Σήμερα υπάρχει μεγαλύτερη κατανόηση της σημασίας της ακρόασης των διατροφικών αναγκών ενός παιδιού.
Η έννοια της «ημέρας της καραμέλας» μπορεί να αποτελεί νοσταλγική ανάμνηση για πολλούς, αλλά σύμφωνα με τη διατροφολόγο Kirsi Englund από το Terveystalo, μια φινλανδική ιδιωτική εταιρεία υγειονομικής περίθαλψης, αυτή η πρακτική θα πρέπει να μείνει στο παρελθόν όταν πρόκειται για τη σύγχρονη γονική μέριμνα. Αντ’ αυτού, υποστηρίζει μια πιο ισορροπημένη και ευέλικτη προσέγγιση για τα τρόφιμα και τις λιχουδιές που εστιάζει στη συνολική ευημερία και την υγεία.
Η Englund τονίζει ότι η καλλιέργεια μιας υγιούς στάσης απέναντι στο φαγητό από νεαρή ηλικία μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερες διατροφικές συνήθειες και καλύτερη διαχείριση του βάρους στη μετέπειτα ζωή.
Προειδοποιεί κατά των αυστηρών κανόνων γύρω από τα τρόφιμα, σημειώνοντας ότι μπορούν να διαστρεβλώσουν τη σχέση του παιδιού με το φαγητό, κάνοντας τα «απαγορευμένα» τρόφιμα πιο επιθυμητά.
Αποφυγή αυστηρών κανόνων γύρω από τα φαγητά
Η Englund συμβουλεύει να μην επιβάλλονται αυστηροί κανόνες σχετικά με το πότε και πώς τα παιδιά μπορούν να απολαμβάνουν το φαγητό τους. «Όταν οι λιχουδιές αναδεικνύονται σε ειδικό καθεστώς, αυτό μπορεί να δώσει στο φαγητό μια αρνητική χροιά και να κάνει τις λιχουδιές ακόμα πιο δελεαστικές», εξηγεί. Αντί να περιορίζετε τις απολαύσεις σε μια συγκεκριμένη ημέρα, προτείνει μια πιο χαλαρή προσέγγιση, όπου οι λιχουδιές αποτελούν απλώς ένα ακόμη μέρος μιας ισορροπημένης διατροφής.
Οι γονείς παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διασφάλιση ότι η διατροφή των παιδιών τους είναι ποικίλη και υψηλής ποιότητας. Οι τακτικές συνήθειες των γευμάτων αποτελούν το θεμέλιο των καλών διατροφικών συνηθειών και μπορούν να βοηθήσουν στον περιορισμό των λιγούρες. Η Englund προτείνει ότι είναι εντάξει για τα παιδιά να έχουν κάτι νόστιμο κάθε μέρα, όπως ένα μικρό επιδόρπιο μετά το γεύμα.
«Οι γονείς θα πρέπει επίσης να θέτουν όρια για το πόσο είναι κατάλληλο για την ηλικία του παιδιού τους», συμβουλεύει. «Ένας καλός κανόνας είναι ένα μέγεθος μερίδας που αντιστοιχεί στη χούφτα του παιδιού. Αν το παιδί αισθάνεται αδιαθεσία μετά το φαγητό, σημαίνει ότι η μερίδα ήταν πολύ μεγάλη».
Το φαγητό δεν πρέπει να συνδέεται με τη συμπεριφορά
Η Englund προειδοποιεί κατά της χρήσης του φαγητού ως ανταμοιβή ή τιμωρία. «Το φαγητό θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ουδέτερο μέρος της ζωής και οι λιχουδιές θα πρέπει να αντιμετωπίζονται όπως κάθε άλλο φαγητό. Η σύνδεση των λιχουδιών με τη συμπεριφορά μπορεί να οδηγήσει σε αγώνες εξουσίας και να καταστήσει το φαγητό ένα ευαίσθητο θέμα».
Αντί να χρησιμοποιεί το φαγητό για τη διαχείριση των συναισθημάτων, η Englund συνιστά να βοηθούνται τα παιδιά να εκφράζουν τα συναισθήματά τους και να ηρεμούν το σώμα τους με άλλα μέσα.
Καλλιέργεια μιας υγιούς σχέσης με το φαγητό
Η δοκιμή και η εμπειρία διαφορετικών τροφίμων είναι ένα φυσιολογικό μέρος της παιδικής ηλικίας. Μια υγιής σχέση με το φαγητό αναπτύσσεται όταν υπάρχει ανοιχτή επικοινωνία σχετικά με το φαγητό και όταν οι οικογένειες μοιράζονται μαζί τις εμπειρίες και τις προτιμήσεις τους σε σχέση με το φαγητό.
«Τα παιδιά μπορούν να διδαχθούν ότι το σώμα μας χρειάζεται διαφορετικά είδη τροφίμων για διαφορετικούς σκοπούς», εξηγεί η Englund. «Οι μύες χρειάζονται ένα είδος δομικού στοιχείου, ενώ τα δόντια και η όραση χρειάζονται ένα άλλο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τρώμε κάποιες τροφές πιο συχνά και άλλες λιγότερο».
Ο Englund τονίζει επίσης τη σημασία των τακτικών γευμάτων και της αποφυγής υπερβολικής έμφασης στη διατροφική αξία μεμονωμένων τροφίμων. «Η φορτισμένη γλώσσα γύρω από το φαγητό πρέπει να αποφεύγεται. Κανένα τρόφιμο δεν πρέπει να δαιμονοποιείται και είναι σημαντικό να μην επικρίνουμε τον εαυτό μας μπροστά στα παιδιά σχετικά με το βάρος ή την διατροφική αξία ορισμένων τροφίμων».
Στο παρελθόν, το φαγητό επικεντρωνόταν περισσότερο στο αίσθημα του κορεσμού και στην κάλυψη των διατροφικών αναγκών, αλλά σήμερα υπάρχει μεγαλύτερη κατανόηση της σημασίας του να ακούει κανείς τις ανάγκες και τα σήματα του σώματος. «Τα παιδιά πρέπει να ενθαρρύνονται να ακούν τα δικά τους σήματα πείνας και να τους επιτρέπεται να αποφασίζουν πότε είναι χορτάτα», καταλήγει η Englund. «Είναι σημαντικό και για τους γονείς να σέβονται και να ακούν αυτά τα σήματα».
Ακολουθήστε το Cibum 
