Πώς λειτουργεί η επαναστατική θεραπεία με ομαλιζουμάμπη.
Η Kristen Bush θυμάται έντονα την πρώτη φορά που ο γιος της, Braylon, υπέστη σοβαρή αλλεργική αντίδραση. Ήταν μόλις επτά μηνών, όταν, μετά την κατανάλωση λίγων κομματιών δημητριακών, άρχισε να πνίγεται, να βήχει και να εμφανίζει κνίδωση σε όλο του το σώμα. Οι γονείς του, ανήσυχοι και χωρίς προηγούμενη εμπειρία με αλλεργίες, χρησιμοποίησαν ένα EpiPen που τους είχε δοθεί προληπτικά από τον αλλεργιολόγο και έσπευσαν στο νοσοκομείο.
Σύντομα, ο μικρός Braylon διαγνώστηκε με πολλαπλές τροφικές αλλεργίες, μεταξύ άλλων σε φιστίκια, γάλα, σιτάρι, αυγά, ξηρούς καρπούς, ηλιόσπορους και σουσάμι. Ούτε η Kristen ούτε ο σύζυγός της, Josh, είχαν ιστορικό αλλεργιών, γεγονός που έκανε την εμπειρία ακόμη πιο αγχωτική. «Στην αρχή ήταν πραγματικά δύσκολο και αγχωτικό,» θυμάται η Kristen.
Αποφασισμένη να βρει λύση, η οικογένεια Bush συμμετείχε σε μια κλινική μελέτη του UNC Chapel Hill, η οποία διερευνούσε την αποτελεσματικότητα της ομαλιζουμάμπης (Xolair), ενός φαρμάκου που είχε αρχικά εγκριθεί για το άσθμα, για τη θεραπεία των τροφικών αλλεργιών.
Η ομαλιζουμάμπη είναι ένα μονοκλωνικό αντίσωμα, μια εργαστηριακή πρωτεΐνη που δεσμεύει τα αλλεργικά αντισώματα IgE, τα οποία ευθύνονται για τις αλλεργικές αντιδράσεις. Δεν θεραπεύει τις αλλεργίες, αλλά μειώνει την ένταση των αντιδράσεων ή ακόμη και τις προλαμβάνει, προσφέροντας στους ασθενείς ασφάλεια και ελευθερία στην καθημερινότητά τους.
Ο Dr. Edwin Kim, επικεφαλής του τμήματος παιδιατρικής αλλεργίας στο UNC, δήλωσε ότι το φάρμακο «αλλάζει το παιχνίδι στην αντιμετώπιση των τροφικών αλλεργιών», καθώς προσφέρει ένα επίπεδο προστασίας που δεν υπήρχε μέχρι τώρα.
Η θεραπεία απαιτεί ενέσεις κάθε 2-4 εβδομάδες και, ενώ τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά, δεν είναι μόνιμα. Όταν οι ασθενείς σταματούν τη φαρμακευτική αγωγή, τα κύτταρα Β συνεχίζουν να παράγουν αντισώματα, με την αλλεργία να επανέρχεται εντός 1-2 μηνών.
Η Kristen θυμάται πόσο δύσκολο ήταν να ενθαρρύνουν τον Braylon να καταναλώσει τα αλλεργιογόνα καθημερινά. «Δοκιμάσαμε τα πάντα – τα προσθέσαμε σε μηλόπιτα ή τα πασπαλίσαμε στο φαγητό του,» λέει.
Παρά τις δυσκολίες, η οικογένεια Bush παρέμεινε προσηλωμένη στη θεραπεία, κάνοντας δίωρα ταξίδια από τη Σάρλοτ στο Chapel Hill κάθε δύο εβδομάδες για δύο χρόνια. «Οι οικογένειες αυτές έπρεπε να εκθέσουν τα παιδιά τους σε τρόφιμα που ήξεραν ότι θα προκαλούσαν αντίδραση, αλλά παρέμειναν αφοσιωμένες,» δήλωσε ο Dr. Kim.
Σήμερα, περισσότερο από έναν χρόνο μετά την ολοκλήρωση της μελέτης, ο Braylon μπορεί πλέον να απολαμβάνει πίτσα, κέικ και άλλα τρόφιμα που κάποτε ήταν απαγορευμένα, χωρίς φόβο σοβαρής αντίδρασης. Παρόλο που δεν λαμβάνει πλέον ομαλιζουμάμπη, συνεχίζει να τρώει “σνακ αλλεργίας” καθημερινά – όπως Reese’s Cup, κουλουράκια και γιαούρτι – για να διατηρήσει την ανοχή του.
«Το να πηγαίνουμε σε εστιατόρια χωρίς τον φόβο της αντίδρασης ήταν πραγματικά συναρπαστικό για την οικογένειά μας,» λέει συγκινημένη η Kristen.
Η μελέτη, που ξεκίνησε το 2019 με χρηματοδότηση από το Εθνικό Ινστιτούτο Αλλεργιών και Λοιμωδών Νοσημάτων, περιέλαβε 177 παιδιά και 3 ενήλικες σε 10 κλινικά κέντρα, μεταξύ των οποίων και το UNC Chapel Hill.
Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά:
- 67% των συμμετεχόντων μπορούσαν να καταναλώσουν 2,5 φιστίκια χωρίς αντίδραση, σε σύγκριση με 7% στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου.
- Η ανοχή στην πρωτεΐνη φιστικιού εξαπλασιάστηκε σε σχέση με την αρχή της δοκιμής.
- Η θεραπεία βελτίωσε επίσης την ανοχή σε γάλα, αυγά, ξηρούς καρπούς και σιτάρι.
Το National Geographic αναγνώρισε τη μελέτη ως μία από τις κορυφαίες ιατρικές ανακαλύψεις του 2024, ενώ το New England Journal of Medicine την κατέταξε στις πιο αξιοσημείωτες κλινικές έρευνες της χρονιάς.
Μπορείτε να δείτε τη μελέτη εδώ.
Ακολουθήστε το Cibum 
