Όχι το ψυγείο δεν είναι η λύση…
Το ψωμί είναι ένα βασικό τρόφιμο που ενώνει τους πάντες, φτωχούς και πλούσιους, μοντέρνους και παραδοσιακούς. Δύσκολα θα βρεις κάποιον που δεν θα υποκύψει στην επιθυμία να βουτήξει μια μπουκιά φρέσκου ψωμιού, στο λαδάκι της χωριάτικης. Πώς όμως θα διατηρήσεις αυτήν ακριβώς την φρεσκάδα του και τις επόμενες μέρες;
Όχι το ψυγείο δεν είναι η λύση… Όταν βάζεις το ψωμί στο ψυγείο (ακόμα και καλά καλυμμένο), η χαμηλή θερμοκρασία σε συνδυασμό με την ξηρασία που επικρατεί, επιταχύνουν την κρυσταλλοποίηση του αμύλου και έτσι μπαγιατεύει ακόμα πιο γρήγορα.
Εάν πράγματα που μπορείς να κάνεις είναι να αφήσεις την φυσική διαδικασία του φρέσκου ψωμιού απλώς να συμβεί και να το απολαύσεις με διαφορετικούς τρόπους, αναλόγως το στάδιο στο οποίο βρίσκεται. Την πρώτη μέρα του ψωμιού, όταν ακόμα η κόρα θα είναι τραγανή και η ψίχα αφράτη, απόλαυσέ το ως έχει. Όσο μείνει, τύλιξέ το καλά (αεροστεγώς, όχι μόνο με πετσέτα) και φύλαξέ το στον πάγκο της κουζίνας, κατα προτίμηση όχι σε ζεστό σημείο (π.χ. δίπλα στα μάτια) ή σημείο που χτυπά ο ήλιος. Την δεύτερη μέρα, όταν η κόρα θα είναι πλέον μαλακή, μπορείς να το απολαύσεις ως έχει ή να το φρυγανίσεις για λίγα λεπτά και να το χρησιμοποιήσεις σαν συνοδευτικό, βάση για μπρουσκέτες ή ζεστά σάντουιτς. Την τρίτη πλέον μέρα, το ψωμί σου θα έχει μπαγιατέψει για τα καλά. Θα το πετάξεις; Φυσικά και όχι! Υπάρχουν ένα σωρό λαχταριστές συνταγές που μπορείς να φτιάξεις με αυτό!
- Δείτε επίσης: Η Ελλάδα ενημέρωσε τρεις χώρες για κίνδυνο δηλητηρίασης από ελληνικά μπιφτέκια κοτόπουλο
Ο άλλος τρόπος, είναι να παγώσεις τον χρόνο: δηλαδή να βάλεις το ψωμί στην κατάψυξη! Όμως πρόσεξε: δεν θα καταψύξεις το ψωμί που σου έχει μείνει, μετά από 2-3 μέρες. Η ψύξη πρέπει να συμβεί την πρώτη μέρα: με το που πάρεις απόφαση ότι όχι, αυτό το καρβέλι δεν πρόκειται να φαγωθεί σήμερα, κόψτο σε φέτες, κάλυψέ το αεροστεγώς, βάλτο στην κατάψυξη και για τους επόμενους, ας πούμε δύο μήνες, μπορείς να βγάζεις 1-2 φέτες ψωμί τη φορά, να το αφήνεις να έρχεται σε θερμοκρασία δωματίου (σε 10-15 λεπτά) και να το απολαμβάνεις -σχεδόν- σαν να ήταν στις δόξες της πρώτης μέρας.