Περισσότεροι από τους μισούς φοιτητές που συμμετέχουν σε αθλητικές ομάδες πίνουν πολύ.
Ενώ στα αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο, κυρίως εν όψει αγώνων δεν συνίσταται η κατανάλωση αλκοόλ, σε φοιτητές και αθλητές ράγκμπι ισχύει κάτι διαφορετικό. Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε φοιτητές στην Αγγλία διαπιστώθηκε ότι 6 στους 10 ανέφεραν ότι έπιναν τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα, σε σύγκριση με το 43% εκείνων που δεν αθλούνταν.
Επίσης ότι το 54% που αθλούνται ανέφεραν ότι έπιναν πολύ, περισσότερες από έξι ποτά σε μια φορά, τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Για τους μαθητές που δεν αθλούνται, το ποσοστό αυτό ήταν 34%. Η χρήση αλκοόλ είναι ακόμη μεγαλύτερη για όσους ασχολούνται με ομαδικά αθλήματα, που σε ποσοστό 58% έπιναν αρκετά τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, σε σύγκριση με το 47% για τους μεμονωμένους αθλητές.
Με αφορμή αυτή την έρευνα, δημοσιογράφοι του The Conversation, αποφάσισαν να διερευνήσουν τις συνθήκες κατανάλωσης αλκοόλ των νεαρών αθλητών. Οι ερευνητές πέρασαν ένα έτος με μια φοιτητική λέσχη ράγκμπι, παρακολουθώντας αγώνες και συγκεντρώσεις, και πραγματοποιώντας συνεντεύξεις κυρίως με αθλητές και προπονητές.
Μέσα από την έρευνα διαπιστώθηκε πως η φοιτητές-αθλητές, αντιμετωπίζουν πιέσεις ως προς την κατανάλωση αλκοόλ από το εσωτερικό του αθλητισμού, βασιζόμενες σε παραδόσεις. Οι παίκτες “έπρεπε” να πίνουν αλκοόλ μετά τους αγώνες καθώς και να συμμετέχουν σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Όσοι δεν έπιναν όπως αναμενόταν τιμωρούνταν με ταπεινωτικές προκλήσεις και χαμηλότερη κοινωνική θέση. Ο Μπεν, ένας φοιτητής και αθλητής, είπε σε δημοσιογράφο του The Conversation: “Πάντα νιώθεις πίεση να βγεις για ποτό. Μετά το ράγκμπι ή αφού παίξεις ένα παιχνίδι. Είναι πιο τρομακτικό να πίνεις με την ομάδα ράγκμπι παρά με οποιονδήποτε άλλο και αυτό είναι απλώς γεγονός. Ποτέ δεν φοβήθηκα τόσο πολύ όσο ήμουν στο πρώτο social ράγκμπι εδώ”.
Ένας άλλος φοιτητής, αθλητής είπε: “Είναι κοινός τόπος, φυσιολογικό να πάμε να πιούμε μετά τον αγώνα. Έχουμε επίσης τελετές βραβείων και χριστουγεννιάτικα, αποκριάτικα πάρτι… πάρτι τέλους σεζόν. Συνήθως πρέπει να πιούμε μια “βρώμικη” πίντα (μια μπύρα με προσθήκη αλκοολούχων ποτών). Όλοι προσπαθούν να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον και να εντυπωσιάσουν ο ένας τον άλλον”. Γενικά υπήρχε μια διάχυτη πεποίθηση μεταξύ των παικτών, πως για να παίξουν ράγκμπι πρέπει να πιουν.
Οι προπονητές από τη μεριά τους, αποδέχθηκαν ότι οι αθλητές έπιναν πολύ, και σε κάποιο βαθμό το ενίσχυαν, για παράδειγμα ανταμείβοντας τους παίκτες με αλκοόλ. Αυτό μπερδεύει τους αθλητές αφού από τη μια τους γίνεται σύσταση να συμπεριφέρονται υπεύθυνα και από την άλλη ανταμείβονται με αλκοόλ. Θα μπορούσαν αντιθέτως να λειτουργήσουν ως πρότυπα για τους νέους αθλητές και να αποθαρρύνουν την κατανάλωση αλκοόλ. Μάλιστα ένας προπονητής είπε στους δημοσιογράφους: “Βλέπω αλκοόλ, ως μία μορφή, μιας τεράστιας σειράς διαφορετικών πραγμάτων που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να δημιουργήσετε μια ομαδική κουλτούρα”.
Ακολουθήστε το Cibum 
