Oι millennials και η Gen Z έχουν αναδειχθεί από την πανδημία ως οι καταναλωτές θαλασσινών με τη μεγαλύτερη επιρροή στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι λιανικές πωλήσεις αλλαντικών είναι οι μεγάλοι νικητές στον κλάδο των τροφίμων φέτος, με αύξηση 9,2% τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, σύμφωνα με τα στοιχεία της Circana, καθώς οι καταναλωτές που δεν έχουν χρήματα για να πληρώσουν, στράφηκαν στη μαγειρική στο σπίτι αντί να δειπνήσουν έξω.
Οι πωλήσεις ήταν μειωμένες για τα θαλασσινά, αν και με αυξήσεις ανά κιλό για τον σολομό και τις γαρίδες και τις έτοιμες μορφές θαλασσινών, όπως κονσέρβες και σακουλάκια, μια τάση που ακολουθούν ιδίως οι νεότεροι Αμερικανοί, οι οποίοι προτιμούν τις υγιεινές και άπαχες πρωτεΐνες. Αλλά συχνά δεν παίρνουν το προϊόν στη μορφή που θέλουν.
Η πιο πρόσφατη έκθεση της Spheric Research, U.S. Seafood Consumer Sentiment Report (CSR) που δημοσιεύθηκε νωρίτερα φέτος, δείχνει ότι οι millennials και η Gen Z έχουν αναδειχθεί από την πανδημία ως οι καταναλωτές θαλασσινών με τη μεγαλύτερη επιρροή στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι Millennials καταναλώνουν θαλασσινά στο σπίτι 39 φορές το χρόνο κατά μέσο όρο, έναντι 19 για τους Baby Boomers και τους μεγαλύτερους. Οι καταναλωτές ηλικίας 43 ετών και κάτω αντιπροσωπεύουν πλέον περισσότερο από το ήμισυ της αμερικανικής αγοράς θαλασσινών σε λίρες.
Οι νεότεροι καταναλωτές αλληλεπιδρούν με τα θαλασσινά με διαφορετικό τρόπο. Λατρεύουν το σούσι και έχουν επαναφέρει την αγορά κονσερβοποιημένων θαλασσινών στη ζωή με νέα μοντέρνα σχέδια. Η ιογενής τάση του TikTok «βραδιά ραντεβού με κονσέρβες ψαριών» έχει μπερδέψει τους παρατηρητές της βιομηχανίας θαλασσινών, ειδικά καθώς οι νεότεροι καταναλωτές δίνουν όλο και μεγαλύτερη προτεραιότητα στον πλανήτη.
Πολλοί ηλικιωμένοι Αμερικανοί απολαμβάνουν ένα Σαββατοκύριακο με μαγειρική ή βράσιμο θαλασσινών, ξοδεύοντας ώρες καθαρίζοντας οστρακοειδή, συμπεριλαμβανομένων αγαπημένων προϊόντων όπως τα πόδια καβουριού και οι ουρές αστακού. Οι νεότεροι καταναλωτές, οι οποίοι είναι πιο ευαίσθητοι στη μεταχείριση των ζώων, αποστρέφονται τα μάτια, τα κοτσάνια, τα κελύφη, τις ουρές και τις φλέβες. Θέλουν υγιεινή πρωτεΐνη θαλασσινών, αλλά θέλουν επίσης ευκολία και ένα προϊόν που είναι αισθητικά ευχάριστο. Επίσης, δεν τους αρέσει τόσο πολύ το μαγείρεμα.
Οι αριθμοί λένε την αλήθεια
Σε έτοιμες για μαγείρεμα ή έτοιμες για κατανάλωση μερίδες, οι νεότεροι καταναλωτές είναι πρόθυμοι να καταναλώσουν πολύ περισσότερα θαλασσινά από τους μεγαλύτερους.
Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 1.000 καταναλωτές σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, το 48% δήλωσε ότι αγόρασε το τελευταίο θαλασσινό προϊόν για ένα καθημερινό γεύμα, σε σύγκριση με το 30% για μια ειδική περίσταση και το 22% για ένα γεύμα του Σαββατοκύριακου.
Το 90% των ερωτηθέντων είχε φτιάξει αυτό που έτρωγε στο παρελθόν και μόνο το 15% χρησιμοποίησε συνταγή την πρώτη φορά. Κρίσιμο είναι ότι τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι καρυκεύουν ή προσθέτουν μπαχαρικά στο ψάρι, ενώ μόνο το ένα τρίτο προχώρησε σε μια πιο περίπλοκη συνταγή που περιλαμβάνει σάλτσες, βραστά κ.λπ. Η ισορροπία αυτή ήταν 54-46% στην περίπτωση των γαρίδων.
Αναλύοντας τη συμπεριφορά των καταστημάτων στην έρευνά, οι περισσότεροι καταναλωτές ήξεραν τι ήθελαν και πήγαιναν κατευθείαν στο τμήμα φρέσκων ή κατεψυγμένων προϊόντων του καταστήματος για να το πάρουν. Οι καταναλωτές σπάνια συγκρίνουν τις τιμές των φρέσκων και των κατεψυγμένων προϊόντων και συνήθως έχουν επιλέξει τι θέλουν να αγοράσουν πριν φτάσουν στο κατάστημα, πράγμα που σημαίνει ότι η δουλειά του μάρκετινγκ πρέπει να γίνει πριν από το ταξίδι στο κατάστημα.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο σολομός είναι το κύριο θαλασσινό προϊόν που γίνεται γεύμα Τρίτης ή Τετάρτης το βράδυ στις Ηνωμένες Πολιτείες, γεγονός που είναι ζωτικής σημασίας για την αύξηση της συχνότητας κατανάλωσης. Τα περισσότερα άλλα είδη, από τα λευκά είδη ψαριών μέχρι τις γαρίδες και τα καβούρια, αγοράζονται από ένα ηλικιωμένο αμερικανικό δημογραφικό κοινό, όπου υπάρχουν περιορισμένες προοπτικές για την αύξηση της συχνότητας κατανάλωσης στο σπίτι.
Οι Αμερικανοί αγαπούν τα θαλασσινά και βρίσκονται στη σωστή πλευρά της εξίσωσης όταν πρόκειται για τον «flexitarianism», ή την τάση να τρώει κανείς λιγότερο κρέας για να προστατεύει την υγεία του και το περιβάλλον.