Το χρονικό της απίστευτης περιπέτειας ενός 7χρονου, που οδήγησε στη δημιουργία ΜΚΟ για την προστασία των παιδιών από το θανατηφόρο βακτήριο E. coli.
Τον Ιούνιο του 2022, ο επτάχρονος Πάρκερ νοσηλεύτηκε για οκτώ ημέρες πολεμώντας τις φρικτές συνέπειες μιας λοίμωξης STEC (Shiga Toxin-Producing E. coli) από το θανατηφόρο βακτήριο E.coli 0157:H7. Τα βακτήρια Escherichia coli (E. coli) ζουν κανονικά στα έντερα των ανθρώπων και των ζώων. Τα περισσότερα
E. coli είναι αβλαβή και στην πραγματικότητα αποτελούν σημαντικό μέρος ενός υγιούς ανθρώπινου εντερικού σωλήνα. Ωστόσο, ορισμένα E. coli είναι παθογόνα, που σημαίνει ότι μπορούν να προκαλέσουν ασθένειες, συμπεριλαμβανομένης της διάρροιας ή ασθένειας εκτός του εντερικού σωλήνα. Οι τύποι του
E. coli που μπορούν να προκαλέσουν διάρροια μπορούν να μεταδοθούν μέσω μολυσμένου νερού ή τροφής (υπενθυμίζεται η επιδημία E. coli με έναν θάνατο και 90 κρούσματα από Burger της McDobald’s) ή μέσω επαφής με ζώα ή άτομα.
Ο Πάρκερ και άλλα παιδιά συμμετείχαν σε μια εβδομαδιαία κατασκήνωση σε μια τοπική φάρμα στο Τενεσί. Μια από τις δουλειές τους ήταν να φροντίζουν κατσικάκια. Ως αποτέλεσμα, δεκατέσσερα άτομα αρρώστησαν και ένα δίχρονο αγόρι, ο Baylor Fillhouer, πέθανε. Πριν παρακολουθήσει την κατασκήνωση του Lucky Ladd, ο Πάρκερ ήταν ένα πολύ δραστήριο παιδί, έπαιζε αθλήματα και διέπρεψε σε αυτά. Χρειάστηκαν περισσότερα από δύο χρόνια ανάρρωσης μετά τη μόλυνση.
Η Ιστορία του Πάρκερ
Την τελευταία μέρα της κατασκήνωσης, είχαν μια οικογενειακή μέρα, όπου όλη η οικογένεια συνάντησε την κατσίκα που φρόντιζε ο Πάρκερ. Την επόμενη μέρα, Σάββατο πρωί, 11 Ιουνίου, έφυγαν από την πόλη για τις καλοκαιρινές οικογενειακές διακοπές στη Φλόριντα. Μπήκαν στο δωμάτιο γύρω στις 4 μ.μ και ο Πάρκερ άρχισε αμέσως να έχει διάρροια. Επιδεινώθηκε γρήγορα μέσα σε λίγες μόνο ώρες. Μέχρι τις 6 το απόγευμα αρνιόταν το δείπνο, δεν είχε όρεξη και η διάρροια συνεχιζόταν. Μέχρι τις 22:00 είχε πυρετό και έντονες κράμπες στην κοιλιά και έντονη διάρροια. Η μητέρα του, όπως η ίδια διηγείται, καθάρισε το μπάνιο που είχε χρησιμοποιήσει, τον πήρε μαζί της στην κρεβατοκάμαρά της, για να τον βάλει σε καραντίνα και έστειλε τον σύζυγό της, τον Πολ, να φροντίσει τα άλλα δύο παιδιά της οικογένειας, τον Ράιλι και τον Χάντσον, που ήταν 4 και 2 ετών τότε, γνωρίζοντας ότι ο ιός ήταν πολύ πιθανό να είναι μεταδοτικός και προσπαθώντας να μετριάσει την εξάπλωση της ασθένειας.
Εκείνη την Κυριακή πρέπει να είχε διάρροια πάνω από 30 φορές. Συνέχισε να τον ενυδατώνει με μικρές γουλιές νερό, ελπίζοντας ότι έτσι θα αποφύγουν το νοσοκομείο. Στη συνέχεια αρρώστησε και η ίδια αλλά δεν ήξερε εάν είχε κολλήσει από το κατσικάκι ή αν της μετέδωσε τον ιό ο γιος της.
Μέχρι τη Δευτέρα 13/6 ο Parker είχε αιματηρή διάρροια και μπήκε στο νοσοκομείο. Και η μητέρα και ο 7χρονος έλαβαν ενδοφλέβια υγρά. Η κατάσταση του Πάρκερ συνέχισε να χειροτερεύει. Είχε έντονο πόνο στην κοιλιά και ήταν χλωμός. Η μητέρα του είπε ότι παραλίγο να χάσει τις αισθήσεις του αρκετές φορές. Ενώ περίμενε ένα ασθενοφόρο για να μεταφέρει τον Πάρκερ στο νοσοκομείο παίδων – το οποίο ήταν 90 λεπτά μακριά – η Μόργκαν επέτρεψε να του δώσουν μια δόση Imodium για να μειώσει τη διάρροια του στη διαδρομή.. «Αυτή ήταν η χειρότερη απόφαση», είπε. «Δεν χορηγείτε αντιδιαρροϊκά φάρμακα σε ασθενή με λοιμώδη διάρροια».
