Το Omalizumab αντιμετωπίζει την αλλεργία σε πολλαπλές τροφές καλύτερα από τη στοματική ανοσοθεραπεία
Μια κλινική δοκιμή διαπίστωσε ότι το φάρμακο omalizumab, που διατίθεται στην αγορά ως Xolair, αντιμετώπισε την αλλεργία σε πολλαπλές τροφές πιο αποτελεσματικά από την ανοσοθεραπεία από το στόμα (OIT) σε άτομα με αλλεργικές αντιδράσεις σε πολύ μικρές ποσότητες κοινών τροφικών αλλεργιογόνων. Το OIT, η πιο κοινή προσέγγιση για τη θεραπεία της τροφικής αλλεργίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, περιλαμβάνει την κατανάλωση σταδιακά αυξανόμενων δόσεων ενός τροφικού αλλεργιογόνου για τη μείωση της αλλεργικής απόκρισης σε αυτό.
Το 36% των συμμετεχόντων στη μελέτη που έλαβαν μια εκτεταμένη θεραπεία omalizumab μπορούσαν να ανεχθούν 2 γραμμάρια ή περισσότερο πρωτεΐνης φιστικιών ή περίπου οκτώ φιστίκια και δύο άλλα αλλεργιογόνα τροφίμων μέχρι το τέλος της περιόδου θεραπείας, αλλά μόνο το 19% των συμμετεχόντων που έλαβαν OIT πολλαπλών τροφών μπορούσε να το κάνει. Οι ερευνητές απέδωσαν αυτή τη διαφορά κυρίως στο υψηλό ποσοστό αλλεργικών αντιδράσεων και άλλων ανυπόφορων παρενεργειών μεταξύ των συμμετεχόντων που έλαβαν OIT, με αποτέλεσμα το ένα τέταρτο από αυτούς να διακόψουν τη θεραπεία. Ωστόσο, όταν οι συμμετέχοντες που διέκοψαν τη θεραπεία αποκλείστηκαν από την ανάλυση, η ίδια αναλογία κάθε ομάδας μπορούσε να ανεχθεί τουλάχιστον 2 γραμμάρια και των τριών τροφικών αλλεργιογόνων.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν σε ένα διαδικτυακό συμπλήρωμα στο The Journal of Allergy and Clinical Immunology και παρουσιάστηκαν στο Κοινό Συνέδριο της Αμερικανικής Ακαδημίας Αλλεργίας, Άσθματος & Ανοσολογίας/Παγκόσμιας Αλλεργικής Οργάνωσης 2025 στο Σαν Ντιέγκο την Κυριακή, 2 Μαρτίου 2025.
«Τα άτομα με πολύ ευαίσθητη πολυτροφική αλλεργία είχαν προηγουμένως μόνο μία θεραπευτική επιλογή – στοματική ανοσοθεραπεία – για τη μείωση της αλλεργικής τους ανταπόκρισης σε μέτριες ποσότητες αυτών των τροφών», δήλωσε η Jeanne Marrazzo, MD, MPH, διευθύντρια του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργίας και Λοιμωδών Νοσημάτων του NIH, χορηγός της μελέτης. «Αυτή η μελέτη δείχνει ότι το omalizumab είναι μια καλή εναλλακτική λύση επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι το ανέχονται πολύ καλά. Η ανοσοθεραπεία από το στόμα παραμένει μια αποτελεσματική επιλογή εάν οι ανεπιθύμητες ενέργειες που σχετίζονται με τη θεραπεία δεν αποτελούν πρόβλημα».
Το ομαλιζουμάμπη δρα δεσμεύοντας το αντίσωμα που προκαλεί αλλεργία που ονομάζεται ανοσοσφαιρίνη Ε στο αίμα και εμποδίζοντάς το να οπλίσει βασικά κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος που είναι υπεύθυνα για αλλεργικές αντιδράσεις. Αυτό καθιστά αυτά τα κύτταρα πολύ λιγότερο ευαίσθητα στη διέγερση από οποιοδήποτε αλλεργιογόνο.
Η τρέχουσα μελέτη είναι το δεύτερο στάδιο μιας κλινικής δοκιμής ορόσημο που διαπίστωσε ότι μια σειρά 16 εβδομάδων ομαλιζουμάμπης αύξησε την ποσότητα φιστικιών, ξηρών καρπών, αυγού, γάλακτος και σιταριού που θα μπορούσαν να καταναλώσουν τα αλλεργικά σε πολλές τροφές παιδιά ηλικίας έως 1 έτους χωρίς αλλεργική αντίδραση. Αυτό το επόμενο στάδιο της δοκιμής σχεδιάστηκε για να συγκρίνει άμεσα το omalizumab με το OIT για πρώτη φορά.
Στη μελέτη συμμετείχαν 177 παιδιά και έφηβοι ηλικίας 1 έως 17 ετών και τρεις ενήλικες ηλικίας 18 έως 55 ετών, όλοι με επιβεβαιωμένη αλλεργία σε λιγότερο από μισό φιστίκι και παρόμοιες μικρές ποσότητες τουλάχιστον άλλων δύο κοινών τροφών μεταξύ γάλακτος, αυγού, κάσιους, σιταριού ή φουντουκιού. Μετά την ολοκλήρωση του πρώτου σταδίου της δοκιμής, 117 άτομα εισήλθαν στο δεύτερο στάδιο της δοκιμής.
