Εθισμός στα τρόφιμα; Υπάρχει επιστημονική εξήγηση

Οι ερευνητές έχουν εντοπίσει βασικούς δείκτες στον εγκέφαλο που μπορεί να οδηγήσουν στην ανάπτυξη ενός εθισμού στα τρόφιμα.

Ο εθισμός στα τρόφιμα χαρακτηρίζεται από απώλεια ελέγχου συμπεριφοράς στην πρόσληψη τροφής και σχετίζεται με την παχυσαρκία και άλλες διατροφικές διαταραχές.

Οι μηχανισμοί στους οποίους βασίζεται αυτή η διαταραχή συμπεριφοράς είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστοι. Μια ομάδα ερευνητών έχει εντοπίσει ορισμένους κοινούς επιγενετικούς δείκτες σε τρωκτικά και ανθρώπους που σχετίζονται με τον εθισμό στα τρόφιμα.

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Journal of Clinical Investigation, διαπίστωσε ότι ο εθισμός στα τρόφιμα και η ανεξέλεγκτη πρόσληψη τροφής, σχετίζεται με την παχυσαρκία και τις διατροφικές διαταραχές. Οι ερευνητές της μελέτης το περιγράφουν ως «μια πολύπλοκη, χρόνια, πολυπαραγοντική εγκεφαλική διαταραχή που προκύπτει από την αλληλεπίδραση πολλαπλών γονιδίων και περιβαλλοντικών παραγόντων», προσθέτοντας ότι ο επιπολασμός της αυξάνεται παγκοσμίως και δεν υπάρχουν αποτελεσματικές θεραπείες.

Σε μια προηγούμενη εργασία, οι ερευνητές εντόπισαν τους νευροβιολογικούς μηχανισμούς που επιτρέπουν την ανάπτυξη συμπεριφοράς εθισμού στα τρόφιμα.

Στόχος της εργασίας, ήταν να διερευνηθούν οι αλλαγές στην έκφραση miRNAs που προωθούνται από τον εθισμό στα τρόφιμα σε ζώα και ανθρώπους και τη συμμετοχή τους στους μηχανισμούς που διέπουν τα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς αυτής της διαταραχής.

Οι επιστήμονες επέλεξαν εθισμένα και μη εθισμένα στα τρόφιμα τρωκτικά. Έψαξαν συγκεκριμένα για επιγενετικούς δείκτες σε περιοχές του εγκεφαλικού φλοιού που σχετίζονται με αυτόν τον εθισμό.

Οι ερευνητές εντόπισαν δύο κύρια συστατικά της μεταβολής της συμπεριφοράς:

• το υψηλό κίνητρο για την απόκτηση τροφής και
• την καταναγκαστική αναζήτηση, παρά τις αρνητικές επιπτώσεις μιας τέτοιας συμπεριφοράς.

Η αποσαφήνιση αυτών των νέων επιγενετικών μηχανισμών παρέχει πρόοδο προς καινοτόμους βιοδείκτες και πιθανές μελλοντικές παρεμβάσεις για τον εθισμό στα τρόφιμα και τις σχετικές διαταραχές με βάση τις στρατηγικές που είναι τώρα διαθέσιμες για την τροποποίηση της δραστηριότητας και της έκφρασης του miRNA.