Το παιδικό μας “σχοινάκι” επιστρέφει πανηγυρικά ως ιδανική άσκηση για την απώλεια βάρους και την καρδιά

Έρευνα συγκρίνει τη διαλειμματική νηστεία και τη συνεχή άσκηση σε νεαρούς ενήλικες.

Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο European Journal of Clinical Nutrition διερεύνησε τον ρόλο του σχοινιού σκιπ (το παιδικό “σχοινάκι”) στην καρδιοαναπνευστική ικανότητα (CRF) και τη σύνθεση του σώματος. Οι ερευνητές συνέκριναν τη διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης (HIIE) με τη συνεχή άσκηση μέτριας έντασης (MICE), προκειμένου να διαπιστώσουν ποια προσέγγιση προσφέρει τα μεγαλύτερα οφέλη.

Η σωματική αδράνεια αποτελεί έναν από τους βασικούς παράγοντες κινδύνου για χρόνιες παθήσεις, όπως ο διαβήτης τύπου 2, η στεφανιαία νόσος και ορισμένες μορφές καρκίνου. Οι κατευθυντήριες οδηγίες συνιστούν στους ενήλικες να ασκούνται τουλάχιστον 150-300 λεπτά την εβδομάδα με μέτρια ένταση ή 75-150 λεπτά με υψηλή ένταση. Ωστόσο, μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού δεν ακολουθεί αυτές τις συστάσεις, αυξάνοντας τον κίνδυνο σοβαρών ασθενειών.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Chulalongkorn της Ταϊλάνδης, όπου συμμετείχαν νεαροί ενήλικες ηλικίας 18-34 ετών που δεν ασκούνταν συστηματικά τους τελευταίους τρεις μήνες.

Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: η πρώτη ακολούθησε πρόγραμμα HIIE, η δεύτερη πρόγραμμα MICE και η τρίτη ομάδα λειτούργησε ως ομάδα ελέγχου.

Η ομάδα HIIE εκτελούσε σετ δίλεπτου σχοινάκι στο 80% του μέγιστου καρδιακού ρυθμού (HRmax), εναλλάσσοντας με ένα λεπτό αποκατάστασης στο 50% HRmax. Η συχνότητα των συνεδριών ήταν τρεις φορές την εβδομάδα.

Αντίθετα, η ομάδα MICE εκτελούσε συνεχές σχοινάκι στο 70% HRmax, ξεκινώντας από 20 λεπτά την ημέρα και φτάνοντας σταδιακά τα 30 λεπτά, με συχνότητα πέντε ημέρες την εβδομάδα. Η ομάδα ελέγχου δεν συμμετείχε σε κανένα πρόγραμμα άσκησης.

Μετά από οκτώ εβδομάδες προπόνησης, οι συμμετέχοντες των ομάδων HIIE και MICE παρουσίασαν αύξηση στη μέγιστη κατανάλωση οξυγόνου (V̇O2max) κατά 10,5%, ενώ δεν καταγράφηκαν σημαντικές αλλαγές στην ομάδα ελέγχου.

Ωστόσο, η σύνθεση του σώματος και ο δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) δεν παρουσίασαν αξιοσημείωτες διαφορές μεταξύ των ομάδων, γεγονός που υποδηλώνει ότι το συγκεκριμένο διάστημα άσκησης μπορεί να μην είναι αρκετό για αισθητή αλλαγή στη σωματική σύσταση.

Παρά τις διαφορετικές μεθόδους προπόνησης, δεν υπήρξαν σημαντικές διαφορές στην απόλαυση της άσκησης μεταξύ των συμμετεχόντων, γεγονός που δείχνει ότι τόσο η διαλειμματική όσο και η συνεχής προσέγγιση είναι εξίσου βιώσιμες.