Κατά την έναρξη του Σταδίου 2, όλοι οι συμμετέχοντες έλαβαν ενέσεις omalizumab για οκτώ εβδομάδες. Στη συνέχεια οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν τυχαία στη μέση και τοποθετήθηκαν σε μία από τις δύο ομάδες. Η ομάδα Α έλαβε ενέσεις omalizumab και OIT πολλαπλών αλλεργιογόνων για οκτώ εβδομάδες, ενώ η ομάδα Β έλαβε ενέσεις omalizumab και εικονικό φάρμακο OIT για οκτώ εβδομάδες. Στη συνέχεια, η ομάδα Α έλαβε ενέσεις εικονικού φαρμάκου και OIT πολλαπλών αλλεργιογόνων για 44 εβδομάδες, ενώ η ομάδα Β συνέχισε να λαμβάνει ενέσεις omalizumab και εικονικό φάρμακο OIT για 44 εβδομάδες. Ούτε οι συμμετέχοντες ούτε οι ερευνητές γνώριζαν ποιος ήταν σε ποια ομάδα θεραπείας.
Η ομάδα Α έλαβε omalizumab πριν και κατά τους πρώτους μήνες της OIT επειδή δεδομένα από προηγούμενες μελέτες υποδεικνύουν ότι η προκαταρκτική θεραπεία με το φάρμακο θα αύξανε σημαντικά την ασφάλεια του OIT και η συνέχιση του omalizumab κατά τους πρώτους μήνες του OIT θα παρείχε επιπλέον όφελος.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου θεραπείας της μελέτης, 29 από τους 59 συμμετέχοντες στην ομάδα Α διέκοψαν τη θεραπεία: 15 λόγω αλλεργικών αντιδράσεων —μερικών σοβαρών— ή άλλων αφόρητων συμπτωμάτων της OIT και 14 για άλλους λόγους, συμπεριλαμβανομένης της αποστροφής για τα τρόφιμα της μελέτης ή του φόρτου συμμετοχής στη δοκιμή. Κανένας συμμετέχων στην ομάδα Β δεν είχε αλλεργικές αντιδράσεις ή άλλες παρενέργειες από το omalizumab που τους οδήγησαν στη διακοπή της θεραπείας, αλλά επτά συμμετέχοντες στην ομάδα Β αποχώρησαν από τη μελέτη κυρίως λόγω του φόρτου συμμετοχής σε αυτήν. Συνολικά, 30 από τα αρχικά 59 μέλη της ομάδας Α (51%) και 51 από τα αρχικά 58 μέλη της ομάδας Β (88%) ολοκλήρωσαν τη θεραπεία.
Μετά την περίοδο θεραπείας της μελέτης, η ομάδα κλινικών δοκιμών εξέτασε εάν οι συμμετέχοντες που ολοκλήρωσαν τη θεραπεία μπορούσαν να φάνε τουλάχιστον 2 γραμμάρια πρωτεΐνης φιστικιού και δύο άλλες τροφές της μελέτης τους χωρίς αλλεργική αντίδραση. Είκοσι ένας από τους αρχικούς 58 συμμετέχοντες στην ομάδα Β, ή το 36%, μπορούσαν να ανεχθούν τουλάχιστον 2 γραμμάρια και από τα τρία τρόφιμα, ενώ μόνο 11 από τους αρχικούς 59 συμμετέχοντες στην ομάδα Α (η ομάδα που έλαβε θεραπεία με OIT) ή το 19%, μπορούσαν να το κάνουν. Ωστόσο, κατά την αξιολόγηση μόνο των συμμετεχόντων που ολοκλήρωσαν τη θεραπεία, το ίδιο ποσοστό από κάθε ομάδα μπορούσε να ανεχθεί τουλάχιστον 2 γραμμάρια και από τα τρία τρόφιμα.
Αυτά τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το omalizumab ήταν πιο αποτελεσματικό από το OIT στη θεραπεία της αλλεργίας σε πολλές τροφές σε άτομα που αρχικά είχαν πολύ χαμηλή ανοχή στα κοινά τροφικά αλλεργιογόνα. Οι ερευνητές απέδωσαν αυτό το αποτέλεσμα κυρίως στο υψηλό ποσοστό αλλεργικών αντιδράσεων και άλλων παρενεργειών που οδήγησαν σε διακοπή της θεραπείας μεταξύ των συμμετεχόντων που έλαβαν θεραπεία με OIT, παρά τη λήψη omalizumab πριν και κατά τους πρώτους μήνες της θεραπείας.
Η δοκιμή ονομάζεται Omalizumab ως μονοθεραπεία και ως συμπληρωματική θεραπεία σε πολυ-αλλεργιογόνο OIT σε τροφικά αλλεργικά παιδιά και ενήλικες ή OUtMATCH. Η χρηματοδοτούμενη από το NIAID Κοινοπραξία για την Έρευνα για την Τροφική Αλλεργία (CoFAR) διεξάγει τη δοκιμή υπό την ηγεσία των Robert Wood, MD, και R. Sharon Chinthrajah, MD. Ο Δρ. Chinthrajah είναι αναπληρωτής καθηγητής ιατρικής και παιδιατρικής αλλεργίας και κλινικής ανοσολογίας και συνδιευθυντής του Κέντρου Sean N. Parker για Έρευνα Αλλεργίας και Άσθματος στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, Στάνφορντ, Καλιφόρνια.
Για να διαβάσετε ολόκληρη τη μελέτη πατήστε ΕΔΩ
Ακολουθήστε το Cibum 
