Επιστημονικές δημοσιεύσεις: Πληρώνοντας μπαίνεις στη συγγραφική ομάδα!

Έλαβα πρόσφατα έλαβα ένα μήνυμα από μια επαφή μου στα κοινωνικά μέσα που δεν γνωρίζω από κοντά. Έλεγε, «Γεια σου Δρ! Υποβάλλουμε ένα ερευνητικό άρθρο στο [όνομα περιοδικού].

Αναρωτιόμαστε αν ενδιαφέρεστε να προστεθείτε ως ένας από τους συντάκτες και μπορείτε να συνεισφέρετε ένα ποσό σε δολάρια κατά την αποδοχή». Απάντησα για να επισημάνω ότι αυτός ο τρόπος δημοσίευσης είναι ανήθικος και όχι αποδεκτός για μένα. Προφανώς ζητούσαν όχι μόνο τα χρήματά μου, αλλά ήθελαν επίσης να μελετήσω και να επανεξετάσω το χειρόγραφο για ουσιαστικές αναθεωρήσεις…

Αρνήθηκα την πιθανώς παραπλανητική προσφορά . Ωστόσο, «φώτισε» ορισμένα από τα συναφή ζητήματα στις επιστημονικές εκδόσεις. Η συγγραφή άρθρων, όπως γνωρίζουμε, επηρεάζει τη θητεία, τη χρηματοδότηση και τις προαγωγές. Αλλά τι συμβαίνει όταν τέτοια περιστατικά, συγγραφικής ιδιότητας που δεν είναι αληθής, γίνονται πιο συνηθισμένα; Κάποιος θα πρέπει να συμπεριληφθεί ως συγγραφέας μόνο εάν έχει συνεισφέρει σημαντικά στη δουλειά, που περιγράφεται στο άρθρο.

Η αναγνώριση της συνδρομής κάποιου σε μια εργασία δεν είναι μια απλή αποστολή. Είναι αδύνατο να ποσοτικοποιηθούν οι μεμονωμένες συνεισφορές συγγραφέων. Ευτυχώς, κανείς δεν το ζητάει – αλλά η αναφορά ενός στα ονόματα των συντακτών πρέπει να υποδεικνύει μια ξεχωριστή συνεισφορά. Κατά συνέπεια, τα κριτήρια πρέπει να είναι σαφή από τα πρώτα στάδια ενός ερευνητικού έργου. Κανείς δεν πρέπει να προστεθεί στο στάδιο της συγγραφής, εκτός εάν απαιτούνται νέα δεδομένα ή ερμηνείες από ειδικούς.

Η Επιτροπή Δεοντολογίας των Δημοσιεύσεων (COPE) παρέχει πόρους στους συγγραφείς και τους συντάκτες να υποστηρίζουν και να διασφαλίζουν την ακεραιότητα στη συγγραφική ιδιοκτησία. Αν και δεν υπάρχει καθολικός ορισμός της συγγραφικής ιδιότητας, ο COPE λέει ότι συγγραφέας θεωρείται γενικά οποιοσδήποτε έχει συμβάλει σημαντικά στην έρευνα ή τη μελέτη. Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές που έχουν θεσπιστεί από τη Διεθνή Επιτροπή Εκδοτών Ιατρικών Εφημερίδων (ICMJE), «όλα τα άτομα που ορίζονται ως συγγραφείς θα πρέπει να πληρούν τις προϋποθέσεις για τη συγγραφή και όλα τα άτομα που πληρούν τις προϋποθέσεις θα πρέπει να αναφέρονται. Παρέχουν επίσης τέσσερα κριτήρια που πρέπει να πληρούνται για να πιστωθεί ένα άτομο ως συγγραφέας:

– Ουσιαστική συμβολή στη σύλληψη και το σχεδιασμό της μελέτης, την απόκτηση δεδομένων, την ανάλυση και την ερμηνεία

– Σύνταξη ή αναθεώρηση του άρθρου για πνευματικό περιεχόμενο

– Έγκριση της τελικής έκδοσης

– Συμφωνία να είναι υπόλογος για όλες τις πτυχές του έργου που σχετίζονται με την ακρίβεια ή την ακεραιότητα οποιουδήποτε μέρους του έργου

Όσοι που παρείχαν βοήθεια (τεχνική, γλωσσική, παροχή αντιδραστηρίων) αλλά δεν πληρούν αυτά τα κριτήρια, θα πρέπει να αναφέρονται στην ενότητα «Ευχαριστίες» , αλλά όχι να αναφέρονται ως συγγραφείς.

Επιπλέον, υπάρχουν τρεις τύποι απόδοσης της ιδιότητας του συγγραφέα, που θεωρούνται απαράδεκτοι. Αυτοί είναι συγγραφείς-«φάντασμα», οι οποίοι συνεισφέρουν ουσιαστικά αλλά δεν αναγνωρίζονται. Οι «φιλοξενούμενοι» συγγραφείς, οι οποίοι δεν κάνουν καμία ξεχωριστή συνεισφορά, αλλά παρατίθενται για να βοηθήσουν να αυξήσουν τις πιθανότητες αποδοχής της δημοσίευσης λόγω του επιπέδου τους, και οι συγγραφείς… «αβροφροσύνης», των οποίων η συμβολή βασίζεται αποκλειστικά σε αμφισβητήσιμη σύνδεση με μια μελέτη.

Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να υπάρξει μια νέα προσθήκη σε αυτές τις απαράδεκτες συνεισφορές: αυτούς που πληρώνουν «τέλος δημοσίευσης» σε δημοσιεύσεις ανοιχτής πρόσβασης. Επειδή οι εκδόσεις ανοιχτής πρόσβασης συνεχίζουν να αναδύονται και τα τέλη δημοσίευσης αυξάνονται ανάλογα με τη φήμη και τον παράγοντα αντίκτυπου ενός περιοδικού, αυτό το πρόβλημα θα γίνει πιο εμφανές. Αυτό θα ισχύει ιδιαίτερα για τις αναπτυσσόμενες χώρες με χαμηλούς προϋπολογισμούς και ποσοστά χρηματοδότησης.

Ευτυχώς, όλα τα περιοδικά και οι εκδότες – καθώς και τα ινστιτούτα και οι οργανισμοί – έχουν βασικές πολιτικές σχετικά με την ηθική στις δημοσιεύσεις και για το πότε θεωρούν κάποιον ως συγγραφέα. Αυτό αναφέρεται συχνά στην ενότητα «πληροφορίες για συγγραφείς» της δημοσίευσης. Ζητούνται επίσης επιβεβαιωτικές δηλώσεις από συγγραφείς πριν από τη δημοσίευση, όπως αναφέρεται σαφώς στις πληροφορίες του περιοδικού για τους συγγραφείς.

Η ευθύνη για τη διατήρηση των δεοντολογικών προτύπων στις επιστημονικές εκδόσεις βαρύνει τον καθένα μας προσωπικά. Πρέπει όλοι να κάνουμε ό, τι μπορούμε για να διασφαλίσουμε ότι το καλό όνομα του «συγγραφέα» δεν θα λερωθεί για τις επόμενες γενιές. Πώς μπορούμε να ξεκινήσουμε; Κατά την εμπειρία μου, προσέξτε τις προσφορές συγγραφέων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για αρχή!

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο theanalyticalscientist.com στις 15/7/2021

Οι πέντε πιο καινοτόμες τεχνολογίες σε σούπερ μάρκετ σήμερα