Το βακτήριο, Xanthomonas cucurbitae, είναι τόσο επιτυχημένο που δεν είχε κανένα λόγο να εξελιχθεί στο χρόνο ή στο χώρο.
Το παθογόνο που προκαλεί βακτηριακή κηλίδα είναι πολύ καλό σε αυτό που κάνει. Σχηματίζοντας μικρές βλάβες στις φλούδες κολοκύθας, πεπονιών, αγγουριών και άλλων κολοκυθιών, αμαυρώνει την εμφάνιση των καρπών και εισάγει δευτερογενή παθογόνα που οδηγούν σε σήψη και σοβαρή απώλεια απόδοσης. Το βακτήριο, Xanthomonas cucurbitae , είναι τόσο επιτυχημένο που δεν είχε κανένα λόγο να εξελιχθεί στο χρόνο ή στο χώρο. Αυτό είναι το συμπέρασμα νέας έρευνα του Πανεπιστημίου του Ιλινόις Urbana-Champaign που χαρακτηρίζει τη γενετική ποικιλομορφία του παθογόνου.
«Προηγουμένως, προσδιορίσαμε την αλληλουχία του γονιδιώματος Xanthomonas cucurbitae από ένα δείγμα που λήφθηκε στη Νέα Υόρκη το 1926. Στην τρέχουσα μελέτη μας, προσδιορίσαμε την αλληλουχία γονιδιωμάτων δειγμάτων που ελήφθησαν από τους συνεργάτες μας στα Midwest το 2012 και το 2013. Όλα τα γονιδιώματα ήταν πραγματικά αρκετά παρόμοια. Περισσότερο από 99% ήταν ταυτόσημο, αλλά ένα προϊόν απομόνωσης από το Μίσιγκαν ήταν 99,9% πανομοιότυπο με αυτό του 1926. Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι υπάρχει πολύ μικρή πίεση σε αυτό το παθογόνο για να εξελιχθεί», δήλωσε η Sarah Hind , επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Επιστημών των Καλλιεργειών , μέρος του Κολλεγίου Γεωργικών, Καταναλωτικών και Περιβαλλοντικών Επιστημών (ACES) στο Ιλινόις.
Το εκπληκτικό αποτέλεσμα υποδηλώνει ότι το παθογόνο αναπτύσσεται κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες – ζεστό και υγρό – και παραμονεύει ήσυχα στο παρασκήνιο. Αλλά η γενετική ομοιομορφία θα μπορούσε να είναι καλά νέα για τους κτηνοτρόφους που θέλουν να αναπτύξουν ανθεκτικές καλλιέργειες.
«Εάν ήμασταν σε θέση να αναπτύξουμε έναν ανθεκτικό πληθυσμό φυτών, τότε θα ήταν αρκετά αποτελεσματικό ενάντια σε αυτό που πιθανόν θα συναντούσαν, τουλάχιστον σε όλη τη Μεσοδυτική περιοχή και πιθανώς σε μεγάλο μέρος των ΗΠΑ, επειδή δεν υπάρχει μεγάλη ποικιλομορφία στους πληθυσμούς παθογόνων», είπε.
Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι η εύρεση βλαστικού πλάσματος κολοκυθιού με αντοχή στην ασθένεια θα μπορούσε να είναι πολύ αποτελεσματική.
Εκτός από το άνοιγμα πιθανών ευκαιριών για την ανάπτυξη κολοκυθιών ανθεκτικών στις ασθένειες, τα ευρήματα θα μπορούσαν να ενημερώσουν τις τρέχουσες και μελλοντικές στρατηγικές διαχείρισης. Για παράδειγμα, η Hind λέει ότι η βακτηριακή κηλίδα δεν ανταποκρίνεται ιδιαίτερα στα βιομηχανικά πρότυπα αντιμικροβιακά σπρέι χαλκού. Η γνώση περισσότερων για τις γενετικές ικανότητες του παθογόνου θα μπορούσε να προβλέψει εάν τέτοιες στρατηγικές διαχείρισης θα είναι αποτελεσματικές μακροπρόθεσμα.
Η μελέτη, «Συγκριτική γονιδιωματική των απομονώσεων Xanthomonas cucurbitae που συλλέγονται από αγρούς κολοκύθας των Μεσοδυτικών Ηνωμένων Πολιτειών», δημοσιεύεται στο Plant Pathology [DOI: 10.1111/ppa.13965 ]. Η έρευνα υποστηρίχθηκε εν μέρει από το Εθνικό Ινστιτούτο Τροφίμων και Γεωργίας του USDA.
Ακολουθήστε το Cibum 
