Τα “καλά” εστιατόρια αντί για πατάτες τηγανητές σερβίρουν πλέον τηγανητή γιούκα.
Η μανιόκα ή κασάβα που σε κάποιες χώρες αποκαλείται και γιούκα, είναι ένας ξυλώδης θάμνος της Νοτίου Αμερικής, που παράγει ένα είδος ρίζας παρόμοιας οπτικά με το τζίντζερ αλλά πιο κωνική, που διατροφικά μπορεί να συγκριθεί με την πατάτα. Η κασάβα είναι η τρίτη μεγαλύτερη πηγή υδατανθράκων στις τροπικές περιοχές, μετά το ρύζι και τον αραβόσιτο και αποτελεί βασική τροφή σε περίπου μισό δισεκατομμύριο ανθρώπους. Ο μεγαλύτερος πλέον παραγωγός μανιόκας στον κόσμο είναι η Νιγηρία ενώ η Ταϊλάνδη είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας ξηρής μανιόκας. Αν και δεν είναι είναι ιδιαίτερα γνωστό στην Ελλάδα, μετά την πατάτα είναι το νούμερο δύο λαχανικό σε καλλιέργεια σε όλο τον κόσμο.
Το γιούκα είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο στον αναπτυσσόμενο κόσμο όπως και στην Ελλάδα, καθώς παράγει το άμυλο ταπιόκα που χρησιμοποιείται για τη δημιουργία ξηρού άλευρου με πηκτικές ιδιότητες. Παράλληλα διατίθεται σε εστιατόρια σε τηγανισμένες λεπτές λωρίδες, όπως ακριβώς οι πατάτες τηγανίτες. Το γιούκα υπάρχει τόσο σε λατίνο- ασιατικές κουζίνες, όσο και σε περουβιανές όπως το Nikkei στο κέντρο της Αθήνας και το Che στον Πειραιά. Η υφή τής γιούκας είναι συγχρόνως πολύ συμπαγής αλλά και ινώδης, περιέχει 40% άμυλο και μάλιστα από το πολύ άμυλο γίνεται σχεδόν ημιδιαφανής όταν μαγειρεύεται. Αν και το τηγανητό γιούκα μοιάζει στη γεύση με την τηγανητή πατάτα, αλλά είναι ελαφρώς πιο γλυκό, ενώ αφήνει στο στόμα μια αίσθηση σαν βούτυρο.
Αυτό που κάνει το γιούκα αρκετά όμοιο με την πατάτα είναι η υψηλή περιεκτικότητα σε άμυλο που μεταφράζεται σε υδατάνθρακες, από όπου παίρνουν και το μεγαλύτερο μέρος της θερμιδικής τους αξίας. Μια μερίδα 100 γραμμαρίων γιούκα περιέχει περίπου 38 γραμμάρια υδατάνθρακες, ενώ μια μερίδα πατάτες 17. Ωστόσο η συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη υδατανθράκων είναι 130 γραμμάρια, σύμφωνα με το HealthyEating.
Επίσης, έχουν αρκετά παρόμοια περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες. Και η πατάτα αλλά και το γιούκα, ως ριζώδη λαχανικά, διαθέτουν και τις δυο μορφές διαιτητικών ινών. Οι μεν είναι οι διαλυτές, που απορροφώνται στο νερό και συμβάλλουν στη μείωση της χοληστερόλης και στη σταθεροποίηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα και οι δε οι αδιάλυτες, που βοηθούν στην αποβολή των απορριμμάτων στο σώμα. Μια μερίδα 100 γραμμαρίων γιούκα και μια αντίστοιχη μερίδα πατάτες, περιέχουν περίπου 2 γραμμάρια φυτικών ινών.
Παράλληλα, και τα δυο λαχανικά έχουν παρόμοια ποσότητα βιταμινών και μετάλλων. Η βιταμίνη C περιέχεται στο γιούκα λίγο περισσότερο από ότι στην πατάτα, με την πρώτη να περιέχει σχεδόν 21 χιλιοστόγραμμα, ενώ η δεύτερη περίπου 8,5 γραμμάρια ανά μερίδα 100 γραμμαρίων. Οι ευεργετικές ιδιότητες της βιταμίνης C απαντώνται σε ανοικοδόμηση των ιστών του σώματος αλλά και σε ενίσχυση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού. H βιταμίνη Α από την άλλη είναι πιο αντιοξειδωτική, και βοηθά παράλληλα όραση και αναπαραγωγή, ενώ περιέχεται στο γιούκα και στην πατάτα σε μικρές ποσότητες. Μια μερίδα 100 γραμμαρίων γιούκα περιέχει 13 διεθνείς μονάδες ενώ μια αντίστοιχη μερίδα πατάτες, 7. Ωστόσο, μια ίδια μερίδα γλυκοπατάτας μπορεί να περιέχει τρεις φορές περισσότερο από τη συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψη.
Τέλος, άλλο ένα κοινό αυτών των δυο λαχανικών, που ωστόσο χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, είναι οι τοξίνες που μπορεί να αποδειχθούν βλαβερές για την υγεία. Οι πατάτες διαθέτουν τη σολανίνη που σε άψητα μορφή μπορούν να προκαλέσουν δηλητηρίαση, γι αυτό και πρέπει να καταναλώνονται πάντα ψημένες/μαγειρεμένες και αντιθρεπτικούς παράγοντες που μπορούν να εντείνουν συμπτώματα φουσκώματος. Το γιούκα, εκτός από αντιθρεπτικά συστατικά, διαθέτει και μια ποσότητα κυανίου που αν δεν επεξεργαστεί σωστά μπορεί να οδηγήσει και αυτό σε δηλητηρίαση.
Ακολουθήστε το Cibum 
