Νέα έρευνα καταπίπτει το μύθο πως μόνο οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν κοινωνικά.
Τη δυνατότητα να κατακτήσουν συνθέτες εργασίες μέσω κοινωνικής παρατήρησης, έδειξε μια νέα μελέτη για τις άγριες μέλισσες (βομβίνοι), η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature. H νέα έρευνα είναι η πρώτη που αποδεικνύει πως αυτοί οι επεικονιαστές, διαθέτουν ένα επίπεδο γνωστικής πολυπλοκότητας και ικανότητα να μάθουν σύνθετες εργασίες πολλαπλών βημάτων μέσω της κοινωνικής αλληλεπίδρασης, που δεν είχε παρατηρηθεί μέχρι τώρα, παρά μόνο στους ανθρώπους.
Η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τη Δρ Άλις Μπρίτζες και τον καθηγητή Λαρς Τσίτκα, σχεδίασε ένα κουτί παζλ δύο βημάτων που απαιτούσε από τις μέλισσες να εκτελούν δύο διαφορετικές ενέργειες στη σειρά για να έχουν πρόσβαση σε μια γλυκιά ανταμοιβή στο τέλος. Η εκπαίδευση των μελισσών για να το κάνουν αυτό δεν ήταν εύκολη υπόθεση, και οι μέλισσες έπρεπε να βοηθηθούν με την προσθήκη μιας επιπλέον ανταμοιβής στην πορεία. Αυτή η προσωρινή ανταμοιβή τελικά αφαιρέθηκε και οι μέλισσες έπρεπε στη συνέχεια να ανοίξουν ολόκληρο το κουτί πριν πάρουν τη λιχουδιά τους. Παραδόξως, ενώ ορισμένες μέλισσες πάλευαν να λύσουν το παζλ όταν ξεκινούσαν από το μηδέν, εκείνες που επιτρεπόταν να παρατηρήσουν μια εκπαιδευμένη μέλισσα «επίδειξης» έμαθαν εύκολα ολόκληρη τη σειρά, ακόμα και το πρώτο βήμα, ενώ έπαιρναν μόνο μια ανταμοιβή στο τέλος.
Αυτή η μελέτη καταδεικνύει ότι οι βομβίνοι διαθέτουν ένα επίπεδο κοινωνικής μάθησης που προηγουμένως θεωρούνταν αποκλειστικό για τους ανθρώπους. Μπορούν να μοιράζονται και να αποκτούν συμπεριφορές που είναι πέρα από τις ατομικές τους γνωστικές ικανότητες: μια ικανότητα που πιστεύεται ότι υποστηρίζει την επεκτατική, πολύπλοκη φύση του ανθρώπινου πολιτισμού και μια ικανότητα που προηγουμένως θεωρούνταν αποκλειστική για εμάς.
Πέρα από την ατομική μάθηση, αυτή η έρευνα ανοίγει νέους δρόμους για την κατανόηση της νοημοσύνης των ζώων και την εξέλιξη της κοινωνικής μάθησης. Αμφισβητεί μακροχρόνιες υποθέσεις και ανοίγει το δρόμο για περαιτέρω εξερεύνηση των γνωστικών θαυμάτων που κρύβονται στον κόσμο των εντόμων, υπονοώντας ακόμη και τη συναρπαστική δυνατότητα αθροιστικής κουλτούρας ανάμεσα σε φαινομενικά απλά πλάσματα.
Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ.