Νέα εργαστηριακή έρευνα δείχνει γιατί οι γονείς έχουν ακόμη λόγους να προσέχουν.
Η κιμωλία πεζοδρομίου παραμένει μια από τις πιο αγαπημένες και δημιουργικές δραστηριότητες των παιδιών. Με τις φωτεινές της αποχρώσεις και την εφήμερη φύση της, μετατρέπει κάθε πεζοδρόμιο σε καμβά γεμάτο φαντασία. Ωστόσο, για τους γονείς αναρωτιούνται πόσο ασφαλές είναι.
Το ερώτημα αυτό είχε προκαλέσει ανησυχία το 2016, όταν εργαστηριακοί έλεγχοι σε κιμωλίες αποκάλυψαν την παρουσία καρκινογόνων χρωστικών ουσιών σε σχεδόν δύο από κάθε τρία σετ. Κόκκινες, καφέ και μοβ κιμωλίες ήταν τότε οι κύριοι “ύποπτοι”. Εννέα χρόνια μετά, νέα δοκιμή του Öko-Test, του γερμανόφωνου περιοδικού προστασίας των καταναλωτών σε 17 σύγχρονα σετ επιχειρεί να διαπιστώσει αν η βιομηχανία έλαβε το μήνυμα.
Οι κιμωλίες εξετάστηκαν για την παρουσία καρκινογόνων αρωματικών αμινών, αλλεργιογόνων βαφών, βαρέων μετάλλων όπως μόλυβδος και αλουμίνιο, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις πραγματοποιήθηκε και εξομοίωση της πέψης, για να ελεγχθεί τι θα συνέβαινε αν το παιδί κατάπινε το προϊόν.
Πολλές από τις σημερινές κιμωλίες κρίθηκαν «πολύ καλές» σε επίπεδο ασφάλειας, ακόμη και μεταξύ των οικονομικότερων επιλογών. Αυτό αποδεικνύει ότι η ασφάλεια δεν είναι απαραιτήτως θέμα υψηλού κόστους, αλλά καλών πρακτικών παραγωγής.
Οι κατασκευαστές δεν είναι υποχρεωμένοι να αναγράφουν τα συστατικά των κιμωλιών, γεγονός που αφήνει τους καταναλωτές στο σκοτάδι. Στις ερωτήσεις της ομάδας έρευνας, οι απαντήσεις ήταν γενικές: Η βάση των κιμωλιών είναι γύψος (θειικό ασβέστιο), εμπλουτισμένος με χρωστικές και λίγο νερό. Όμως τα φυσικά ορυκτά υλικά και οι βαφές ενδέχεται να περιέχουν επιμολύνσεις.
Ένα ακόμη στοιχείο που αξιολογήθηκε φέτος ήταν η συσκευασία. Παρότι οι περισσότερες κιμωλίες διατίθενται σε χάρτινα κουτιά, κάποιες συνοδεύονται από πλαστικά ή ακόμη και αλουμινένια περιτυλίγματα, χωρίς, ωστόσο, να γίνεται χρήση ανακυκλωμένων υλικών. Καμία εταιρεία δεν ανέφερε ότι χρησιμοποιεί πλαστικό από τον κύκλο ανακύκλωσης. Η περιβαλλοντική διάσταση της κατανάλωσης δεν μπορεί να αγνοηθεί, ειδικά όταν πρόκειται για προϊόντα μαζικής χρήσης από παιδιά.
Συμπερασματικά, η ποιότητα έχει βελτιωθεί, όμως η έλλειψη ρυθμιστικής υποχρέωσης για σαφή αναγραφή συστατικών, η ποικιλία στις χρωστικές ουσίες και η περιττή χρήση μη ανακυκλώσιμων υλικών παραμένουν θέματα προς αντιμετώπιση.