Μορφίνη για τον πόνο και πάνες
Στο παιδικό νοσοκομείο του έδωσαν μορφίνη για τον πόνο. Συνέχισε να χειροτερεύει. Οι γονείς του και η ιατρική ομάδα δεν ήταν ακόμα σίγουροι τι τον αρρώστησε. Ένα δείγμα κοπράνων έδειξε θετικό για E. coli O157:H7. Αν και ήταν καθησυχαστικό να υπάρχει μια διάγνωση, η Morgan γνώριζε ότι η μόλυνση θα μπορούσε να οδηγήσει σε αιμολυτικό ουραιμικό σύνδρομο (HUS), το οποίο μπορεί να προκαλέσει νεφρική ανεπάρκεια. Ήξερε επίσης ότι τέτοιες λοιμώξεις μπορεί να προκαλέσουν εγκεφαλική βλάβη και θάνατο.
Ο Πάρκερ δεν ανέπτυξε HUS, αλλά η κατάστασή του συνέχισε να επιδεινώνεται. Δεν είχε φάει εδώ και μέρες και όταν τελικά έφαγε ένα κράκερ, ξεκίνησε άλλος ένας γύρος έντονης διάρροιας και πόνου.
Η μητέρα λέει «Κάποια στιγμή στη μέση της νύχτας είχε φρικτούς πόνους, ούρλιαζε κλαίγοντας και τρέμοντας στην τουαλέτα, κάνοντας αιματηρή διάρροια, και όταν τον έβαλα ξανά στο κρεβάτι, αφού του άλλαξα την πάνα (7 χρονών του φορούσαμε πάνες επειδή η διάρροια ήταν τόσο φρικτή) κοιμήθηκε. Κάποια στιγμή αμέσως μετά ήρθε η νοσοκόμα να ελέγξει τις ζωτικές του λειτουργίες. Ωστόσο, παρακολούθησα την οθόνη καθώς ο καρδιακός του ρυθμός άρχισε να πέφτει. Δεν μπορούσε να έχει αρτηριακή πίεση. Η νοσοκόμα δοκίμασε το ένα πόδι και μετά το άλλο. Δεν διάβαζε γιατί η αρτηριακή του πίεση ήταν πολύ χαμηλή. Είπα το όνομά του, δεν απάντησε. Το είπα πιο δυνατά, δεν απάντησε, τον τίναξα, δεν απάντησε. Έκανα πολύ σκληρό τρίψιμο στέρνου και δεν ανταποκρίθηκε. Ο καρδιακός ρυθμός εξακολουθούσε να πέφτει. Όταν ο καρδιακός του ρυθμός άρχισε να αυξάνεται, γκρίνιαξε για να ξεφύγει από το επιθετικό τρίψιμο του στέρνου του. Ακόμα μέχρι και σήμερα σκέφτομαι ότι ίσως έπαθε καρδιακή αρρυθμία, δεν θα το μάθω ποτέ. Είμαστε τόσο ευλογημένοι που ο Πάρκερ δεν παρουσίασε νεφρική ανεπάρκεια και μετά δεν χρειάστηκε αιμοκάθαρση».
Ο 7χρονος πήρε εξιτήριο στις 20/6 μετά από 10 ημέρες οξείας ασθένειας. Είχε χάσει 8 κιλά. Φαινόταν τόσο χλωμός και καχεκτικός. Είχε χάσει τους μυς του και τη χαρά στο πρόσωπό του. Χρειάστηκαν 18 μήνες πριν η ζωή του Πάρκερ μοιάζει με φυσιολογική. Θα έχει κάποιες από τις συνέπειες της μόλυνσης για το υπόλοιπο της ζωής του. Θα έχει κολίτιδα και ανισορροπία καλών βακτηρίων στο έντερο του. Θα πρέπει να ακολουθήσει αυστηρή δίαιτα για να αποφύγει επεισόδια.
Από αυτή την εμπειρία, τον Οκτώβριο του 2023, η γεννήθηκε η οργάνωση Parker’s Promise (Υπόσχεση του Πάρκερ), με την ελπίδα να βοηθήσει οικογένειες που περνούν από αυτές τις νοσηλείες, να εκπαιδεύσει τις οικογένειες σχετικά με τους κινδύνους, να αυξήσει την ευαισθητοποίηση σχετικά με την έλλειψη απαιτήσεων ασφάλειας και να αλλάξει πολιτική για την προστασία των παιδιών, από αυτόν τον παθογόνο παράγοντα βιοτρομοκρατίας. Μέχρι στιγμής η ομάδα έχει βοηθήσει 54 οικογένειες.
Ακολουθήστε το Cibum 
