Συγκέντρωση 500 mg/L απολυμαντικών σε χλώριο συνιστούν επιστήμονες για την καταπολέμηση στελεχών λιστέρια σε μονάδες τροφίμων στη Σαγκάη
Τους μηχανισμούς που προάγουν την ανθεκτικότητα των απομονωμένων στελεχών της Listeria monocytogenes σε περιβάλλοντα επεξεργασίας τροφίμων καθώς και τον τρόπο καταπολέμησης των εν λόγω παθογόνων ανέλυσε νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας στη Σαγκάη.
Η λιστέρια αποτελεί παθογόνο μικροοργανισμό που προκαλεί λιστερίωση προσβάλλοντας φαγητά έτοιμα προς κατανάλωση, όπως κρέατα, γαλακτοκομικά, θαλασσινά και φρέσκα φρούτα και λαχανικά. Προηγούμενες μελέτες υποδεικνύουν ότι τα στελέχη της L. monocytogenes μπορούν να εισαχθούν σε εγκαταστάσεις επεξεργασίας τροφίμων μέσω πρώτων υλών με διασταυρούμενη μόλυνση. Ερευνητές από την Κίνα, σε μία νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε τον Αύγουστο του 2022, απομόνωσαν τέσσερα διαφορετικά στελέχη L. monocytogens (ST5, ST121, ST120 και ST2) από δύο εργοστάσια τροφίμων στη Σαγκάη και ανέλυσαν τα γενετικά τους χαρακτηριστικά.
Τα αποτελέσματα έδειξαν πως ο αριθμός των γονιδίων που παίζουν ουσιαστικό ρόλο στην ικανότητα προσαρμογής της λιστέρια σε νέα περιβάλλοντα είναι σχετικά μικρός. Οι μηχανισμοί που προάγουν την ανθεκτικότητα των απομονωμένων στελεχών του L. monocytogenes στη βιομηχανία τροφίμων περιλαμβάνουν το σχηματισμό βιομεμβρανών (biofilm), την αντοχή τους στα απολυμαντικά και την ανοχή στο στρες. Η μελέτη της γενετικής σύστασης των 4 στελεχών έδειξε πως τα ST5, ST121 και ST120 στελέχη μπορεί να είναι πιο ανθεκτικά σε περιβάλλοντα επεξεργασίας τροφίμων από το ST2. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως το ST121 είχε παρόμοια ικανότητα σχηματισμού βιομεμβρανών με το ST5 και παρόμοια αντοχή σε απολυμαντικά που περιέχουν χλώριο, με αποτέλεσμα τα 2 αυτά στελέχη να είναι και τα πιο ανθεκτικά στην καταπολέμηση.
Οι ερευνητές στην παρούσα έρευνα επικεντρώθηκαν και στην ανεύρεση αποτελεσματικών διαδικασιών καθαρισμού και απολύμανσης για την πρόληψη της μόλυνσης των τροφίμων από το L. Monocytogenes στα διαφορετικά στάδια επεξεργασίας. Τρεις διαφορετικές συγκεντρώσεις απολυμαντικών με χλώριο δοκιμάστηκαν στα 4 διαφορετικά στελέχη. Η συγκέντρωση των 500 mg/L ήταν η μοναδική που καταπολέμησε όλα τα στελέχη, ενώ μικρότερες δοσολογίες των 125 και 250 mg/L δεν κατάφεραν να καταπολεμήσουν τις βιομεμβράνες των ανθεκτικών στελεχών ST5 και ST121. Συμπερασματικά, η ανώτερη συγκέντρωση είναι και αυτή που προτείνεται στις μονάδες επεξεργασίας τροφίμων για την πλήρη εξάλειψη του παθογόνου και για την αποτροπή της περαιτέρω μόλυνσης των μονάδων.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Foods για το ειδικό τεύχος «Τροφογενή Παθογόνα Βακτήρια: Επιπολασμός και Έλεγχος» και μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ.
Ακολουθήστε το Cibum 
