόβλημα ύδρευσης», ως μέρος της ευρύτερης στρατηγικής της για τη μείωση της χρήσης νερού κατά 30%.

Και ενώ για τους καταναλωτές αυτή είναι μια χαρμόσυνη δέσμευση για το καλό του πλανήτη, για τις γαλλικές αρχές (για παράδειγμα) θα είναι μια αφορμή  για να παρακολουθεί πιο στενά την εταιρεία, μιας και η Γαλλία έχει ψηφίσει και επίσημα νόμο κατά του greenwashing.

To greenhushing σημαίνει στην πράξη ότι ακόμη και όταν οι εταιρείες είναι σίγουρες ότι εκπληρώνουν τις υποσχέσεις τους, πρέπει να προσέχουν να μην πολυδιαφημίζουν τις επιτυχίες τους, ειδικά στην Αμερική, τη μεγαλύτερη αγορά στον κόσμο για ποτά υψηλής ποιότητας, όπου από τη μία οι ακτιβιστές μηνύουν τις εταιρείες για ανεπαρκή οικολογική δράση και από την άλλη οι συντηρητικοί μποϊκοτάρουν τις εταιρείες, ακόμα και αναγνωρίζοντας ότι η κλιματική αλλαγή συνιστά το νούμερο 1 πρόβλημα.

Μια έρευνα από την εταιρεία συμβούλων για το κλίμα South Pole διαπίστωσε ότι από τις 1.200 μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες των ΗΠΑ που έχουν θέσει στόχους για το κλίμα, το ένα τέταρτο αυτών δεν τους δημοσιοποιεί, αναφέρει το The Drinks Business παραθέτοντας τα αποτελέσματα από την Washington Post. To ίδιο μέσο αναφέρει, επίσης, μια έρευνα που ισχυρίζεται ότι η Anheuser-Busch InBev έχει σταματήσει να προβάλλει διαφημίσεις στο Facebook σχετικά με την επίτευξη καθαρών μηδενικών εκπομπών έως το 2040 και 100% ανακυκλωμένων συσκευασιών έως το 2025, αν και η ίδια η εταιρεία επιμένει ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει στους στόχους της. Μρικοί λόγοι για τη υιοθέτηση του greensushing από τις εταιρείες είναι:

Ο φόβος της κριτικής και της κακής φήμης.

Aρνητική αντίληψη των καταναλωτών για τα βιώσιμα προϊόντα.

Οι εταιρείες δεν είναι σίγουρες ότι θα επιτύχουν τους στόχους τους.

Πίεση που δέχονται οι μικρότερες εταιρείες. 

Αβεβαιότητα ως προς το πότε ή πώς θα κοινοποιήσουν τις προσπάθειες βιωσιμότητας.

Συμπερασματικά, οι ειδικοί και οι αρχές παγκοσμίως παρακολουθούν στενά τις ενέργειες των εταιρειών, οι οποίες πια δεν μπορούν απλά να υπόσχονται. Πρέπει και να πράττουν. Επίσης το greenhushing ίσως είναι το ίδιος κακό με το greenwashing, γιατί το να ντρέπεσαι για τις προσπάθειες βιωσιμότητας ισοδυναμεί με το να σιωπάς για ένα τεράστιο παγκόσμιο ζήτημα .