Στόχος μια πιο κυκλική και βιώσιμη γεωργία.
H διαθεσιμότητα πρώτων υλών όπως ο φώσφορος μειώνεται διαρκώς, καθιστώντας τον πολύτιμο για τη γεωργική παραγωγή. Ωστόσο, η απώλεια αυτών των συστατικών προς τους υδάτινους αποδέκτες δημιουργεί σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, όπως ο ευτροφισμός και η ρύπανση.
Η Marta Behjat, στο πλαίσιο της διδακτορικής της διατριβής, επικεντρώθηκε στην αξιολόγηση της βιωσιμότητας τεχνολογιών ανάκτησης θρεπτικών στοιχείων από λύματα. Ανάμεσά τους, η ανάκτηση στρουβίτη (ορυκτό φωσφόρου) από τα λύματα γαλακτοκομικών μονάδων και η χρήση βιοάνθρακα για τη δέσμευση φωσφόρου και αζώτου από τα λύματα ιχθυοκαλλιεργειών. Οι τεχνολογίες αυτές, ακόμη σε αρχικό στάδιο ανάπτυξης, απαιτούν πολύπλοκες μεθόδους αξιολόγησης καθώς συχνά λείπουν αξιόπιστα δεδομένα μεγάλης κλίμακας.
Η προσέγγιση της Behjat βασίστηκε στη σταδιακή αναβάθμιση των πειραματικών δεδομένων και στη χρήση μεθοδολογιών αξιολόγησης όπως η Ανάλυση Κύκλου Ζωής (ΑΚΖ), οι δείκτες κυκλικότητας και η μετα-ανάλυση. Όπως υπογραμμίζει, η αξιολόγηση καινοτόμων τεχνολογιών δεν μπορεί να βασίζεται αποκλειστικά στις καθιερωμένες μεθόδους. Χρειάζεται προσαρμογή και ευελιξία, ώστε να αποτυπώνεται πλήρως η λειτουργική και περιβαλλοντική τους αποδοτικότητα.
Τα βασικά ευρήματα της έρευνας είναι ενθαρρυντικά, καθώς η ενσωμάτωση μονάδων ανάκτησης θρεπτικών σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις τροφίμων μπορεί να επιτευχθεί χωρίς σημαντική αύξηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, αρκεί να ελεγχθούν προσεκτικά σημεία όπως η παραγωγή χημικών ουσιών και οι εκπομπές αμμωνίας. Παράλληλα, η αποτελεσματικότητα στην ανάκτηση στοιχείων όπως ο φώσφορος ενισχύει την κυκλικότητα των συστημάτων διαχείρισης αποβλήτων, προσφέροντας λύσεις που συμβάλλουν στη βιωσιμότητα της γεωργίας. Η Behjat εκφράζει την ελπίδα ότι η μεθοδολογία της θα λειτουργήσει ως οδηγός για μελλοντικές μελέτες και ως εργαλείο για την ταχύτερη και πιο στοχευμένη ανάπτυξη νέων τεχνολογιών σε πρώιμο στάδιο.
Ακολουθήστε το Cibum 
