Δυστυχώς, όμως, η τσίχλα που σήμερα μασάμε, απέχει πολύ από τη φυτική επιλογή των προγόνων μας.
Το μάσημα της τσίχλας είναι μια συνήθεια αιώνων που είχε αποδειχθεί εδώ και χρόνια εξαιρετικά αποτελεσματική για την πείνα αλλά και τον καθαρισμό των δοντιών. Οι βόρειοι Ευρωπαίοι έτρωγαν σημύδα 9000 χρόνια πριν, οι αρχαίοι Έλληνες μαστίχα, οι Μάγιας τσίκλα από το δένδρο sapodilla και ιθαγενείς της Αμερικής ρητίνη ελάτου.
Δυστυχώς, όμως, η τσίχλα που σήμερα μασάμε, απέχει πολύ από τη φυτική επιλογή των προγόνων μας.
Με την πάροδο του χρόνου η τσίχλα εμπορευματοποιήθηκε και απέκτησε έντονα χρώματα και γεύσεις, αποβάλλοντας την αρχικά κολλώδη υφή της, με αποτέλεσμα να μοιάζει ολοένα και λιγότερο με τις πρώτες φυτικές τσίχλες. Άρχισαν να χρησιμοποιούνται οι πιο άμεσα διαθέσιμες και χαμηλότερου κόστους εναλλακτικές γεγονός που οδήγησε στην ενσωμάτωση συνθετικών υλικών.
Μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι χημικοί έμαθαν πώς να φτιάχνουν συνθετικό πλαστικό, πολυαιθυλένιο, πολυισοβουτυλένη και πολυβυνιλικά οξικά άλατα, συστατικά που προέρχονται από το αργό πετρέλαιο και τα ορυκτά καύσιμα. Ίσως και μόνο ότι η εταιρία ελαστικών Goodyear παρασκευάζει την πρώτη ύλη για όλες τις μάρκες τσιχλών στον κόσμο θα έπρεπε να μας «χτυπήσει» καμπανάκια κινδύνου.
- ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ | Πότε “λήγουν” τα μαξιλάρια;
Η τσίχλα σήμερα
Μια τυπική λίστα συστατικών σε μια συσκευασία τσίχλας συνήθως αναγράφει: βάση τσίχλας, ζάχαρη, σιρόπι καλαμποκιού, φυσική ή/και τεχνητή γεύση, μαλακτικά και BHT (που προστίθεται για τη διατήρηση της φρεσκάδας). Αυτή η ασάφεια οφείλεται κυρίως στην επιμονή των κατασκευαστών τσίχλας ότι όλα τα υλικά που χρησιμοποιούνται αποτελούν μέρος μιας φόρμουλας εμπορικού μυστικού.
Ορισμένες τσίχλες αναγράφουν στη σύνθεση τους τις λέξεις «κόμμι» που όμως ενδέχεται να περιέχει συνθετικά όπως λανολίνη, πετρέλαιο, πολυαιθυλένιο, γλυκερίνη, λάτεξ, πολυβυνιλικό οξύ ή στεαρικό οξύ! Οπότε καιρός είναι να συνειδητοποιήσουμε πως όση ώρα μασάμε την τσίχλα μας για να ανανεώσουμε την αναπνοή μας, στην πραγματικότητα μηρυκάζουμε πλαστικό στο στόμα μας.
Το οξικό πολυβινύλιο είναι ένας τύπος πλαστικού που κατασκευάζεται από μια χημική ουσία που ονομάζεται οξικό βινύλιο, η οποία προκαλεί καρκινικούς όγκους σε αρουραίους εργαστηρίου, σύμφωνα με τη Διεθνή Υπηρεσία Έρευνας για τον Καρκίνο.
Το οξικό βινύλιο χρησιμοποιείται επίσης για την παραγωγή χρωμάτων, επιστρώσεων, συγκολλητικών, συρμάτων και καλωδίων και γυαλιού ασφαλείας.
Το 2008, η καναδική κυβέρνηση ανησυχούσε τόσο πολύ για τη χρήση του οξικού βινυλίου στις τσίχλες, που το πρόσθεσε σε έναν κατάλογο ουσιών που θα προγραμματιστεί για «εικονική εξάλειψη» λόγω της τοξικότητάς του στο περιβάλλον. Όμως η πίεση του κλάδου ανάγκασε τις ρυθμιστικές αρχές να υποχωρήσουν.
- ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ | Κατσαρίδες σε Ελληνικό εστιατόριο μεγάλου mall
Πώς φτιάχνεται η παραδοσιακή τσίχλα
Η βάση της τσίχλας αποτελείται είτε από φυσικό λατέξ είτε από συνθετικό υποκατάστατο. Το φυσικό λατέξ, όπως το chicle, συλλέγεται κάνοντας μεγάλα σημάδια X σε δέντρα από καουτσούκ και στη συνέχεια συλλέγουμε την ουσία που κυλά από το δέντρο. Το μείγμα στεγνώνει για μια ή δύο ημέρες. Κατά την ξήρανση, ζεστός αέρας περνά συνεχώς πάνω από το μείγμα.
Στη συνέχεια, το μείγμα ζεσταίνεται σε μεγάλους βραστήρες στους 243 βαθμούς Φαρενάιτ (116 βαθμούς Κελσίου) μέχρι να μετατραπεί σε παχύρρευστο σιρόπι, ενώ προστίθενται τα υπόλοιπα υλικά, που ανακατεύονται με μεγάλες ατσάλινες λεπίδες. Αρχικά, προστίθεται εξαιρετικά λεπτή άχνη ζάχαρη και σιρόπι καλαμποκιού. Στη συνέχεια προστίθενται αρωματικές ύλες, ακολουθούμενες από μαλακτικά.
Μηχανήματα χτυπούν ή «ζυμώνουν» τη μάζα μέχρι να γίνει λεία και ελαστική. Όταν το μείγμα γίνει αρκετά λείο, τυλίγεται σε ιμάντες και ψύχεται με έκθεση στον κρύο αέρα. Τοποθετείται σε μια κυλιόμενη πλάκα ώστε να αποκτήσει το κατάλληλο πάχος.
Αφού πασπαλιστεί με ζάχαρη άχνη, το κόμμι κόβεται σε σχήμα ορθογωνίων, καρυκεύεται και σπάει σε ραβδιά. Η τσίχλα είναι τώρα έτοιμη για συσκευασία και αποστολή σε καταστήματα λιανικής.
Αφού καρυκευτούν, τα φύλλα τσίχλας τυλίγονται σε αλουμινόχαρτο ή χαρτί κεριού, και τοποθετούνται σε πλαστικές συσκευασίες που στη συνέχεια σφραγίζονται. Τοποθετούνται σε κουτιά ή πλαστικές σακούλες, η τσίχλα είναι έτοιμη για αποστολή σε καταστήματα λιανικής.
Ακολουθήστε το Cibum 
